Η αποτελεσματικότητα του ξεματιάσματος, όμως, δεν έχει καμία σχέση με το πόσο απλό ή πολύπλοκο είναι. Βασικό στοιχείο της επιτυχίας του είναι να πιστεύει αυτός / ή που το κάνει (πιστεύει ή δεν πιστεύει αυτός / ή που το δέχεται δεν έχει σημασία) ότι μπορεί όντως να εξουδετερώσει το κακό και επομένως να εκπέμπει θετικό μαγνητισμό και δύναμη.
Οι δύο μορφές του ξεματιάσματος
Το μάτιασμα έχει δύο μορφές: την ηθελημένη, εκούσια επιρροή, που εμπνέεται από κακία και φθόνο, και την ακούσια, υποσυνείδητη επίδραση, την οποία δεν μπορεί να ελέγξει το άτομο που έχει την ατυχία να τη διαθέτει.
Και δεν είναι σπάνιες οι φορές που τυχαίνει να έχουμε στο περιβάλλον μας κάποιον πολύ καλό άνθρωπο, που μας αγαπάει ειλικρινά, και όμως μας ματιάζει!
«Ένα από τα πιο παράξενα και γενικευμένα είδη προβλέψεων είναι ο φόβος για το κακό μάτι. Φαίνεται ότι ο άνθρωπος πάντοτε γνώριζε την πηγή αυτού του φόβου. Όποιος κατέχει κάτι πολύτιμο, αλλά ευάλωτο, φοβάται το φθόνο των άλλων. Προβάλλει επί των άλλων το φθόνο που ο ίδιος θα ένοιωθε, αν ήταν στη θέση τους. Αυτού του είδους τα συναισθήματα προδίδονται με το βλέμμα, ακόμα κι αν καταπνίξουμε την προφορική έκφρασή τους. Και αν κάποιος είναι πολύ διαφορετικός από τους γύρω του, ιδιαιτέρως λόγω δυσάρεστων σωματικών ελαττωμάτων, θεωρείται ότι τρέφει ασυνήθιστα ισχυρό φθόνο και την ικανότητα να μετατρέπει αυτόν τον φθόνο σε κακόβουλη πράξη» Ζίγκμουντ Φρόιντ
Ελληνες φιλόσοφοι και βασκανία
Ο Αριστοτέλης γράφει χαρακτηριστικά:
«Εγώ δεν θεωρώ τη βασκανία δεισιδαιμονία, αλλά κάποια «φαρμακευτική» δύναμη της οράσεως για την οποία δεν γνωρίζουν τίποτα οι ιατροί».
Το παραστατικότερο ίσως από όλα τα κείμενα είναι από τα Συμποσιακά του Πλουτάρχου, όπου περιγράφεται η κουβέντα που έγινε σε ένα συμπόσιο.
«...Και τότε η συζήτηση στράφηκε στο θέμα των ανθρώπων που θεωρείται ότι ματιάζουν. Από τους συνδαιτυμόνες υπήρξαν κάποιοι που υποστήριξαν ότι πρόκειται περί μύθου και ειρωνεύτηκαν απερίφραστα την όλη υπόθεση. Ο οικοδεσπότης μας όμως, ο Μέτριος Φλώρος, αντέτεινε ότι τα περί βασκανίας επιβεβαιώνονται κατά περίεργο τρόπο από γεγονότα και ότι δεν είναι σωστό να αρνούμαστε να τα πιστέψουμε, μόνο και μόνο επειδή αγνοούμε τα αίτια τους, αφού υπάρχουν πάρα πολλά άλλα φαινόμενα, η ύπαρξη των οποίων είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά ακόμα δεν έχουμε ιδέα ποια είναι τα αίτια τους. Ξέρουμε, συνέχισε, ότι υπάρχουν άνθρωποι που το βλέμμα τους είναι ολέθριο για τα μικρά παιδιά, ο οργανισμός των οποίων είναι πολύ πιο ασθενικός από των ενηλίκων και έτσι επηρεάζεται ευκολότερα από τις βλαβερές εντυπώσεις».
Ο οικοδεσπότης αναφέρεται στη συνέχεια στον Φίλαρχο, τον ιστοριογράφο των ελληνιστικών χρόνων, ο οποίος λέει ότι οι λαοί του Πόντου με μόνη τη ματιά τους μπορούν να προκαλέσουν το θάνατο όχι μόνο σε παιδιά, αλλά και σε ενηλίκους,και ότι τα πρόσωπα που υποπίπτουν είτε στο βλέμμα είτε στην πνοή τους πέφτουν αμέσως σε μαρασμό.
Και συμπληρώνει ότι οι μανάδες δεν αφήνουν τον πατέρα που ματιάζει να δει τα παιδιά του.
Η συζήτηση που ακολουθεί είναι μεγάλη και εξετάζονται πλήθος παραδείγματα που αναλύονται λεπτομερώς.
Κατ’ άλλους η βασκανία είναι φαινόμενο υποβολής και κατ’ άλλους πρόκειται περί εκπομπής ψυχοδυναμικών κυμάτων. Τότε ένας άλλος συνδαιτυμόνας μιλάει για τις μελέτες που είχε κάνει ο Δημόκριτος επί της βασκανίας.
«Δεν λαμβάνετε, λοιπόν, υπόψη σας μας είπε, τα «είδωλα» του Δημοκρίτου. Ο φιλόσοφος αυτός υποστηρίζει ότι από τα μάτια εκείνων που προκαλούν τη βασκανία εκπέμπονται εικόνες, από τις οποίες δεν λείπουν ούτε αισθήσεις ούτε ορμή και που φέρουν όλα τα γνωρίσματα της μοχθηρίας και του φθόνου εκείνων από τους οποίους εκπέμπονται. Οι εικόνες αυτές μεταδίδονται στο σώμα και την ψυχή άλλων ανθρώπων και προκαλούν ολέθριες διαταραχές».
Ο λόγος που αναφέρθηκαμε τόσο εκτεταμένα στο κείμενο του Πλουτάρχου είναι για να διαπιστώσετε και εσείς ότι βρισκόμαστε δύο χιλιάδες χρόνια αργότερα και δεν έχουμε προχωρήσει ούτε βήμα παραπέρα από όσα είχαν διατυπώσει οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι!
Αstra & Οραμα
0 Σχόλια