Έχει συμμετάσχει σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, συμπεριλαμβανομένων "Η ώρα η καλή (2004)", "Λούφα και παραλλαγή (2006)", "Το κόκκινο δωμάτιο (2008)", και "Με λένε Βαγγέλη (2011)".
Το 2014 παίζει ως Ντοντό, στη κωμική σειρά του Αλέξανδρου Ρήγα και της Φαίης Τζανετοπούλου "Τρίχες", που προβάλλεται από το κανάλι του Ant1.
Για τις πλάκες με το όνομά της:
Η γιαγιά μου έλεγε «μην το βγάλετε το παιδί Παρθένα θα το κοροϊδεύουν». Τώρα δεν είναι πρόβλημα γιατί στη δουλειά ξεχωρίζεις. Είχα λίγο πρόβλημα στο Λύκειο, μου έλεγαν όλες αυτές τις αηδίες. Τα «ακόμα;». Αλλά εντάξει.
Για τη σχέση με το σώμα της:
Δεν αισθανόμουν ποτέ άσχημη λόγω του κορμιού μου, όμως δεν αισθανόμουν και όμορφη. Ποτέ δεν έκανα μεγάλες προσπάθειες να αδυνατίσω. Παιδί ήμουν πολύ φυσιολογική και κάποια στιγμή που έφυγα από την κατσαρόλα της μαμάς μου και κατέβηκα στη σχολή, έβαλα 16 περίπου κιλά σε τρία χρόνια. Κάποια στιγμή ο πατέρας μου, μου είπε μια σοφή κουβέντα: «Παιδί μου, κάποια στιγμή θα θες να σταματήσεις, θα πεις ώπα ως εδώ. Σταμάτα τώρα να γλιτώσεις και μερικά». Όμως,
τα τελευταία χρόνια έχω χάσει 15 κιλά. Τώρα αισθάνομαι σέξι πιο πολύ από ποτέ. Η Ντοντό φταίει και την ευγνωμονώ. Τώρα δεν είμαι σαν το ηλίθιο στο δρόμο.
Πότε αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;
Δεν το αποφάσισα εγώ, αλλά άλλοι για εμένα. Έγινε μία οντισιόν στο ΔΗ-ΠΕ-ΘΕ Καβάλας από τον Σταμάτη Κραουνάκη για τον “Πλούτο” του Αριστοφάνη. Με επέλεξε και έτσι ξεκίνησε το “ ταξίδι” μου στον χώρο της υποκριτικής. Στη συνέχεια γράφτηκα στη σχολή Θεοδοσιάδη, όπου πέρασα τόσο καλά που θα ήθελα, αν γίνονταν, να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Οι σπουδές μου εκεί ήταν κάτι μαγικό. Ύστερα, ξεκίνησε η δουλειά… Ένας χρόνος στο θέατρο “Βικτώρια” , ένα παιδικό με την Κάκια Ιγερινού και πολλά χρόνια με τη “Σπείρα- Σπείρα”.
Υπήρξε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο σε επηρέασε στην απόφασή σου να ασχοληθείς με το θέατρο ;
Νομίζω όλο το οικογενειακό ,αλλά και φιλικό μου περιβάλλον περίμενε να ασχοληθώ με το θέατρο. Αυτοί το είχαν σκεφτεί πριν από εμένα για εμένα, γιατί τους έκανα να περνούν καλά! Όταν μαζευόμασταν όλοι μαζί, τους διασκέδαζα. Είχα την εντύπωση ότι δεν θα έκανα για ηθοποιός, γιατί θεωρούσα τον εαυτό μου δειλό. Επίσης, δεν ήθελα να φύγω από την πατρίδα μου την Καβάλα. Παρ’ όλα αυτά οι γονείς μου ήταν εκείνοι που με παρότρυναν και με έστελναν σε καλλιτεχνικές δραστηριότητες.
Γεννιόμαστε με τα ταλέντα μας ή τα αποκτούμε στην πορεία ;
Θεωρώ, ότι γεννιόμαστε μ’ αυτά. Και αν το περιβάλλον μας βοηθήσει να τα ανακαλύψουμε, τα εξελίσσουμε κιόλας. Η τεράστια βοήθεια που είχα εγώ , ήταν η συμπαράσταση των γονιών μου. Ήθελα πολύ να κάνω αυτό που εγώ επιθυμούσα, και αν δεν τα κατάφερνα, ήμουν καλοδεχούμενη να γυρίσω και πάλι κοντά τους. Τέτοιου είδους νοοτροπίες , απελευθερώνουν το παιδί. Γι’ αυτό βάζει τα δυνατά του και επιτυγχάνει τους στόχους του.
