Η αναπηρία είναι πλέον κατανοητό ότι είναι ένα ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι άνθρωποι με αναπηρία νιώθουν ανάπηροι από την κοινωνία και όχι μόνο από το σώμα τους.
Αυτά τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν, εάν οι κυβερνήσεις, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, οι επαγγελματίες και τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους εργάζονται από κοινού..
Πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν με κάποια μορφή αναπηρίας.
Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 15% του παγκόσμιου πληθυσμού. Μεταξύ 110 έως 190.000.000 άνθρωποι έχουν πολύ σημαντικές δυσκολίες στη λειτουργία. Τα ποσοστά αναπηρίας αυξάνονται, λόγω της γήρανσης του πληθυσμού και την παγκόσμια αύξηση των χρόνιων παθήσεων.
Η αναπηρία επηρεάζει δυσανάλογα τους ευάλωτους πληθυσμούς.
Οι χώρες με χαμηλά εισοδήματα έχουν υψηλότερο ποσοστό αναπηρίας από ό, τι υψηλότερου εισοδήματος χώρες. Η αναπηρία είναι πιο συχνή στις γυναίκες, τους ηλικιωμένους και τα παιδιά και τους ενήλικες που είναι φτωχοί.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες συχνά δεν λαμβάνουν την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη που χρειάζονται
Τα μισά από τα άτομα με αναπηρία δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά την υγειονομική περίθαλψη, σε σύγκριση με το ένα τρίτο των ατόμων χωρίς αναπηρία.
Οι άνθρωποι με αναπηρίες βρίσκουν 2 φορές περισσότερο τις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης ανεπαρκείς,
Τα άτομα με αναπηρίες έχουν τέσσερις φορές περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν ότι είναι άσχημα και σχεδόν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να μην έχουν ιατρική περίθαλψη.
Τα παιδιά με αναπηρίες είναι λιγότερο πιθανό να πηγαίνουν στο σχολείο από μη ανάπηρα παιδιά.
Τα κενά ολοκλήρωσης της εκπαίδευσης βρέθηκαν σε όλες τις ηλικιακές ομάδες σε όλες τις ρυθμίσεις, με πιο έντονα στις φτωχότερες χώρες.
Για παράδειγμα, η διαφορά μεταξύ του ποσοστού των παιδιών με ειδικές ανάγκες και το ποσοστό των μη ανάπηρων παιδιών που φοιτούν σε σχολείο πρωτοβάθμιας κυμαίνεται από 10% στην Ινδία σε 60% στην Ινδονησία.
Τα άτομα με αναπηρία είναι πιο πιθανό να είναι άνεργοι από ό, τι τα άτομα χωρίς αναπηρία.
Τα παγκόσμια δεδομένα δείχνουν ότι τα ποσοστά απασχόλησης είναι χαμηλότερα για τα άτομα με αναπηρία από ό, τι για τα άτομα χωρίς αναπηρία
Οι άνθρωποι με αναπηρίες είναι ευάλωτοι στη φτώχεια.
Τα άτομα με αναπηρία ζουν σε χειρότερες συνθήκες διαβίωσης, συμπεριλαμβανομένης της ανεπαρκούς διατροφής, τις κακές συνθήκες στέγασης, την έλλειψη πρόσβασης σε ασφαλές νερό και την αποχέτευση-από ό, τι τα άτομα χωρίς αναπηρία. Λόγω των πρόσθετων δαπανών, όπως η ιατρική περίθαλψη, οι βοηθητικές συσκευές ή προσωπική υποστήριξη, άτομα με ειδικές ανάγκες είναι συνήθως φτωχότερα από τα άτομα χωρίς αναπηρία με παρόμοια εισοδήματα.
Η αποκατάσταση βοηθά στην λειτουργία και την υποστήριξη.
Σε πολλές χώρες οι υπηρεσίες αποκατάστασης είναι ανεπαρκείς. Από τα δεδομένα τεσσάρων χωρών της Νότιας Αφρικής διαπίστωσε ότι μόνο το 26-55% των ανθρώπων έλαβαν την ιατρική αποκατάσταση που απαιτείται, ενώ μόνο το 17-37% έλαβε υποβοηθητικές συσκευές που χρειάζεται (π.χ. αναπηρικά αμαξίδια, προσθέσεις, ακουστικά).
Οι άνθρωποι με αναπηρίες μπορούν να ζήσουν και να συμμετέχουν στην κοινότητα.
Ακόμη και σε χώρες υψηλού εισοδήματος, μεταξύ 20% και 40% των ατόμων με αναπηρία σε γενικές γραμμές δεν έχουν βοήθεια για τις καθημερινές δραστηριότητες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, το 70% των ενηλίκων βασίζονται στην οικογένεια και τους φίλους για τις καθημερινές δραστηριότητες.
Τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν.
Οι κυβερνήσεις μπορούν να:
Να προωθήσουν την πρόσβασης σε βασικές υπηρεσίες
Να επενδύσουν σε ειδικά προγράμματα για άτομα με αναπηρίες
Να υιοθετήσουν μια εθνική στρατηγική και σχέδιο δράσης
Να βελτιώσουν το προσωπικού της εκπαίδευσης, της κατάρτισης και της πρόσληψης
Να παρέχουν επαρκή χρηματοδότηση
Να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση του κοινού ενημερώνοντας τους σχετικά με την αναπηρία
Να ενισχύσουν την έρευνα συγκεντρώνοντας στοιχεία
Να διασφαλιστεί η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες κατά την εφαρμογή πολιτικών προγραμμάτων.
Kατερίνα
0 Σχόλια