Ayrton Senna da Silva, ο «Senna των ράλι»

(Ayrton Senna da Silva, 21 Μαρτίου 1960 - 1 Μαΐου 1994)

Το 1986 αποτελεί, για την ιστορία των ράλλυ, μια χρονιά πραγματικά σημαντική.
Με το τέλος της σαιζόν, πράγματι, κλείνει τελειωτικά το κεφάλαιο που αφορά τα αυτοκίνητα του Group B.
Εξαιτίας των τραγικών γεγονότων που θα συμβούν κατά τη διάρκεια του 1986, η FISA θα κάνει πίσω και το Πρωτάθλημα Ράλλυ του 1987 θα ξεκινήσει με αυτοκίνητα του Group A, πολύ κοντά σε εκείνα της παραγωγής: πιο αδύνατα και με χειρότερες επιδόσεις, αλλά ασυγκρίτως πιο ασφαλή για τους οδηγούς τους!
Πως όμως έφτασε η FISA να πάρει αυτή την τόσο δραστική απόφαση (θυμίζουμε πως η ίδια η FISA επέμενε στην καθιέρωση του Group B λίγα χρόνια πριν);
Η απάντηση είναι απλή, αλλά για να συμβεί αυτό χρειάστηκε να παρθούν μια σειρά από δραστικές αποφάσεις με οδηγό τον κοινό νου και το σεβασμό για τη ζωή των οδηγών.
Ο χαμός του Attilio Bettega στο Γύρο της Κορσικής του 1985 άφησε βαθιά σημάδια όχι μόνο στην ψυχή των εραστών του σπορ, αλλά και εκείνων που ασχολούνταν επαγγελματικά με τους αγώνες. Η ακατάπαυστη τεχνολογική εξέλιξη των αυτοκινήτων του Group B, τα είχε φέρει πολύ κοντά σε εκείνα της Formula 1, τόσο σε επιδόσεις όσο και σε κόστος συντήρησης – εξέλιξης – συμμετοχής. Τα αυτοκίνητα είχαν γίνει πλέον τετρακίνητα τέρατα που, σε ορισμένες συνθήκες, κανένας δεν μπορούσε να ελέγξει, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή των οδηγών και των θεατών. Αποφασίστηκε λοιπόν να ειπωθεί η φράση «φτάνει πια, έως εδώ» για να αποφευχθούν καταστάσεις ακόμη πιο δραματικές…

Το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1986 προμηνύονταν «καυτό» μετά το νικηφόρο ξεκίνημα της Lancia Delta S4 στην Αγγλία. Η Peugeot ήταν έτοιμη να απαντήσει με το υπερ-εξελιγμένο 205 T16 Evo 2, ενώ η Audi, με το Quattro Sport S2, μπορούσε να υπερηφανεύεται πως είχε το δυνατότερο αυτοκίνητο στην ιστορία των ράλλυ: 600 ίππους απέδιδε ο κινητήρας του γερμανικού υπερόπλου!

Το ράλλυ του Montecarlo, παραδοσιακά ο αγώνας που άνοιγε το Πρωτάθλημα, ξεκινά καλά για την ομάδα της Martini Racing. Το τερραίν λίγο, χιονισμένο αλλά πάντα επικίνδυνο, είναι ότι πρέπει για το δίδυμο Lancia – Pirelli και έτσι οι Toivonen – Cresto παίρνουν τη νίκη. Η Peugeot, νικημένη, εξασφαλίζει μια δεύτερη θέση που αξίζει χρυσάφι από τη στιγμή που και ο Alen (σπάσιμο κινητήρα) και ο Biasion (ατύχημα σε απλή, μη χρονομετρημένη διαδρομή), αποσύρονται, παρόλο που σε όλο τον αγώνα ήταν μπροστά από τα γαλλικά αυτοκίνητα. Τρίτος τερματίζει ο φινλανδός Mikkola με το Audi.

