Ένας άνθρωπος που χαρακτηρίζεται ότι είναι πρόσφυγας, τότε δικαιούται αμέσως ένα ...
ειδικό διαβατήριο, το διαβατήριο λέγεται Nansen, και το οποίο έχει το δικαίωμα να ταξιδέψει ελεύθερα και νόμιμα σε κάθε μια από τις 116 χώρες παγκοσμίως που έχουν υπογράψει την Διακήρυξη του ΟΗΕ.
Επιπλέον, δωρεάν ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη δικαιούνται, σύμφωνα με το π.δ. 266/1999, με την άμεση επίδειξη των ακόλουθων δικαιολογητικών:
Δελτίου Ταυτότητας Πρόσφυγα, όσοι έχουν αναγνωριστεί ως πολιτικοί πρόσφυγες.
Δελτίου Αιτήσαντος Άσυλου Αλλοδαπού, όσοι αλλοδαποί έχουν υποβάλλει αίτηση για αναγνώριση της προσφυγικής ιδιότητας και η αίτηση τους βρίσκεται στο στάδιο εξέτασης.
Ειδικού Δελτίου Παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους, όσων αλλοδαπών η αίτηση χορήγησης ασύλου έχει απορριφθεί οριστικά, αλλά τους έχει χορηγηθεί άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους (α.8 παρ.3 Π.Δ. 61/1999).
Παιδιά
Θα πρέπει, εξάλλου να τονιστεί πως όλα τα ανήλικα παιδιά δικαιούνται δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ανεξάρτητα από τον επείγοντα ή μη χαρακτήρα του περιστατικού, είτε διαθέτουν είτε όχι νομιμοποιητικά έγγραφα παραμονής (α.84 παρ.1 εδ.ά Ν.3386/2005).
Ειδικές περιπτώσεις
Ο νόμος λαμβάνει πρόνοια και για ειδικότερες περιπτώσεις ατόμων που χρήζουν προστασίας, όπως τα θύματα παράνομης διακίνησης, τα θύματα νάρκης και όσους έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV/AIDS ή άλλα λοιμώδη νοσήματα.
Προνοιακές παροχές
Για τους νόμιμους υπηκόους τρίτων χωρών προβλέπεται, εξάλλου, και η χορήγηση των παρακάτω προνοιακών παροχών:
Επίδομα οικονομικής ενίσχυσης απροστάτευτων παιδιών (Ν.4051/1960)
Χρηματικές παροχές μητρότητας, αν η μητέρα είναι ανασφάλιστη ή δεν τις καλύπτει ο ασφαλιστικός της φορέας (Ν.1302/1982)
Πρόσβαση σε υπηρεσίες Κοινωνικής Προστασίας, όπως σε παιδικούς σταθμούς, Παιδοπόλεις, Κέντρα Παιδικής Μέριμνας, Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», στεγαστική συνδρομή και κατασκηνώσεις του κρατικού προγράμματος λουτροθεραπείας ηλικιωμένων.
Για τους αναγνωρισμένους Πολιτικούς Πρόσφυγες, σύμφωνα με την Συνθήκη της Γενεύης, προβλέπεται οικονομική ενίσχυση και από τα Προνοιακά Προγράμματα για άτομα με αναπηρίες.
Όλοι οι μετανάστες, ανεξαρτήτως καθεστώτος, έχουν ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία πρέπει να γίνονται σεβαστά. Τα ελάχιστα πρότυπα που πρέπει να εγγυώνται τα Κράτη, περιλαμβάνουν προστασία από τα βασανιστήρια και την απάνθρωπη ή εξευτελιστική συμπεριφορά, την προστασία από τη δουλεία και την εξαναγκαστική εργασία, το σεβασμό του δικαιώματος στην αίτηση ασύλου και στη μη-επαναπροώθηση, τα δικαιώματα στην απασχόληση, όπως είναι οι δίκαιοι μισθοί, οι εύλογες συνθήκες εργασίας και η πρόσβαση σε ένδικα μέσα για την προάσπιση δικαιωμάτων, καθώς και το δικαίωμα στην εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
Τα Κράτη πρέπει να διαθέτουν μόνιμους μηχανισμούς που θα εξετάζουν αιτήσεις ατομικά και με βάση τα στοιχεία της κάθε ατομικής υπόθεσης και το νόμο όπως εφαρμόζεται σε αυτά τα στοιχεία. Κατά την εξέταση των αιτήσεων, το δικαίωμα του κάθε μετανάστη και της κάθε μετανάστριας στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή πρέπει να αποτελεί έναν από τους κύριους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη, και να εξετάζεται, επίσης, σε σχέση με τη διάρκεια παραμονής του μετανάστη ή της μετανάστριας στη χώρα. Συγκεκριμένα, η επανένωση οικογενειών χρειάζεται να αποτελεί κεντρικό παράγοντα, κατά την εξέταση αιτημάτων παράτυπων γονέων.
Τα Κράτη οφείλουν να αναπτύξουν μια περιεκτική μεταναστευτική πολιτική, η οποία, αντί να στηρίζεται σε έκτακτα και επί τόπου μέτρα, θα αναλύει λεπτομερώς τις διαδικασίες και τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας εργασίας και παραμονής σε μετανάστες.
