Τείνουν να οργανώνουν τη ζωή τους ανάλογα µε το πού υπάρχει τουαλέτα, χάνουν στην >πραγµατικότητα την ανεξαρτησία τους, διστάζουν να ταξιδέψουν ή να κοινωνικοποιηθούν, ενώ ο φόβος του ατυχήµατος που θα τους φέρει σε δύσκολη θέση ενώπιον φίλων και γνωστών, «στοιχειώνει» τη ζωή τους.
Η ακράτεια και η επιτακτική ούρηση επιδεινώνουν σηµαντικά την ποιότητα ζωής των ανθρώπων καθώς επηρεάζουν την κοινωνική αλλά και επαγγελµατική τους δραστηριότητα.
Για να αποφύγουν τις δυσάρεστες «εκπλήξεις» και τις στιγµές αµηχανίας, οι πάσχοντες τείνουν να περιορίζουν σηµαντικά τις εξωτερικές τους δραστηριότητες, ενώ και η ψυχική τους υγεία επηρεάζεται σηµαντικά, µε τα συναισθήµατα της ντροπής, της αµηχανίας και της χαµηλής αυτοεκτίµησης, να αποτελούν αναπόσπαστο κοµµάτι της καθηµερινότητάς τους.
Τα στοιχεία αυτά αποκτούν ακόµη µεγαλύτερη σηµασία, αν σκεφτεί κανείς ότι σε πολύ µεγάλο ποσοστό η επιτακτική ακράτεια αφορά ανθρώπους παραγωγικής ηλικίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι πολλοί άνδρες σκέφτονται ακόµη και να παραιτηθούν από την εργασία τους, εξαιτίας του προβλήµατος, ενώ οι νεότεροι ασθενείς φοβούνται µήπως τη χάσουν
Από τις γυναίκες που πάσχουν, 1 στις 2 δεν φτάνει ποτέ στον γιατρό, θεωρώντας το σύµπτωµα αναπόφευκτη συνέπεια της γήρανσης και άρα µη αντιµετωπίσιµο. Ένα 20% των ασθενών ταλαιπωρούνται για τουλάχιστον έναν χρόνο, πριν αναζητήσουν βοήθεια.
«Παρόλο που το σύνδροµο της υπερδραστήριας κύστης και κατ’ επέκταση η ακράτεια είναι αρκετά συχνή πάθηση και έχει σηµαντικό αντίκτυπο στη ζωή των ασθενών, λίγοι από τους πάσχοντες απευθύνονται στο γιατρό για να αναζητήσουν βοήθεια.
Οι λόγοι της απροθυµίας είναι πολλοί, µε σηµαντικότερο το γεγονός ότι δεν θεωρούν την ακράτεια νόσο, αλλά φυσιολογικό επακόλουθο της γήρανσης του οργανισµού ή αναµενόµενο επακόλουθο των τοκετών. Κυρίως, όµως, αυτό που κάνει τους ασθενείς να αποφεύγουν να µιλήσουν για το πρόβληµα, είναι το αίσθηµα ντροπής», σηµειώνει ο κ. Αναστάσιος Αθανασόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ουρολογίας, Επιστηµονικός Υπεύθυνος Μονάδας Ουροδυναµικής Ουρολογίας του Πανεπιστηµίου Πατρών.
«Εάν υπάρχει και νυκτουρία, όπως συµβαίνει συχνά, οι ασθενείς αισθάνονται κόπωση και υπνηλία κατά τη διάρκεια της ηµέρας. Παράλληλα, επηρεάζεται η σεξουαλική τους ζωή, καθώς αποφεύγουν τις επαφές µε τον σύντροφο από τον φόβο της απώλειας ούρων.
Προσθέτοντας και τα προβλήµατα υγείας που µπορεί να προκληθούν από τη χρήση πανών, όπως οι δερµατίτιδες (αναφυλαξία, έλκη), οι ουρολοιµώξεις κ.λπ., γίνεται σαφές ότι η αντιµετώπιση της ακράτειας δεν θα πρέπει να αναβάλλεται», προσθέτει ο ίδιος.
