Η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος

O Γαλιλαίος (1564-1642), παρόλο που δεν εφηύρε το τηλεσκόπιο, ήταν χωρίς αμφιβολία ο πρώτος που εκτίμησε τη σπουδαιότητά του και τη σημασία των παρατηρήσεων που έκανε μ’ αυτό στις αρχές του 17ου αιώνα.
«Πολλοί υποστηρίζουν σήμερα ότι το πρώτο τηλεσκοπικό όργανο, ένας απλός συνδυασμός κυρτού φακού και κατόπτρου, κατασκευάστηκε στην Αγγλία το 1570 από τους Τζον Ντι και Λέοναρντ και Τόμας Ντιγκς. Παρ’ όλα αυτά η τιμή αυτή αποδίδεται σήμερα στον Ολλανδό Χανς Λιπερσέι (1570-1619), ο οποίος παρουσίασε επίσημα την εφεύρεσή του τον Οκτώβριο του 1608. Το πρώτο αυτό τηλεσκόπιο αποτελούνταν από το συνδυασμό ενός αμφίκυρτου και ενός αμφίκοιλου φακού, τοποθετημένων στο εσωτερικό ενός μεταλλικού
σωλήνα και μπορούσε να μεγεθύνει τα απόμακρα αντικείμενα τρεις φορές (3Χ)» σημειώνει ο κ. Σιμόπουλος, διευθυντής του Ευγενείδιου Πλανητάριου, ενώ προσθέτει:
«Δεκάδες τέτοια όργανα κατασκευάστηκαν και πωλούνταν στην Ιταλία, τη Γερμανία και τη Γαλλία την επόμενη χρονιά, με τα οποία ο καθένας μπορούσε να δει απόμακρα αντικείμενα να φαίνονται πλησιέστερα. Όπως φαίνεται, μάλιστα, ένα τέτοιο όργανο με ισχύ 6Χ χρησιμοποιήθηκε από τον Τόμας Χάριοτ (1560-1621), που έκανε τις πρώτες παρατηρήσεις της επιφάνειας της Σελήνης τον Αύγουστο του 1609 με τον οπτικό του σωλήνα, αφού η λέξη τηλεσκόπιο προτάθηκε για πρώτη φορά μόλις το 1612 από τον Έλληνα μαθηματικό Ιωάννη Διμιζιάνι, που ήταν γραμματέας ενός Ιταλού καρδινάλιου, και δεν καθιερώθηκε παρά αρκετές δεκαετίες αργότερα.

Αυτός που έδωσε στο τηλεσκόπιο τη μεγάλη του φήμη ήταν ο Ιταλός μαθηματικός και αστρονόμος Γαλιλαίος Γαλιλέι (1564-1642). Ο Γαλιλαίος κατασκεύασε το πρώτο του τηλεσκόπιο ισχύος 3Χ τον Ιούνιο του 1609, ένα δεύτερο ισχύος 8Χ δύο μήνες αργότερα και ένα τρίτο ισχύος 20Χ τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Με τη βοήθεια των μικρών αυτών τηλεσκοπίων ο Γαλιλαίος ανακάλυψε τους 4 μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία, επιβεβαιώνοντας επιστημονικά το γεγονός ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του Σύμπαντος, ενώ άνοιγε ταυτόχρονα την εποχή της τεχνολογίας και της επιστημονικής επανάστασης. Στη συνέχεια ανακάλυψε και σχεδίασε τα διάφορα σεληνιακά χαρακτηριστικά και τα διαχώρισε σε βουνά, κρατήρες και “θάλασσες”, ενώ αργότερα (το 1611) είδε τις φάσεις της Αφροδίτης και στη φωτόσφαιρα του Ήλιου τις σκοτεινές του κηλίδες.