Maria Sibylla Merian 1647-1717 φυσιοδίφης

Γέννηση: 2 Απριλίου 1647, Φραγκφούρτη, Γερμανία
Απεβίωσε: 13 Ιανουαρίου 1717, Άμστερνταμ, Ολλανδία
Η Μαρία Σιμπίλα Μέριαν (Maria Sibylla Merian) έμεινε στην ιστορία για το έργο της και τις λεπτομερείς παρατηρήσεις για τη μεταμόρφωση της πεταλούδας.
Ήταν φυσιοδίφης και επιστημονική εικονογράφος.
Γεννήθηκε στις 2 Απριλίου 1647 στη Φρανκφούρτη και πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 1717 στο Άμστερνταμ. Οι γονείς της ήταν Ελβετοί.
Ο πατέρας της Ματέους Μέριαν, χαράκτης και εκδότης, πέθανε τρία χρόνια μετά τη γέννησή της και η μητέρα της παντρεύτηκε το 1651 τον ζωγράφο Τζέικομπ Μαρελ. Ο πατριός της ήταν εκείνος που την ενθάρρυνε να ασχοληθεί με το σχέδιο και τη ζωγραφική.

Σε ηλικία 13 ετών, η Μαρία Σιμπίλα Μέριαν (Maria Sibylla Merian) ζωγράφισε για πρώτη φορά έντομα και φυτά.

Το 1665 παντρεύτηκε τον μαθητευόμενο του πατριού της, Γιόχαν Αντρέας Γκραφ. Δυο χρόνια μετά, απέκτησαν το πρώτο τους παιδί, τη Γιοχάνα Έλενα και στη συνέχεια μετακόμισαν στη Νυρεμβέργη. Εκεί, παρέδιδε μαθήματα ζωγραφικής σε ανύπαντρες γυναίκες, βοηθώντας οικονομικά την οικογένειά της και βελτιώνοντας την κοινωνική της θέση. Αργότερα, απέκτησε και δεύτερη κόρη, την Ντοροθέα Μαρία.

Εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο το 1675 και ακολούθησαν ένα το 1677 και άλλο ένα το 1680. Το πρώτο της βιβλίο αφορούσε στη μεταμόρφωση της κάμπιας σε πεταλούδα. Οι κριτικές ήταν θετικές.
Το 1699 η πόλη του Άμστερνταμ πλήρωσε για το ταξίδι της στο Σουρινάμ. Πήγε εκεί μαζί με τη μικρότερη κόρη της. Έμεινε στη Νότια Αμερική δυο χρόνια και κατά την παραμονή της παρατήρησε, απεικόνισε και εξέδωσε βιβλίο σχετικά με τα ζώα και τα φυτά της περιοχής.
Άσκησε επίσης κριτική για τη σκλαβιά των ιθαγενών πληθυσμών και την απάνθρωπη συμπεριφορά των Ευρωπαίων.

Το 1701 αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ολλανδία εξαιτίας της μαλάριας. Το 1715 υπέστη εγκεφαλικό και έμεινε μερικώς παράλυτη. Συνέχισε να δουλεύει, αλλά η υγεία της επηρέασε τη δουλειά της.
Υπάρχουν μάλιστα αναφορές πως έμεινε άπορη.

Έφυγε από τη ζωή στις 13 Ιανουαρίου 1717 και η κόρη της, Ντοροθέα Έλενα, εξέδωσε μετά θάνατον το συλλογικό έργο της μητέρας της, με τον τίτλο Erucarum Ortus Alimentum et Paradoxa Metamorphosis.

Το έργο της αναγνωρίστηκε και ανακαλύφθηκε ξανά προς το τέλος του 20ου αιώνα.

Η γερμανική κυβέρνηση χρησιμοποίησε το πρόσωπό της στο γερμανικό φράγκο των 500, ενώ στις 17 Σεπτεμβρίου 1897 έγινε και... γραμματόσημο. Πολλά σχολεία στη Γερμανία φέρουν το όνομά της.