“Καλησπέρα σας. Από σήμερα το Εθνικόν Ιδρυμα Ραδιοφωνίας καθιερώνει το νέο του βραδυνό ωράριο για τις τεχνικές δοκιμές του Πειραματικού πομπού τηλεοράσεως…”
Η εκφωνήτρια του ΕΙΡ εκείνο το βράδυ του Φεβρουαρίου του 1966, μιά νέα μεταχροινή κοπέλλα με ζεστή φωνή έγραφε ιστορία, αλλά δεν το ήξερε.
Σ’ ένα μικρό στούντιο με υποτυπώδη τεχνικά από τον 5ο όροφο στο κτίριο του ΟΤΕ στην οδό Γ’ Σεπτεμβρίου διάβαζε την ανακοίνωση ενάρξεως τηλεοπτικών εκπομπών.
Ηταν 6.30 κι η τηλεόραση έμπαινε στη ζωή μας!
Η Ελένη Κυπραίου, η πρώτη εκφωνήτρια της τηλεόρασης εκείνο το βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου του 1966 είχε ελάχιστους θεατές και καθόλου τρακ.
Η εικόνα της μεταδιδόταν σε χίλιους και κάτι δέκτες που υπήρχαν στο Λεκανοπέδιο. Οπως όλα τα σημαντικά πράγματα στην εποχή μας έτσι κι η τηλεόραση ξεκίνησε σχεδόν στα... κρυφά.
Μέχρι τότε την ύπαρξη της τηλεόρασης την γνώριζαν μόνο όσοι είχαν ταξιδέψει στο εξωτερικό ή κάποιοι κάτοικοι της Κέρκυρας που μπορούσαν να βλέπουν τα Ιταλικά κανάλια όταν είχε καλό καιρό.
Τα σπίτια που "φιλοξενούσαν" μέχρι τότε τηλεοπτικό δέκτη τον χρησιμοποιούσαν περισσότερο για... σερβάν και λιγότερο -έως καθόλου - για να βλέπουν προγράμματα. Ενα σεμεδάκι απλωμένο κι επάνω ένα διακοσμητικό. Ετσι κι αλλιώς η εικόνα ελάχιστες φορές... φώτιζε.
Στα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών η τηλεόραση ήταν είδος πολυτελείας. Μόλις άρχισαν όμως οι τηλεοπτικές εκπομπές όλο και περισσότεροι περαστικοί στέκονταν στη βιτρίνα. Και ξαφνικά το νέο είδος άρχισε να εκτοπίζει από τις προθήκες των καταστημάτων τα ηλεκτρικά ψυγεία, τις κουζίνες και τα ραδιόφωνα με τις λυχνίες.
Το επιχειρηματικό δαιμόνιο δεν άργησε να θριαμβεύσει. Οι τηλεοράσεις έμεναν ανοικτές κι όταν τα καταστήματα ήταν κλειστά. Ετσι οι περαστικοί... χάζευαν το νέο μέσο κι έριχναν μιά ματιά και στα άλλα προϊόντα.
Τα πρώτα τηλεοπτικά προγράμματα δεν έμοιαζαν σε τίποτα με τις σημερινές μεγάλες παραγωγές. Δεν συγκρίνονται ούτε με τα αντίστοιχα των μικρών περιφερειακών σταθμών. Δύο ώρες πρόγραμμα την ημέρα με προγράμματα από τις πρεσβείες των προηγμένων τηλεοπτικά χωρών και "ελληνικά επίκαιρα" δεν ήταν το πλέον ελκυστικό πρόγραμμα για τους υποψήφιους τηλεθεατές.
Δύο κίονες Ιωνικού ρυθμού με αέτωμα που σημάτιζε τα γράμματα ΕΙΡ κι ένα μεγάλο "Τ" στο κέντρο ήταν το πρώτο σήμα της τηλεόρασης. Ως μουσική υπόκρουση ακουγόταν ένας ύμνος του Πίνδαρου από άρπα.
Στις 6.30 της 23ης Φεβρουαρίου 1966 από το ΕΙΡ, κανάλι 5, ξεκίνησε το πρώτο τηλεοπτικό πρόγραμμα.
Τι περιλάμβανε;
18.30 Διεθνή επίκαιρα
18.45 Για σας κυρία μου, γαλλική εκπομπή μόδας
19.00 Αυστραλία, ταξιδιωτικό ντοκυμαντέρ
19.25 Ο Αγγλος γλύπτης Χένρυ Μουρ, ντοκυμαντέρ
19.55 Η ορχήστρα του Ανρί Λεκάν
20.15 Ο κλέφτης, μιά σύντομη βραζιλιάνικη ιστορία χωρίς λόγια
20.30 Τέλος προγράμματος
Την επομένη, 24 Φεβρουαρίου, το Κανάλι 10 της ΤΕΔ προγραμμάτισε την δική του εκπομπή που περιλάμβανε:
19.00 Εναρξις19.05 Παύλος Μελάς, ιστορικό ντοκυμαντέρ
19.20 Η παράδοσις των πυραύλων "Χόκινς" εις τα Ενόπλους Δυνάμεις
19.45 Σπάρτη, Μυστράς, Ιθάκη, ντοκυμαντέρ
20.00 Παλαιστικοί αγώνες κατς
20.15 Ημέρα ορκωμοσίας
20.30 Ευέλπιδες, ντοκυμαντέρ
21.00 Τέλος προγράμματος.
0 Σχόλια