Δεν γνωρίζουν να μιλούν την ελληνική γλώσσα, αλλά θεωρούν ως πρόσφορο μέσο θεραπείας το να χορεύουν κρητικά τραγούδια.
Τα μέλη της ομάδας δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα με εξαίρεση μόνο τους δύο υπεύθυνους που έχουν αναλάβει να μυήσουν και τους υπόλοιπους συμπατριώτες τους στην εκμάθηση χορού των Κρητικών τραγουδιών.
Το ζευγάρι των δύο υπευθύνων θεωρούν ως κατάλληλο εναλλακτικό μέσο θεραπείας τον χορό και έτσι αφιερώνουν τον χρόνο τους προκειμένου να διδάξουν στην Γερμανία που διαβιούν τον χορό αλλά και τις παραδόσεις του νησιού, που είναι αγαπημένος τόπος τους.
Το πιο σύνηθες μέρος φυσικά του κρητικού χορού είναι κυρίως τα γλέντια, όμως όπως προτείνουν η επίδραση του χορού ακόμα και στον πόνο και στην λύπη είναι αποδοτική.
«Όταν μας συμβεί κάτι συνήθως λέμε έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τη γη αυτή την ξαναβρίσκουμε με τον χορό. Ο χορός δεν είναι μόνο για τη διασκέδαση. Αυτό είναι μονόπλευρο. Το θέμα δεν είναι η χαρά από μόνη της. Το θέμα είναι όπως λέει η μαντινάδα: Πώς να χτίσω τη χαρά πάνω στου πόνου το θεμέλιο, δηλαδή πώς να προσπεράσεις τον πόνο για να βρεις τη χαρά. Μέσα από τον χορό μαθαίνεις να δίνεις και να παίρνεις. Είναι μια συνεννόηση που γίνεται όχι με τον νου αλλά με τον ρυθμό όπως τον αισθάνεσαι. Με τον νου το κάνει η επιστήμη. Όταν όμως, πρόκειται για αγάπη ή για πόνο δεν μπαίνει ο νους, αλλά η καρδιά. Και ποιος την εκπαιδεύει, πού και πότε; Ο Πλάτωνας είχε πει στην Πολιτεία του, μια έκφραση που μου έχει κάνει εντύπωση: Ο αχόρευτος είναι απαίδευτος», εξηγεί ο δάσκαλος του Κρητικού χορού και εμπνευστής της πρωτοβουλίας, Παύλος.
Την ίδια πετυχημένη «συνταγή» ακολουθούν και σε γερμανικό νηπιαγωγείο που εργάζεται ως νηπιαγωγός ειδικής αγωγής, η Θαλασσινή, που είναι επίσης μέλος στην ομάδα.
flashnews.gr
0 Σχόλια