Το τροπάριο της Κασσιανής στη δημοτική

Ο Κωστής Παλαμάς απέδωσε το γνωστό τροπάριο στη δημοτική μ ένα δικό του τρόπο:
Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά, πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου.
Μα, ω Κύριε, πώς η θεότης Σου μιλά μεσ στην καρδιά μου!

Κύριε, προτού Σ έκρυψ η εντάφια γη, από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα
κι απ της λατρείας τη τρίσβαθη πηγή Σου φέρνω μύρα.

Οίστρος με σέρνει ακολασίας Νυχτιά, σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει,
το σκοτάδι της αμαρτίας φωτιά με καίει, με λιώνει.

Εσύ που τα πέλαγα, τα νερά τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Έρωτά μου,
κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά τα δάκρυά μου.

Γύρε σ εμέ. Η ψυχή πώς πονεί! Δέξου με Εσύ που δέχτηκες κι εγείραν
άφραστα εδώ κάτω οι ουρανοί και σάρκα επήραν.

Στ άχραντά Σου τα πόδια, βασιλιά μου Εσύ θα πέσω και θα στα φιλήσω
Και με της κεφαλής μου τα μαλλιά θα στα σφουγγίσω.

Τ άκουσεν η Εύα μεσ στο αποσπερνό του παραδείσου φως ν αντιχτυπάνε,
Κι αλαφιασμένη κρύφτηκε Πονώ, σώσε, έλεος κάνε!

Ψυχοσώστη, οι αμαρτίες μου λαός, τα αξεδιάλυτα ποιος θα ξεδιαλύσει;
Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός! Άβυσσος η κρίση.