Οι ερευνητές βρήκαν ότι όταν άνδρες και γυναίκες, πληγωμένοι από έναν χαμένο έρωτα, κοιτάζουν φωτογραφίες των αγαπημένων τους, ενεργοποιούνται περιοχές του εγκεφάλου σχετικές με ανταμοιβή, σφοδρή επιθυμία, έλεγχο συναισθημάτων, προσήλωση, σωματικό πόνο και δυσφορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας έρχονται ενδεχομένως να φωτίσουν γιατί ορισμένοι άνθρωποι ξεπερνούν εύκολα έναν χωρισμό και γιατί, σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιοι άλλοι οδηγούνται σε ακραίες συμπεριφορές, όπως η αυτοκτονία, έπειτα από έναν χαμένο έρωτα.
"Η ρομαντική αγάπη είναι εθιστική", αναφέρει η συντάκτρια της μελέτης Έλεν Φίσερ, βιολογικός ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου Rutgers, η οποία μελετά τον έρωτα.
"Πρόκειται για έναν υπέροχο εθισμό όταν όλα πάνε καλά κι έναν τρομακτικό εθισμό όταν όλα πάνε άσχημα", λέει.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αντίδραση του εγκεφάλου σε μια ερωτική απογοήτευση μπορεί να δικαιολογείται από την εξελικτική διαδικασία.
"Νομίζω ότι το εγκεφαλικό κύκλωμα για τον έρωτα εξελίχθηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια, για να δώσει στους προγόνους μας τη δυνατότητα να εστιάσουν την ενέργειά τους για ζευγάρωμα μόνο σε ένα πρόσωπο κάθε φορά και να αρχίσουν τη διαδικασία του ζευγαρώματος", λέει η κ.Φίσερ.
"Όταν, επομένως, ο έρωτάς σου απορρίπτεται, έχεις χάσει το μεγαλύτερο δώρο της ζωής, που είναι ένας σύντροφος".
"Αυτό το εγκεφαλικό σύστημα ενεργοποιείται για να σε βοηθήσει ενδεχομένως να προσπαθήσεις να ξανακερδίσεις το πρόσωπο, οπότε επικεντρώνεσαι σ αυτό, το λαχταράς και προσπαθείς να το φέρεις πίσω", λέει.
Για τις ανάγκες της έρευνάς τους, η κ. Φίσερ και οι συνάδελφοί της μελέτησαν τους εγκεφάλους 15 νεαρών εθελοντών, ανδρών και γυναικών, που είχαν χωρίσει πρόσφατα αλλά εξακολουθούσαν να είναι ερωτευμένοι.
Μέθοδοι "θεραπείας"
Ωστόσο, οι ερευνητές έχουν και καλά νέα για τους απογοητευμένους ερωτικά.
Ο χρόνος είναι γιατρός, λένε.
Όσο περισσότερος χρόνος έχει περάσει από τον χωρισμό τόσο μικρότερη κινητικότητα παρατηρείται στην περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με τη προσήλωση.
Επιπλέον, η εξωτερίκευση μιας κακής ερωτικής εμπειρίας είναι επίσης θεραπευτική σε αντίθεση με την καταβύθιση του απογοητευμένου στη μοναχική θλίψη.
"Φαίνεται ότι είναι πιο υγιές για τον εγκέφαλο, αντί να ταλανίζεσαι στην απελπισία, να σκεφθείς την κατάσταση και να προσπαθήσεις να βρεις τον τρόπο για να τη διαχειριστείς", λέει η κ.Φίσερ.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο τεύχος Ιουλίου 2010 της Journal Neurophysiology.
0 Σχόλια