Η Επιλεκτική Αλαλία χαρακτηρίζεται ως Ψυχιατρική Διαταραχή πολύ συχνά εμφανιζόμενη σε παιδιά. Αυτά τα παιδιά καταλαβαίνουν την καθομιλούμενη γλώσσα και έχουν την ικανότητα να μιλήσουν σε περιβάλλοντα που τους εμπνέουν χαλαρότητα, ασφάλεια, άνεση. Σε κάποιες τυπικές περιπτώσεις μιλούν στους γονείς και σε πρόσωπα που εκείνα έχουν επιλέξει. Συνήθως, δεν μιλούν στο σχολείο και σε άλλες κοινωνικές περιστάσεις και παρουσιάζουν κοινωνική φοβία ή κοινωνικό άγχος.
Συμπεριφορά των Παιδιών με Επιλεκτική Αλαλία
Αυτά τα παιδιά, ίσως απαντούν ή ψιθυρίζουν ή γνωστοποιούν αυτά που θέλουν κουνώντας το κεφάλι ή δείχνουν αισθήματα χωρίς έκφραση στην προσπάθεια κάποιου να μαντέψει σωστά τι θέλουν.Η πλειοψηφία των παιδιών εκφράζει επιθυμία να μιλήσει σε διάφορες περιστάσεις, αλλά το άγχος, ο φόβος την καθιστά ανίκανη να μιλήσει και δημιουργεί το αίσθημα της αμηχανίας. Έτσι, ενώ το θέλουν δεν λαμβάνουν μέρος σε δραστηριότητες όπου ο προφορικός λόγος είναι απαραίτητος. Η συμπεριφορά αυτή είναι εξαιρετικά δύσκολο ν’ αλλάξει εκτός εάν το παιδί βρει έναν τρόπο ν’ αποδεσμευτεί από το άγχος της ομιλίας. Συνεπώς, η κοινωνική εμπλοκή τους περιορίζεται σε περιβάλλοντα στα οποία αισθάνονται να υπάρχουν επικοινωνιακές απαιτήσεις από τους ίδιους.
Το πρώτο σύμπτωμα από Επιλεκτική Αλαλία
Το πρώτο σύμπτωμα Επιλεκτικής Αλαλίας εμφανίζεται σε ηλικίες από 1-3 ετών. Αυτό, εκφράζεται με απροθυμία του λόγου σε κάποιες περιστάσεις, και με φόβο στους ανθρώπους. Αυτό γίνεται αντιληπτό από τους άλλους όταν το παιδί αρνείται ν’ απαντήσει σε ερωτήσεις καθώς επίσης και στο σχολείο.
Η αιτία της Επιλεκτικής Αλαλίας δεν έχει ακόμα αποδειχτεί. Έγιναν, όμως κάποιες έρευνες για την πιθανότητα τα αίτια να είναι γενετικά. (Υπάρχει γενετική προδιάθεση για την εμφάνιση άγχους). Η πλειοψηφία οικογενειών που είχε άτομα με SM είπε πως αυτά χαρακτηρίζονταν από:
- Υπερβολική δειλία (ντροπή),
- Κοινωνική φοβία,
- Αγχώδεις ξεσπάσματα (διαταραχές που ήταν αποτέλεσμα άγχους),
- Αποφυγή της βλεμματικής επαφής,
- Άγχος αποχωρισμού,
- Κρίσεις θυμού,
- Κακοδιαθεσία,
- Προβλήματα ύπνου,
- Έλλειψη ευελιξίας,
- Ντροπαλότητα.
Υπάρχουν δυο βασικοί παράγοντες όπου η θεραπεία είναι απαραίτητη, η ηλικία και η σοβαρότητα της κατάστασης. Εάν η αλαλία παραμένει για περισσότερους από δυο μήνες, η άλλη επικρατέστερη γλώσσα δεν είναι ενοχλητική και εάν δεν υπάρχουν καθόλου λεκτικές απαντήσεις σε όλα, η θεραπεία μπορεί να ξεκινήσει αμέσως. Για τα παιδιά που παρουσιάζουν έντονα συμπτώματα (π.χ. απαντούν σε μικρούς θορύβους και στις αλληλεπιδράσεις τους και στην επαφή τους με τους άλλους δεν φοβούνται). Τότε η θεραπεία δεν είναι απαραίτητη ,αν τα συμπτώματα δεν συνεχιστούν για πολλούς μήνες. Πολλές φορές είναι δύσκολο να ξέρουμε πότε θα παρέμβουμε αν τα συμπτώματα της διαταραχής δεν είναι έντονα. Γι’ αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο αν πρέπει να γίνει παρέμβαση ή όχι, επειδή το πρόβλημα αν δεν έχει γίνει αντιληπτό θα εντείνεται συνεχώς.
Τέλος η θεραπεία πρέπει να εστιάσει στο να βοηθήσει το παιδί ν’ αναπτύξει αντισταθμιστικές δεξιότητες για να πολεμήσει τα συναισθήματα άγχους.
Η επιλεκτική αλαλία δεν παρουσιάζεται μόνο σε παιδιά αλλά και στους ενήλικες. Μπορεί να εμφανιστεί όπως λένε τελευταίες έρευνες σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή.
0 Σχόλια