Έχω τόσες φίλες που προσπαθούν μέσα από αμέτρητα ραντεβού να βρουν τον one and only κι όλο κάπου το πράγμα σκαλώνει...
Κι έχω σιχαθεί πια να τις βλέπω να κλαίνε, μα και τον εαυτό μου, που το μόνο πράγμα που μπορώ να κάνω γι' αυτές είναι να τους μοιράζω δυο δυο τα χαρτομάντιλα.
Θα 'θελα τόσο να μπορώ να απαντήσω στα ατέλειωτα ερωτηματικά τους (Τι δεν του άρεσε πάνω μου, τι είπα, τι δεν είπα, τι έκανα, τι δεν έκανα, τι έφταιξε κι εξαφανίστηκε;;;), αλλά δυστυχώς δεν μπορώ, γιατί απλούστατα δεν βρίσκομαι μέσα στο μυαλό των αντρών.
Οι περισσότερες, μεταξύ 30+ και 40+, μόλις έχουν βγει από μία πολυετή «σοβαρή» σχέση που δυστυχώς δεν τελεσφόρησε (κοινώς δεν έφαγε η γιαγιάκα κουφέτα να γλυκαθεί κι αυτή πριν πεθάνει). «Μεθυσμένες» από τον πρώτο ενθουσιασμό της ξαφνικής «ελευθερίας» τους κι ενόψει των απείρων δυνατοτήτων που (νομίζουν ότι) ανοίγονται μπροστά τους (νυχτοπερπατήματα, ξενύχτια, girl nights και κυρίως καινούργιες ενδιαφέρουσες γνωριμίες), ορμάνε γεμάτες αισιοδοξία στο ναρκοπέδιο των singles.
Κι εκεί, αφού βγουν 2-3 ραντεβού, πατήσουν αρκετές «νάρκες» και συνειδητοποιήσουν τι κυκλοφορεί στην «πιάτσα», πέφτουν σε μαύρη κατάθλιψη.
Γιατί εμείς Κατερίνα μου, πότε επιτέλους θα ντυθούμε νυφούλες;
Όταν θα 'χουμε σπάσει εντελώς και δεν θα μας σώζουν ούτε τόνοι μακιγιάζ για να βγάλουμε καμιά καλή φωτογραφία;
Πρόσφατα μια φίλη μου βγήκε μ' έναν τύπο που της έκανε για καιρό στενό μαρκάρισμα. Στην αρχή -κλασική γυναίκα- το γκομενάκι δεν της πολυάρεσε.
Κάτι η δουλειά του που δεν ήταν τόσο glamorous, κάτι η ηλικία του που ευθυνόταν για τις πρώτες ρυτίδες του (Μα κι αυτός, καθόλου δεν πρόσεχε;
Είναι δυνατόν να μην είχε δέρμα μωρού στα σαράντα;), κάτι που απλά μπορούσε να τον έχει όποτε ήθελε, έκανε τη δύσκολη η κυρία.
Μετά όμως το δεύτερο, το τρίτο date γλυκάθηκε κομματάκι κι είχε αρχίσει να βλέπει παντού καρδούλες και πεταλουδίτσες.
Να σου λοιπόν τα ψώνια για ριζική ανανέωση της γκαρνταρόμπας, οι συχνές επισκέψεις στα κομμωτήρια και τις πεντικιουρίστ-μανικιουρίστ, τα φρουφρού και τα αρώματα και το κορίτσι μας συναντούσε πάντα το παλικάρι στην τρίχα και ντυμένη/φτιαγμένη σύμφωνα με την τελευταία λέξη της μόδας. Φιγουρίνι σωστό!
Έλα όμως που όσο αυτή άρχιζε να «φουσκώνει» σαν το κέικ από έρωτα εκείνος άρχισε να «ξεφουσκώνει»... Και μια μέρα, ενώ δεν είχαν κλείσει καλά καλά ούτε ένα μήνα ζουζουνίσματος, το πρόσωπο εξαφανίστηκε.
Χωρίς πως και γιατί. Απλά δεν την ξαναπήρε τηλέφωνο. Στα πατώματα η φίλη μου κι εγώ να μην ξέρω πώς να τη συνεφέρω.
Συγκαλέστηκε έκτακτη συνεδρίαση όλης της γυναικοπαρέας στο σπίτι μου για να λύσουμε το μέγα μυστήριο! Οι ιδέες για το τι μπόρεσε να τον απομακρύνει με γρήγορες διαδικασίες άρχισαν να πέφτουν στο τραπέζι βροχή.
◊ Μήπως του μίλησες πολύ νωρίς για γάμους και παιδιά και τον φόβισες;
◊ Δεν πιστεύω να του σχολίασες τον πρώην σου;
◊ Μήπως του έκατσες πολύ γρήγορα;
◊ Ή το παραέπαιξες δύσκολη;
◊ Υπονόησες ότι σ’ ενδιαφέρει να βγάζει πολλά λεφτά;
◊ Ή ψιλογέλασες όταν σου μίλησε για τη μητέρα του;
◊ Τον άφησες τουλάχιστον να πληρώσει ή τον «ευνούχισες» αφήνοντας τεράστιο πουρμπουάρ;
◊ Ήσουν αρκετά γλυκιά ή βασίλισσα του πάγου;
◊ Έδειξες ότι εκτός από εξωτερική ομορφιά διαθέτεις και περιεχόμενο...
◊ Ή σε πέρασε για καμιά χαζοbimbo που απλά θέλει να περνάει καλά (τρώγοντας τις δικές του οικονομίες);
Στο τέλος αποκαμωμένες από την τόση σκέψη και υπερανάλυση επί του θέματος, τολμήσαμε να ξεστομίσαμε και το ανείπωτο, αυτό που καμιά γυναίκα στον πλανήτη δεν θέλει να παραδεχτεί. Μήπως απλά δεν του άρεσες αρκετά;
Το πήραμε όμως πίσω άρον άρον, πρώτον γιατί η παθούσα ήταν έτοιμη να (ξανα)βάλει τα κλάματα και δεύτερον γιατί αυτή η εξήγηση δεν συνέφερε καμιά μας. Όλες είχαμε ερωτικές ιστορίες ατυχούς κατάληξης να θυμόμαστε για τις οποίες είχαμε αποφανθεί ότι έφταιγε αυτός ο μ-----ς, έτσι, για να νιώθουμε λίγο καλύτερα.
Όταν πια η πιο αυθόρμητη από μας πέταξε ένα «Βρε μπας και δεν του άρεσε το αποσμητικό που φόραγες;», όλες βάλαμε τα γέλια και συνειδητοποιήσαμε το γελοίο του πράγματος. Ποιο το όφελος να χαλάμε τόση φαιά ουσία για περσινά ξινά σταφύλια;
Κακώς οι γυναίκες αποκτάμε εμμονή με ότι δεν μπορούμε να εξηγήσουμε. Στη ζωή πρέπει απλά να 'χεις τα κότσια και την ευελιξία να μαζεύεις γρήγορα γρήγορα τα κομμάτια σου και να πηγαίνεις παρακάτω.
Γιατί στην επόμενη στροφή μπορεί να πέσεις (άβαφη, αχτένιστη, σχεδόν άπλυτη) στον άντρα που θα γίνει ο πατέρας των παιδιών σου!
Υ.Γ. Δεκτή κάθε παρέμβαση-άποψη τυχών αρρένων αναγνωστών που διαβάζουν τη στήλη. Μπορεί να αποδειχτεί για πολλές από μας σωτήρια!
Γράφει: Μαρία Πανούση
0 Σχόλια