Ο ρόλος του γιατρού
Η ελλιπής ενηµέρωση για την πάθηση, οι µεγάλες προσδοκίες για την άµεση αντιµετώπιση των συµπτωµάτων, αλλά και τα έντονα συναισθήµατα ντροπής και αµηχανίας που βιώνουν οι ασθενείς, είναι µερικές από τις µεγάλες προκλήσεις που καλείται να αντιµετωπίσει ο γιατρός. Τι χρειάζεται για να αντιµετωπιστούν σωστά;
Η απάντηση του κ. Αθανασόπουλου είναι κατηγορηµατική: «Συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση του γιατρού µε τον ασθενή, ώστε να υπάρξει η σωστή ενηµέρωση και οι σωστές προσδοκίες για την αντιµετώπιση του προβλήµατος».
Οι πιο σηµαντικές ερωτήσεις που κάνει ο γιατρός για να αποτιµήσει τις επιπτώσεις της υπερδραστήριας κύστης στην ποιότητα ζωής του ασθενούς είναι οι εξής: Φοβόσαστε να ταξιδέψετε; /Φοράτε πάνες για να νιώθετε ασφαλής; /Νιώθετε ανασφάλεια να πάτε σε µια συναυλία ή έναν αγώνα;/ Αποφεύγετε να καθίσετε στις εσωτερικές θέσεις του θεάτρου;
Οικονοµική επιβάρυνση
Σηµαντικό είναι και το οικονοµικό κόστος της πάθησης, που αγγίζει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα 5 δισεκατοµµύρια ευρώ.
Πέρα από το άµεσο κόστος, που αφορά στην αγορά πανών και την απουσία από την εργασία, το έµµεσο κόστος της πάθησης είναι δυσβάστακτο. Φανταστείτε έναν ηλικιωµένο ασθενή που τρέχει προς την τουαλέτα, να γλιστράει και να πέφτει.
Σύµφωνα µε έρευνες, οι ηλικιωµένοι ασθενείς µε επιτακτική ακράτεια έχουν 30% µεγαλύτερο κίνδυνο να νοσηλευτούν στο νοσοκοµείο και δύο φορές περισσότερες πιθανότητες να καταλήξουν σε κάποιον οίκο ευγηρίας, σε σχέση µε τους οµηλίκους τους που δεν πάσχουν από την πάθηση.
«Στο κόστος της πάθησης, εκτός από το κόστος της διάγνωσης και της θεραπείας, πρέπει να συµπεριληφθεί το κόστος για τις πάνες που χρησιµοποιούν οι ασθενείς, τα κόστη νοσηλείας και περίθαλψης που οφείλονται σε συννοσηρότητες της υπερδραστήριας κύστης, όπως οι πτώσεις και τα κατάγµατα, που συµβαίνουν καθώς ο ασθενής τρέχει προς την τουαλέτα, οι δερµατίτιδες και οι ουρολοιµώξεις, αλλά και η διάγνωση και θεραπεία της κλινικής κατάθλιψης που συνεπάγεται η πάθηση.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι το ετήσιο κόστος της υπερδραστήριας κύστης στα συστήµατα υγείας κυµαίνεται από 255 εκατοµµύρια ευρώ (Σουηδία) και µπορεί να φτάσει τα 1,4 δισεκατοµµύρια ευρώ (Ιταλία). Κι όσο ο πληθυσµός γερνά, οι αριθµοί αυτοί θα βαίνουν αυξανόµενοι», τονίζει ο κ. Αθανασόπουλος.
Θεραπεία
Στο «οπλοστάσιο» των γιατρών για την ανακούφιση από τα ενοχλητικά συµπτώµατα της υπερδραστήριας κύστης και της επιτακτικής ακράτειας περιλαµβάνονται: συµπεριφορικές παρεµβάσεις, όπως εκπαίδευση της κύστης, αλλαγές στον τρόπο ζωής (π.χ. απώλεια βάρους, διατροφικές παρεµβάσεις, µείωση της πρόσληψης υγρών). Η θεραπεία πρώτης γραµµής για την
υπερδραστήρια κύστη περιλαµβάνει αντιµουσκαρινικούς παράγοντες, που σαν κύριο στόχο έχουν να προσφέρουν ανακούφιση από τα συµπτώµατα της υπερδραστήριας κύστης και να βελτιώσουν την ποιότητας ζωής του ασθενούς. Η θεραπεία µπορεί µάλιστα να εξατοµικευτεί, ανάλογα µε τις ανάγκες του ασθενούς, τις συννοσηρότητές του και τις αλληλεπιδράσεις µε τα άλλα φάρµακα που πιθανότατα λαµβάνει.
