Κοσμοβιολογία

Η κοσμοβιολογία είναι μια μέθοδος της αστρολογίας η οποία επινοήθηκε από τον Reinhold Ebertin το 1920. Η κοσμοβιολογία αποφεύγει τη χρήση του παραδοσιακού συστήματος των οίκων και χρησιμοποιεί πολύπλοκες μεθόδους χαρτογράφησης ώστε να δημιουργήσει ένα κοσμόγραμμα των ουράνιων σωμάτων, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στα μεσοδιαστήματα. Το μεσοδιάστημα είναι το σημείο το οποίο βρίσκεται στη μέση της απόστασης μεταξύ δυο πλανητών (ή άλλων αντικειμένων). Για παράδειγμα "η απόσταση μεταξύ του Άρη στις 0 μοίρες και του Καρκίνου στις 0 μοίρες, είναι 90 μοίρες. Το μισό του 90 είναι το 45, οπότε το μεσοδιάστημα θα βρίσκεται στον Ταύρο των 15 μοιρών"* .

Οι κοσμοβιολόγοι θεωρούν επίσης σημαντικά τα "πλάγια μεσοδιαστήματα". Το σημείο απέναντι από τον Ταύρο 15 μοιρών, είναι ο Σκορπιός 15 μοιρών: αυτό είναι ένα πλάγιο μεσοδιάστημα. Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά συχνό να χρησιμοποιούνται όλα τα πλάγια μεσοδιαστήματα με βήματων των 45 ή 22.5 μοιρών. Τα πλάγια μεσοδιαστήματα φέρουν σχεδόν την ίδια ενέργεια με τα κανονικά μεσοδιαστήματα * " (πρέπει να σημειωθεί πως οι κοσμοβιολόγοι ακόμα χρησιμοποιούν αυτό που αποφεύγουν).

Η επιρροή του Ebertin αυξήθηκε αστρονομικά μετά τη δημοσίευση του βιβλίου The Combination of Stellar Influences το 1940 * , στο οποίο δίνει ερμηνείες για όλους τους πιθανούς συνδυασμούς πλανητών και μεσοδιαστημάτων.

Οι κοσμοβιολόγοι, όπως και οι άλλοι αστρολόγοι, συμβουλεύουν για προσωπικά και επαγγελματικά θέματα, για ιατρικές διαγνώσεις και για θέματα γονιμότητας.

Υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τη δημοτικότητα ψευδεπιστημονικών μεθόδων όπως η κοσμοβιολογία. Συχνά στα θέματα αυτά διαπράττεται η πραγματιστική πλάνη, λόγω της σχετικής ευκολίας που μπορεί ο καθένας να ταιριάξει οποιοδήποτε στοιχείο με τις θεωρίες αυτές. Οι αναλογίες και οι μεταφορές χρησιμοποιούνται εύκολα και στοχεύουν στο να δώσουν εγκυρότητα στις προβλέψεις. Επιπλέον, πολλές προβλέψεις θα έχουν 50/50 πιθανότητα να είναι σωστές: θα κάνεις γιο (ή κόρη), η επιχείρηση σου θα πετύχει (ή θα αποτύχει). Πολλές θα είναι ασαφείς: θα κάνεις ταξίδι στο εγγύς μέλλον. Τέλος, δεν υπάρχει τρόπος να διαψευστούν τέτοιες θεωρίες. Ότι και αν συμβεί, μπορεί είτε να ταιριαχθεί με τη θεωρία είτε να δημιουργηθεί μια ad hoc υπόθεση που να εξηγεί τα αντικρουόμενα δεδομένα.

Άλλοι παράγοντες που μπορεί να εμπλέκονται σε ένα τέτοιο σύστημα ιδεών, είναι το φαινόμενο Φόρερ, η επιλεκτική κρίση, η πόλωση επιβεβαίωσης, η αυταπάτη και οι ευσεβείς πόθοι.
Eysenck, H.J. and Nias D.K.B. Astrology: Science or Superstition? (St. Martin's Press, New York:1982).
Kelly, I. W. "Cosmobiology and moon madness," Mercury , 10, 13-17.
Kelly, I.W. "Why Astrology Doesn't Work," Psychological Reports , 1998, 82, 527-546.