Υπήρξε ένας από τους θρυλικούς αρχηγούς στην ιστορία της Μίλαν και ήταν ο άνθρωπος που έδωσε στον Τζιανλουίτζι Μπουφόν να πραγματοποιήσει το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα της Ιταλίας.
Στα 21 του υπέγραψε συμβόλαιο με την Τριεστίνα, προτού μετακομίσει στους «ροσονέρι» και αναδειχθεί σε μια από τις πιο ιστορικές μορφές του συλλόγου μέχρι το 1966, όταν και υπηρετούσε την ομάδα στα μετόπισθεν.
Μάλιστα, το 1963, πανηγύρισε και την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τροπαίου.
Στην Ιταλία πανηγύρισε τέσσερα πρωταθλήματα και από το 1967 βρέθηκε στους πάγκους ανοίγοντας νέα σελίδα στο ποδόσφαιρο, αυτή τη φορά στο κομμάτι της προπονητικής.
Αρχικά στο πλευρό του Νερέο Ρόκο στη Μίλαν, αργότερα στη Φότζια, την Τερνάνα και την Πάρμα, κερδίζοντας με την τελευταία την άνοδο στη Serie B.
Από το 1980 έως και το 1986 βοηθούσε τον Έντσο Μπεαρζότ («έφυγε» το 2010) στη «σκουάντρα ατζούρα», ενώ αργότερα, όταν βρέθηκε στο τμήμα των Ελπίδων, οδήγησε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα της πατρίδας του σε τρία ευρωπαϊκά τρόπαια ('92, '94', '96)
Από το 1996 βρέθηκε στην εθνική ομάδα της Ιταλίας, από την οποία αποχώρησε το 1998, μετά το Μουντιάλ...
Στη Μίλαν επέστρεψε για ν' αναλάβει το πόστο του επικεφαλής σκάουτ, ενώ αποτέλεσε και τεχνικό διευθυντή.
Βρέθηκε ως κόουτς της εθνικής ομάδας της Παραγουάης στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Κορέας και Ιαπωνίας, το 2002, ενώ, τα τελευταία χρόνια είχε συμφωνήσει με το «Al Jazeera» για να προσφέρει τις γνώσεις και την άποψή του ως τηλεοπτικός σχολιαστής...
0 Σχόλια