«Οποιος παίρνει σκύλο δεν πρέπει να το κάνει αυτό για να έχει κάποιον να τον διατάζει» μου λέει. Από τη σχέση της σκλαβιάς δεν παίρνεις κάτι.
Οταν τον ρωτούν «ποιον σκύλο να πάρω;», τους απαντά: «Δεν σε ξέρω, άρα δεν μπορώ να σου πω».
Πρέπει δηλαδή ανάλογα με τον χαρακτήρα σου, με τον τρόπο ζωής σου, με το αν δέχεσαι και πόσο να σου χαλάσει τη βολή σου ένας νέος συγκάτοικος, να αποφασιστεί ποιος θα είναι αυτός.
Γιατί ζώντας μαζί σου θα γίνει ένα από τα πιο εξαρτημένα άτομα της ζωής σου και πρέπει αυτό να το θυμάσαι από την αρχή.
Οταν τον ρωτώ τι δεν πρέπει να κάνουμε, μου απαντά: «Εγώ δεν λέω τι να μην κάνεις.
Προτιμώ να σου πω τι να κάνεις.
Και ανάμεσα σε αυτά είναι τα εξής:
· Να έχει χώρο δικό του.
· Να τον αφήνεις να κοιμάται και να έχει ησυχία. Μερικοί δεν κλείνουν καν την τηλεόραση και ο ήχος τον ενοχλεί πολύ.
· Τα καινούργια πράγματα να μπαίνουν στο πρόγραμμα σταδιακά και με ευχάριστους συσχετισμούς (φαγητό, παιχνίδι).
· Ο,τι επιβραβεύεται να επαναλαμβάνεται.
· Οταν το ζώο βρίσκεται σε υπερένταση δεν το κοιτάζουμε καν, μιας και η προσοχή μας είναι από τις μεγαλύτερες επιβραβεύσεις! Διαφορτικά η υπερένταση πολλαπλασιάζεται και διαιωνίζεται».
Τα παιδιά τα μεγαλώνουμε για να φύγουν από κοντά μας, ενώ με τα σκυλιά συμβαίνει το αντίθετο.
Χρειάζεται λοιπόν να μαθαίνουμε από νωρίς το πώς θα ζούμε μαζί τους στον ίδιο χώρο αρμονικά και αυτό δεν το βρίσκει εύκολα κάποιος μόνος του.
Χρειάζεται κάποιος να μας δώσει πληροφορίες και οδηγίες.
Οι προσεκτικοί πάντως μελετητές της συμπεριφοράς των σκύλων στα σπίτια επιμένουν στο να μη μένουμε σε κάποιο απλό πρόγραμμα κινήσεων αλλά να προσέξουμε τον κόσμο που θεωρεί ο καθένας από τους δύο, κηδεμόνας και κηδεμονευόμενος, ως τον περίγυρό του. Για να δούμε πόσο οι προδιαγραφές τους είναι διαφορετικές και οι γλώσσες τους, όχι μόνον όποιες μιλούν αλλά και όποιες καταλαβαίνουν, είναι διαφορετικές, οπότε και οι παρεξηγήσεις παραμονεύουν, θα αναφερθούμε στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται τον χρόνο ένας σκύλος, με βάση τις παρατηρήσεις από μακροχρόνιες έρευνες.
0 Σχόλια