Φτερνιζόμαστε...

Γιατί όταν φτερνιζόμαστε οι μύξες βγαίνουν κυρίως απ τη μύτη και όχι - μπλιάχ! - κι από το στόμα;
Γιατί;
Να ναι καλά η γλώσσα μας!
Κάθε μέρα, κυρίως στις πόλεις, αναπνέουμε εκατομμύρια μικροσκοπικά σωματίδια σκόνης, καπνού κλπ. Ευτυχώς, ο ανθρώπινος, οργανισμός έχει τρόπους να παγιδεύει και να διώχνει τους ανεπιθύμητους εισβολείς.
Ένας απ αυτούς είναι η μύξα και το φτέρνισμα.
Η μύξα που βρίσκεται στη μύτη και στην τραχεία μας είναι μια σούπερ παγίδα βρομιάς.
Ότι πέσει στα δίχτυα της δεν μπορεί να ξαναφύγει!
Γι αυτό και όταν εργαζόμαστε σε βρόμικο μέρος βγαίνει μαύρη.
Αν κάτι γαργαλήσει τη μύτη μας, αμέσως απελευθερώνονται ουσίες, οι ισταμίνες, που ερεθίζουν τα νευρικά της κύτταρα, το μήνυμα φτάνει στον εγκέφαλο και ξεκινάει ο μηχανισμός φτερνίσματος.
Οι μύες του φάρυγγα και της τραχείας κλείνουν και μετά ανοίγουν απότομα.
Και ο αέρας που έχει παγιδευτεί στους πνεύμονες εκτοξεύεται έξω.
Γιατί όμως ο δρόμος που ακολουθεί είναι κυρίως η μύτη;
Γιατί πιο πριν η σοφή γλώσσα έχει προλάβει να σηκωθεί και να φράξει, όσο γίνεται, το δρόμο προς το στόμα.
Έτσι οι βρομιάρικες εκκρίσεις πετάγονται απ τη μύτη, με ταχύτητα πάνω από 160 χιλιόμετρα της ώρα!
Αψούουουουουουουουουο!
Γείτσες!
ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