Η Peugeot θα πάρει την εκδίκησή της με τον Kankkunen στον επόμενο αγώνα, το ράλλυ Σουηδίας. Η νίκη έρχεται μετά την εγκατάλειψη του άλλου οδηγού της Peugeot του Salonen στην έκτη ειδική, και του Toivonen από κινητήρα. Και ο Markku Alen όμως πέφτει πολύ πίσω λόγω προβλημάτων στον ογκομετρικό υπερσυμπιεστή της Lancia Delta S4. Αυτό σημαίνει απόλυτη ισοπαλία στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών για τις δύο ομάδες…
Ο επόμενος αγώνας είναι εκείνος της Πορτογαλίας: θα μπορούσε να είναι ευκαιρία ανάκαμψης για τις ομάδες της Peugeot και της Audi, αν…δεν συνέβαιναν τα τραγικά γεγονότα που θα άλλαζαν την τύχη του αγώνα και του Group B γενικότερα.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης ειδικής (Lagoa Azul), το Ford RS200 του έμπειρου τοπικού πιλότου Joaquim Santos, βγαίνει από το δρόμο και παρασύρει αρκετούς θεατές. Ο απολογισμός τραγικός: τρεις νεκροί και τριάντα τραυματίες, μερικοί από τους οποίους σε κρίσιμη κατάσταση. Οι πιλότοι, τρομοκρατημένοι σχεδόν από την τραγωδία, και μπροστά στην πιθανότητα να προκαλέσουν μια νέα αδυνατώντας να ελέγξουν τα τέρατα των 500 ίππων ανάμεσα στους θεατές, αποφασίζουν να αποσυρθούν από τον αγώνα. Το επεισόδιο αυτό θα μείνει χαραγμένο στην ιστορία των ράλλυ.
Μετά το τρομερό σοκ το καραβάνι των ομάδων συνεχίζει την πορεία του: στο ράλλυ Σαφάρι ξανακερδίζει η Toyota, με δεύτερη τη Lancia που συμμετέχει με την 037 για μεγαλύτερη αξιοπιστία και τρίτη την Peugeot με τον Alen.
Η νέα τραγωδία δεν είναι μακρυά… στο Γύρο της Κορσικής, αγώνα δύσκολο για τα υπεραυτοκίνητα των 500 ίππων, φέυγει, μετά τον Bettega, και ο Henry Toivonen… Μαζί με τον συνοδηγό του, τον Sergio Cresto, ήταν επικεφαλείς γενικής και πιθανότατα θα ήταν οι νικητές του αγώνα αν το αυτοκίνητο δεν έβγαινε από το δρόμο για λόγους οι οποίοι δεν είναι ξεκαθαρισμένοι ακόμη και σήμερα. Η Lancia Delta S4 χτυπάει στα δέντρα και τυλίγεται στις φλόγες παρασέρνοντας στο θάνατο το πλήρωμά της. Εκείνη την ημέρα το ημερολόγιο έγραφε Μεγάλη Παρασκευή 2 Μαΐου 1986 και το ατύχημα έγινε 6 μέρες μετά την έκρηξη του Τσερνόμπιλ και 14 μέρες πριν σκοτωθεί ο Elio De Angelis με την Brabham-BMW κατά την διάρκεια δοκιμών εξέλιξης στο σιρκουΐ της Jerez! Η καταστροφή της Κορσικής οδηγεί τη FISA να πάρει μια γενναία απόφαση που καταργούσε το Group B αλλά και το επερχόμενο Group S που θα το αντικαθιστούσε, με τα αυτοκίνητα ακόμη πιο δυνατά και πιο εξελιγμένα.

Η Peugeot θα είναι αντίθετη σ’αυτή την απόφαση μην έχοντας κάποιο αξιόλογο αυτοκίνητο να κατεβάσει στο Group A, αλλά τίποτε πια δεν θα αλλάξει. Το Πρωτάθλημα έχει ήδη χάσει έναν από τους πρωταγωνιστές του, αλλά συνεχίζει με τις Peugeot και Lancia να εναλλάσσονται στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου (η Peugeot στο Ακρόπολις και στη Νέα Ζηλανδία με τον Kankkunen και στη Φινλανδία και την Αγγλία με τον Salonen, η Lancia με τον στην Αργεντινή Biasion και τον Alen στην Αμερική στο ράλλυ Olympus).
Ο Markku Alen κερδίζει το Πρωτάθλημα Οδηγών, του αφαιρείται όμως υπέρ του συμπατριώτη του Kankkunen μετά από όσα συνέβησαν στο ράλλυ του San Remo. Ο ιταλικός αγώνας θα μείνει στην ιστορία από τη μια για τον άψογο αγώνα των τριών Lancia των Alen, Biasion και Ceratto, από την άλλη για τον αποκλεισμό της Peugeot λόγω της χρησιμοποίησης μη εγκεκριμένων αεροδυναμικών βοηθημάτων στα αυτοκίνητά της. Η πικρή και μπερδεμένη απόφαση της FISA να ακυρώσει το ράλλυ του San Remo Πρωτάθλημα να έχει ήδη τελειώσει, θα στερήσει από τον Alen την ικανοποίηση της ανακήρυξης σε Πρωταθλητή (τίτλο που τον είχε κερδίσει αγωνιζόμενος). Ο Φινλανδός δεν θα καταφέρει ποτέ πια να κερδίσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, αν και θα κερδίσει μια θέση στο πάνθεον των πιο δυνατών οδηγών ράλλυ όλων των εποχών.

Πηγη: SEATnet Forum