Η μαμά της Ειρήνης

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που για πρώτη φορά κράτησα την Ειρήνη μου στην αγκαλιά μου!
Θυμάμαι, ότι η χαρά μου μετατράπηκε σε αγωνία, απελπισία και φόβο όταν μου είπαν ότι το παιδί μου δεν είναι καλά....!
Ήταν κάτι που δεν περίμενα να ακούσω!
Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι η Ειρήνη θα με χρειαζόταν για όλη της την ζωή και βέβαια δεν μπορούσα τότε, να φανταστώ πόσο δρόμο θα περπατούσαμε μαζί, μακρύ και δύσκολο μεν, αλλά γεμάτο από την χαρά της ανταμοιβής!
Κοιτάζοντας την Ειρήνη μου, που μου μιλούσε με τα μάτια της, άρχισα, λίγο-λίγο, να παραμερίζω τις
αγωνίες, τους φόβους μου και τον πόνο μου και άρχισα να βλέπω, να ακούω, να αισθάνομαι την Ειρήνη μου.
Άρχισα τότε, να ηρεμώ και να παίρνω από εκείνη, δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσω.
Μοναδική μου σκέψη, ως μητέρα, ήταν το τι θα έπρεπε να κάνω για να την βοηθήσω να εξελιχθεί και να της εξασφαλίσω όσον το δυνατόν καλύτερες συνθήκες ζωής.
Έτσι, καθώς το παιδί μου μεγάλωνε, έψαξα να βρω τον τρόπο που θα την βοηθούσε να αναπτύξει και να εξελίξει τις όποιες δυνατότητες είχε. Έψαχνα να βρω το κατάλληλο πλαίσιο που θα την βοηθούσε να εκπαιδευτεί και ένοιωθα ανησυχία και προβληματισμό.
Σε ποιο κέντρο ή ειδικό σχολείο να πάει...;
Σε ποιους ανθρώπους να εμπιστευτώ το παιδί μου...;
Θα το φροντίσουν....;
Θα του φερθούν καλά...;
Και μπροστά μου άνοιξε μια πόρτα.. Η ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ ..της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών. Μια ανοιχτή αγκαλιά που με έκανε να νιώσω ανακούφιση, σαν κάποιος να είχε σηκώσει από τους ώμους μου ένα μεγάλο βάρος. Οι άνθρωποι της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών κέρδισαν την εμπιστοσύνη μου.
Η Ειρήνη μου μπόρεσε να αναπτύξει τις δυνατότητές της, έγινε επικοινωνιακή, χαρούμενη, απέκτησε
φίλους και πάντα λαχταρά την ώρα να ξαναβρεθεί κοντά τους.
Βέβαια, καθώς περνούν τα χρόνια μέσα στην καρδιά μου φωλιάζει μια αγωνία και ένας φόβος....
Τι θα γίνει μετά από μένα η Ειρήνη...;
Μαζί με την οικογένειά μου, προσπαθούμε με κάθε τρόπο, με όποια δυνατότητα έχουμε, να δημιουργήσουμε μεγαλύτερη εξασφάλιση για το παιδί μας...
Αναζητούμε την καλύτερη προστασία σε μια κοινωνία η οποία επιβάλλεται να μάθει να σέβεται την
διαφορετικότητα και να φροντίζει ισότιμα τα παιδιά μας...!!!!!
Μαρία Μαρίνου