Τι σημαίνει ταλέντο για εσένα;
Είναι αυτό το “κάτι” που μπορείς να κάνεις εσύ καλύτερα από τον μέσο όρο, κάτι που σου βγαίνει αβίαστα, αβασάνιστα. Ενώ για τους άλλους μπορεί να φαίνεται κάτι πολύπλοκο, για σένα είναι κάτι πολύ φυσικό.
Εάν ρωτήσω τους φίλους σου για τα θετικά και τα αρνητικά σου, τι νομίζεις ότι θα μου πουν;
Νοιάζομαι πολύ για τους ανθρώπους γύρω μου. Ακόμα και τώρα προσπαθώ να τους φτιάχνω το κέφι και να βρίσκω λύσεις στα προβλήματά τους. Είμαι άνθρωπος της λύσης και όχι του προβλήματος. Τα αρνητικά μου είναι η δυναμικότητα μου, η οποία τους τρομάζει, και η ειλικρίνειά μου.
Τι είναι το ένστικτο ; Μήπως είναι μία κρυφή γνώση που λειτουργεί στη ζωή μας ως οδηγός ;
Είναι ένας οδηγός, αρκεί να μπορείς να τον αφουγκραστείς. Κάποιες φορές χανόμαστε στην ζωή μας από αυτά που μας συμβαίνουν και δεν μπορούμε να αφουγκραστούμε το “μέσα” μας. Γι’ αυτό, πιστεύω, ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει κάποιες στιγμές να γυρίζει στο σημείο μηδέν που έχει ορίσει ο ίδιος για τον εαυτό του, να κάνει μία παύση, μία ανασκόπηση, να “ γεμίζει τις μπαταρίες του” και να ξεκινά από την αρχή. Αν δεν το κάνεις αυτό, υπάρχει κίνδυνος να χάσεις τον δρόμο σου, ειδικά στο δικό μας επάγγελμα…
Ο ηθοποιός συνεχίζει να υποκρίνεται και στην ζωή του ;
Όχι. Εγώ δε, έχω τεράστια δυσκολία να πω ψέματα στη ζωή μου. Μπορεί να ωραιοποιήσω κάτι , ή να πω την μισή αλήθεια, αλλά δεν μπορώ να πω ψέματα. Αισθάνομαι “βρώμικη” γιατί η ψυχή σου είναι αυτή που “βρωμίζεται”. Αυτό βέβαια είναι και θέμα του κάθε ανθρώπου, όχι μόνο του ηθοποιού… Επειδή, όμως, εμείς, οι ηθοποιοί λέμε “ ψέματα στη σκηνή” αυτό δε σημαίνει ότι λέμε και ψέματα στη ζωή μας περισσότερα από κάποιον άλλον που κάνει ένα άλλο επάγγελμα…
Ποια είναι τα όνειρά σου; Βάζεις στόχους, επιθυμείς πολύ να παίξεις κάποιους ρόλους ;
Η αλήθεια είναι ότι, επειδή αισθάνθηκα τυχερή στην έως τώρα πορεία μου, έχω επαναπαυτεί λιγάκι. Όμως, δεν ξέρω, όταν μεγαλώσω ηλικιακά, αν θα αναρωτηθώ ότι θέλω να παίξω κάποιους ρόλους. Προς το παρόν, δεν έχω τέτοια σχέδια. Το όνειρο μου, σ’ αυτή την δουλειά που κάνω, είναι να συνεργαστώ με όσους περισσότερους ταλαντούχους ανθρώπους μπορώ, από τους οποίους έχεις να κερδίσεις και μόνο το ότι αναπνέεις μαζί τους στη σκηνή…
Λες “ευχαριστώ” ; Θέλεις να ευχαριστήσεις κάποιους ανθρώπους που σε βοήθησαν;
Βεβαίως, ναι. Πρώτα –πρώτα το Σταμάτη Κραουνάκη. Δεν θα βρισκόμουν σε αυτό το χώρο, αν δεν υπήρχε αυτός , τους δασκάλους μου στη σχολή και ιδιαιτέρως το Γιάννη Ροζάκη , το Γιάννη Βούρο , που μου έδωσε την πρώτη ευκαιρία στην τηλεόραση και τους Αλέξανδρο Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου.
Οι εμφανίσεις της στο YFSF 4:
0 Σχόλια