Οι πολιτικές νομιμοποίησης πρέπει να σχεδιάζονται με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην οδηγούν σε μελλοντικό παράτυπο καθεστώς, για παράδειγμα, μέσα από υπερβολικά αυστηρά προαπαιτούμενα ή παραθυράκια, όπως είναι η περίπτωση ατομικών υποθέσεων μεταναστών που πληρούσαν προηγούμενα κριτήρια, αλλά δεν πληρούν νέα και πιο αυστηρά. Για παράδειγμα, όταν παραχωρούνται ή ανανεώνονται άδειες παραμονής και εργασίας, πρέπει αυτές να εκδίδονται ταυτόχρονα, ώστε να αποφεύγεται το να τίθενται άτομα σε παράτυπο καθεστώς.
Εάν υιοθετούνται προγράμματα ad hoc νομιμοποίησης για παράτυπους μετανάστες, οι διαδικασίες πρέπει να είναι δίκαιες και διαφανείς και να σέβονται τις υποχρεώσεις ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα, περιλαμβανομένου του δικαιώματος της προστασίας από διακρίσεις. Όσον αφορά τις διαδικασίες αιτήσεων, πρέπει να παρέχεται σαφής και αναλυτική ενημέρωση.
Εάν σχετικές αιτήσεις απορρίπτονται, οποιαδήποτε απόφαση για απέλαση πρέπει να είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα διεθνή πρότυπα, ιδίως, με την αρχή της μη-επαναπροώθησης, το δικαίωμα στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή και το δικαίωμα σε αποτελεσματικό ένδικο μέσο.
Σύμφωνα με τον νόμο 3907/2011, ο οποίος ενσωματώνει την Οδηγία 2008/115/ΕΚ (σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών), ορίζεται ότι οι «υπήκοοι από τρίτες χώρες οι οποίοι συλλαμβάνονται κατά την παράνομη
είσοδο τους στο ελληνικό έδαφος, οδηγούνται άμεσα με ευθύνη της αρχής που διενήργησε τη σύλληψη, στο Κέντρο ή Μονάδα Πρώτης Υποδοχής στα όρια της τοπικής αρμοδιότητας των οποίων συνελήφθησαν». Η κράτηση, και κατά συνέπεια ο περιορισμός της ελευθερίας των ατόμων αυτών για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, κρίνεται αναγκαία, με σκοπό την «εξακρίβωση και την ολοκλήρωση των διαδικασιών πρώτης υποδοχής», καθώς και την διαδικασία της επιστροφής τους.
Το μέτρο της κράτησης εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις κατά τις οποίες συντρέχουν λόγοι εθνικής
ασφάλειας, υπάρχει κίνδυνος διαφυγής, ή παρεμπόδιση της διαδικασίας επιστροφής ή απομάκρυνσης, από τον παράτυπο μετανάστη.
Το χρονικό διάστημα της κράτησης των προσώπων αυτών δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έξι μήνες.
Ωστόσο, όπως αναφέρεται, σύμφωνα με τη νέα πολιτική που ακολουθεί το ελληνικό κράτος για την διαχείριση της παράτυπης μετανάστευσης, ο μετανάστης πλέον κρατείται μέχρις ότου να «συναινέσει στην οικειοθελή απομάκρυνση του από τη χώρα».Τα άτομα αυτά, «παραμένουν υποχρεωτικά εντός των εγκαταστάσεων του Κέντρου Πρώτης Υποδοχής ή εντός άλλων κατάλληλων εγκαταστάσεων».
Καθ ́ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας πρώτης υποδοχής, θα πρέπει να παρέχονται από την Μονάδα ή το Κέντρο κράτησης, στους «φιλοξενούμενους», μεταξύ άλλων, «αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, πρόσβαση σε επείγουσα υγειονομική περίθαλψη, θεραπευτική αγωγή ή ψυχοκοινωνική στήριξη, ενημέρωση για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους(...)».
Η απόφαση επιστροφής είναι «μια διοικητική πράξη με την οποία κηρύσσεται ως παράνομη η παραμονή ενός υπηκόου από τρίτη χώρα, λόγω της απόρριψης του αιτήματος του ια χορήγηση ή ανανέωση του τίτλου διαμονής ή λόγω της ανάκλησης του ισχύοντος τίτλου διαμονής».
Ως εκ τούτου εφόσον συντρέχει κάποια από τις παραπάνω αιτίες, το πρόσωπο αυτό έχει την υποχρέωση «να επιστρέψει πίσω στη χώρα από την οποία προέρχεται, ή σε χώρα διέλευσης ή σε κάποια άλλη τρίτη χώρα στην οποία θέλει να επιστρέψει και γίνεται φυσικά δεκτό από αυτή». Η επιστροφή του παράνομα διαμένοντος αλλοδαπού, πραγματοποιείται είτε με την οικειοθελή αναχώρηση του από τη χώρα, είτε με αναγκαστική απομάκρυνση, σε περίπτωση που δεν εγκαταλείψει το έδαφος του εν λόγω κράτους εντός της χρονικής προθεσμίας που του ορίστηκε.
Από την πολιτική της απομάκρυνσης εξαιρούνται «τα ανήλικα παιδιά ή οι γονείς ανήλικων τέκνων που έχουν την επιμέλεια τους και διαμένουν νόμιμα σε κάποιο κράτος μέλος, ο γονέας ημεδαπού ανηλίκου, οι ομογενείς, οι έγκυες γυναίκες και οι υπερήλικες», εκτός κι αν αποτελούν απειλή
για τη δημόσια τάξη, υγεία ή ασφάλεια.
){kind=link}
0 Σχόλια