Κόρωνος: το ελληνικό χωριό στο National Geographic

Το ελληνικό χωριό που το National Geographic χαρακτηρίζει ένα από τα ωραιότερα των Κυκλάδων και θυμίζει.. Πήλιο!
Είναι ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Νάξου και δικαίως έχει χαρακτηριστεί, από το National Geographic ως ένα από τα ωραιότερα χωριά των Κυκλάδων.
Τα πλακόστρωτα σοκάκια, οι καμάρες, τα κάτασπρα σπίτια, η ιστορία του αλλά και οι κάτοικοι με το γλωσσικό ιδίωμα είναι μερικά από όσα το κάνουν πραγματικά ξεχωριστό.

Το ελληνικό χωριό που το National Geographic χαρακτηρίζει ένα από τα ωραιότερα των Κυκλάδων
Κτισμένη σε υψόμετρο 540 μέτρων στις πλαγιές μιας ρεματιάς, η *Κόρωνος* σε κερδίζει με την πρώτη ματιά.

Πρόκειται για έναν από τους παλαιότερους οικισμούς της βορειοδυτικής Νάξου, αφού αναφέρεται ότι δημιουργήθηκε περίπου το 1200 ενώ υπάρχουν ευρήματα από τη Νεολιθική Εποχή αλλά και από την πρώτη περίοδο του Κυκλαδικού πολιτισμού.

Το μεγαλύτερο μέρος του χωριού είναι κτισμένο στις αντικριστές πλευρές μιας βαθιάς και καταπράσινης ρεματιάς, γι αυτό και η ονομασία «Βόθροι» που του είχε αποδοθεί έως το 1932 περίπου. Για τη μετάβαση από τη μια πλευρά του χωριού στην άλλη, παλιότερα υπήρχε μια αρκετά
μεγάλη γέφυρα, το «Γιοφύρι».
Η ιδιαίτερη ρυμοτομία και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική των σπιτιών συνθέτουν μια ασυνήθιστη όσο και μαγευτική εικόνα που ξεφεύγει από τις κυκλαδίτικες καταβολές και παραπέμπει έντονα σε χωριό του Πηλίου.

Τα όμορφα σπίτια χωρίζονται σε επτά γειτονιές (Ανεγυρίδα, Κάστρο, Λειβαδάκι, Κάτω
Γειτονιά, Απάνω Στέρνα, Προβολάκια και Πλάτσα) που επικοινωνούν μεταξύ τους με λαβυρινθώδη καλντερίμια και αμέτρητα σκαλοπάτια.

Σχεδόν κάθε γειτονιά έχει τη δική της πλατεία και διατηρεί τη παλιά της βρύση, ενώ υπάρχει και κεντρική πλατεία, η Πλάτσα όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι.
Οι κληματαριές, τα λουλούδια στις αυλές και οι περίτεχνες καμάρες δημιουργούν μια ρομαντική ατμόσφαιρα, που συγκινεί και γοητεύει τον επισκέπτη.

Η Κόρωνος είναι γνωστή ως το χωριό της σμύριδας, καθώς οι κάτοικοί της έχουν μακρά παράδοση στην εξόρυξη του ιδιαίτερα σκληρού ορυκτού από τα βουνά της περιοχής. Σήμερα η εξόρυξη της σμύριδας απλώς «συντηρείται» και ή εξαγωγή της είναι αρκετά περιορισμένη.

Στην Κόρωνο αξίζει να δεις την εκκλησία της Αγίας Μαρίνας (με μαρμάρινο τέμπλο και πλακόστρωτο δάπεδο) που ιδρύθηκε πιθανώς τον 9ο-10ο αιώνα και ανακαινίστηκε το 1747, την Ατσιπάπη και το μνημείο πεσόντων (ηρώο) της Κορώνου, έργο του γλύπτη Αρμακόλα.

Μερικά χιλιόμετρα μακρυά βρίσκεται η *Ατσιπάπη*, ένας οικισμός με κτίσματα από λιθοδομή και καλντερίμια που χρονολογείται από τους Μεσαιωνικούς Χρόνους (τουλάχιστον από το 15ο αιώνα).
Η γραφικότητα και η ομορφιά αυτού του χωριού είναι κάτι το μοναδικό, κάτι το ξεχωριστό..