Τα ποσοστά επιτυχίας της θεραπευτικής αντιµετώπισης ξεπερνούν το 65%, κάτι που επαναφέρει τους ασθενείς στην οµαλή και καλή ζωή. Εκτός από ποιότητα ζωής, τα φάρµακα φαίνεται να αποτελούν και έναν πιο οικονοµικό τρόπο διαχείρισης της πάθησης. Ενώ οι πάνες αντιστοιχούν στο 63% της συνολικής δαπάνης για τη διαχείριση της πάθησης, η θεραπεία µε φάρµακα συνηγορεί µόλις για το 7% του ετήσιου κόστους.
Τα συµπτώµατα που πρέπει να οδηγήσουν έναν ασθενή στον ουρολόγο είναι:
- Συχνουρία, δηλαδή επίσκεψη στην τουαλέτα 8 ή περισσότερες φορές το 24ωρο- το φυσιολογικό είναι 4-6 φορές.
- Ακούσια απώλεια ούρων όταν βήχετε, φταρνίζεστε κ.λπ.
- Ισχυρό αίσθηµα επιθυµίας για ούρηση, το οποίο µπορεί να συνοδεύεται και από ακούσια διαφυγή ποσότητας ούρων.
Οι επιπτώσεις
- Στη σωµατική δραστηριότητα: Ο ασθενής περιορίζει ή σταµατά τις σωµατικές του δραστηριότητες. Επίσης, αισθάνεται κούραση µέσα στην ηµέρα, λόγω των αφυπνίσεων κατά τη διάρκεια της νύχτας.
- Στη σεξουαλική του ζωή: Αποφεύγει την σεξουαλική επαφή και την οικειότητα µε το άλλο φύλο. Επιπλέον, οι άνδρες ασθενείς µε υπερδραστήρια κύστη έχουν διπλάσιες πιθανότητες να αναφέρουν Στυτική Δυσλειτουργία, σε σχέση µε τους άνδρες που δεν εµφανίζουν συµπτώµατα υπερδραστήριας κύστης.
- Στον επαγγελµατικό του βίο: Απουσία από την εργασία, µειωµένη παραγωγικότητα, απώλεια ή αλλαγή εργασίας, οικονοµικές απώλειες.
- Ψυχολογικές επιπτώσεις: Ενοχή και κατάθλιψη, µείωση της αυτοεκτίµησης του ατόµου, φόβος για την έλλειψη ελέγχου στην κύστη του, δυσφορία από την υγρασία ή/και τις πιθανές οσµές, ανησυχία ότι θα έχουν κάποιο ατύχηµα, ανησυχία ότι µπορεί να έχει καρκίνο (στους άνδρες).
- Κοινωνικές επιπτώσεις: Μείωση της κοινωνικής δραστηριότητας, αποµόνωση, αποφυγή αποµάκρυνσης από το σπίτι, σχεδιασµός ταξιδιών ανάλογα µε τη διαθεσιµότητα τουαλέτας, ιδιαίτερη προσοχή στο ντύσιµο.
- Στο σπίτι: Ειδικός ιµατισµός και προφυλάξεις, ειδικά προστατευτικά για το κρεβάτι.
- Στην οικογένεια του πάσχοντα: Τα συµπτώµατα της υπερδραστήριας κύστης έχουν ισχυρή συναισθηµατική επίδραση και στην οικογένεια του πάσχοντα. Περιλαµβάνουν ντροπή, άγχος, θυµό, ανησυχία, στρες, απογοήτευση, ενόχληση και συµπόνια. Τα συµπτώµατα της υπερδραστήριας κύστης και ειδικότερα η συχνουρία, έχουν επίσης ισχυρό αντίκτυπο όσον αφορά τον χρόνο για τα µέλη της οικογένειας, εξαιτίας της επίµονης και συχνά επείγουσας ανάγκης να βρεθεί µία τουαλέτα.
0 Σχόλια