α) Η προσβασιμότητα δεν αφορά μόνο τα Άτομα με Αναπηρία, αλλά το 65 - 70% των πολιτών κάθε πόλης, κάθε χώρας.
β) Ο πυρήνας για την εφαρμογή της προσβασιμότητας στηρίζεται στην αρχή:
"Σχεδιάζουμε κτίρια και οικισμούς για όλους"
Για την επίτευξη του στόχου αυτού η επιστήμη της ανθρωπομετρίας, ορίζει, ότι πρέπει να λαμβάνονται υπόψη - κατά τη σχεδίαση - οι ανάγκες του χρήστη αναπηρικού αμαξιδίου. Δοθέντος ότι εξηπηρεί και κάθε άλλο πολίτη.
γ) Η προσβασιμότητα είναι μια αλυσίδα της οποίας οι κρίκοι είναι:
κτίρια, δρόμοι, πλατείες, οχήματα, υπηρεσίες έως και συμπεριφορές.
Αν αφαιρέσεις οιονδήποτε κρίκο της αλυσίδας αυτής, καταλύεται η έννοια της προσβασιμότητας.
Κατά συνέπεια, προσβασιμότητα δεν κατανέμνεται ούτε ανά υπουργείο και υπηρεσία, ούτε αφορά μόνο τα κτίρια του Δημοσίου.
Βασικά αφορά την ακώλυτη μετακίνηση του κάθε πολίτη, για την εξυπηρέτηση των καθημερινών του αναγκών και τη δημιουργίας φιλικού περιβάλλοντος ξεκινώντας από τον προσωπικό χώρο διαμονής τους, έως και κάθε χώρο που στεγάζει και υπηρετεί την υγεία, την παιδεία, την εργασία, την κουλτούρα, τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία.
Δυστυχώς όμως, ο μέχρι σήμερα χειρισμός της Ελληνικής Πολιτείας, για το τεράστιο αυτό κοινωνικό πρόβλημα, της εξασφάλισης της προσβασιμότητας στη χώρα μας, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι:
Η μόνη ελπίδα, για την εφαρμογή των κανόνων προσβασιμότητας στη χώρα μας, είναι η απόκτηση "αγώγιμου δικαιώματος σε κάθε πολίτη με αναπηρία", ώστε δια της δικαστικής οδού να απαιτηθεί η συμμόρφωση της Χώρας μας στις σχετικές, Διεθνείς Συμβάσεις - Υποχρεώσεις της"
Σπύρος Σταυριανόπουλος,
πρόεδρος Πανελληνιου Συλλόγου Παραπληγικών & Κινητικά Αναπήρων
απόσπασμα απο συνέντευξη- ισοτιμία
0 Σχόλια