Μια πρώτη αφορμή για γέλιο που έδωσαν οι αντίπαλοί μας (της εποχή εκείνης), ήσαν εκείνα τα ανακοινωθέντα μετά την ψυχρολουσία τους από το μέτωπο, ότι δήθεν "αι επιχειρήσεις παρακωλύονται λόγω επικρατούσης κακοκαιρίας".
Γελοιγραφίες, θεατρικές επιθεωρήσεις, ραδιοφωνικά σκετς, ποιήματα, εύθυμα και σατιρικά τραγούδια, ανέκδοτα και άλλα πολλά έδειξαν το πηγαίο, ζεστό και ανεξάντλητο ελληνικό χιούμορ των ημερών εκείνων.Ένα όπλο με το οποίο γελιογράφοι της εποχής εκείνης, όπως ο Φωκίων Δημητιράδης, Ν.Καστανάκης, Σ.Πολενάκης, Κ.Μπέζος, Γ.Γκεϊβέλης, Π.Παυλίδης, Γ.Μαρκόπουλος, Φ.Μαστιχίδης, Σ.Ρωνάς, κ.α. καθώς και πολλοί ευθυμογράφοι, όπως ο Α.Σακελλάριος, Τ.Μωραϊτίνης, Δ.Ψαθάς και άλλοι επώνυμοι και ανώνυμοι προσέφεραν στον Έλληνα και την Ελληνίδα του 1940, γεύση από γέλιο και μια απάντηση στη φασιστική απειλη και προπαγάνδα.
Από τους πρώτους ο Π.Παυλίδης, σχεδίασε τον Ντούτσε, να διαβάζει το σχετικό ανακοινωθέν με μια ομπρέλα κρεμασμένη στο δεξί του χέρι, και ο Α.Σακελλάριος έγραψε:"Οι φρατέλοι προελαύνουν όταν βρίσκουν δρόμο ίσο.Και όταν πάλι δεν το βρίσκουν προελαύνουν προς τα πίσω.Για να δοξαστούν γυρεύουν πάλι νέαν ευκαιρίαδεν μπορεί να τους αφήσει όμως η κακοκαιρία.Ο κακός καιρός, νομίζουν, είναι πράμα τρομερόν.Τον κακό τους τον καιρόν!"
Μέχρι και τις καφετζούδες και τις χαρτορίχτες επιστράτευσαν οι γελοιογράφοι μας, για να ρεζιλέψουν ακόμη περισσότερο τους επιδρομείς.
Υπάρχουν γελοιογραφίες σαν αυτήν που δείχνει έναν Ιταλό στρατηγό να ρωτά τη σύγχρονη Πυθία, και εκείνη να του απαντά:
"Δρόμο βλέπω, αλλά προς τα πίσω, προ τα πίσω...", και μια άλλη που δείχνει έναν Άγγλο ναυτικό να ρωτά την καφετζού που θα βρει τον ιταλικό στόλο, οπότε και παίρνει την απάντηση: "Θάλασσα βλέπω. Στόλο ιταλικό δεν βλέπω. Άδικα ψάχνεις Λόρδε μου".
Σχετικά με την αναζήτηση του εχθρικού στόλου είναι και μια πολύ ωραία γελοιογραφία, του αείμνηστου ζωγράφου Α.Χριστοφή, η οποία παρουσιάζει τον Έλληνα και τον Άγγλο ανεβασμένους πάνω σε ένα κατάρτι, από όπου ο Έλληνας ψάχνει τον ορίζοντα, ενώ δίπλα ο Άγγλος παίζει μια κιθάρα. Τίτλος της γελοιογραφίας είναι:
"Σερενάτα στον ιταλικό στόλο" και λεζάντα το λαϊκό δίστιχο:"Που είσαι και δεν φαίνεσαι,που είσαι και δεν βγαίνεις,μήπως και απεφάσισεςκαλόγρηα να γένεις;".
Την αγωνία του Μουσολίνι, για την πορεία των επιχειρήσεων του μετώπου φανέρωσε η γελοιογραφία που τον έδειχνε να τηλεφωνεί στο μέτωπο και να ρωτά:
"Τί γίνεται", οπότε και έπαιρνε την απάντηση "Φασκελοκουκούλωτα". τη δε ανησυχία του, που δεν τον άφηνε ούτε να κοιμηθεί την έδειχνε μια άλλη, η οποία παρίστανε τους ψύλλους με βαλίτσες στα χέρια, να φεύγουν από πάνω του, ενώ εκείνος ετοιμαζόταν για ύπνο κι έτσι να μη μένει "ούτε ψύλλος στον κόρφο του".
Προφητική πραγματικά για το τέλος που περίμενε το Μουσολίνι, ήταν η γελοιογραφία του κ.Μπέζου, η οποία έδειχνε τον Άι Βασίλη, να του φέρνει για πρωτοχρονιάτικο μποναμά ένα σχοινί και ένα σαπούνι...
Υπέροχη ήταν και μια άλλη, του ίδιου γελοιογράφου, που έδειχνε το δικτάτορα πεσμένο στην Αδριατική, μέχρι το λαιμό, να κινδυνεύει να πνιγεί, ενώ η Ελλάδα τον ρωτούσε από την παραλία: "Καλέ, πατώνεις;".
Επίσης θαυμάσια, ήταν και εκείνη του Φ.Δημητριάδη που τον παρουσίαζε καθισμένο πάνω στα 8.000.000 λόγχες που μας είχε τάξει, ενώ η λεζάντα έγραφε επιγραμματικά: "Ή Τας ή επί Των".
Κατανοητό και ευχάριστο είδος η γελοιογραφία, αγκαλιάστηκε και αγαπήθηκε πολύ από το μεγάλο αναγνωστικό κοινό της εποχής του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου και είχε μεγάλη απήχηση σ αυτό.
Σήμερα, με την τεράστια ανάπτυξη του ημερήσιου και περιοδικού τύπου στη χώρα μας, η γελοιογραφία αποτελεί ένα είδος "πρώτης ανάγκης", γιατί κατορθώνει τις περισσότερες φορές, να μας δώσει μια άλλη χιουμοριστική και σατιρική διάσταση σε πολλά καυτά θέματα της καθημερινής μας ζωής.
Ένα όπλο που ο σημερινός Έλληνας, συνεχίζει να διαθέτει "εν αφθονία" και είναι ευτύχημα πράγματι που διαθέτει τέτοια χαρίσματα.
0 Σχόλια