Ο διπλός αυτός χαρακτήρας ενσαρκώνεται από τον θεό Πάνα.
Η αρχαιοελληνική μυθολογία, σχετικά με τον θεό Πάνα αναφέρει και εξηγεί :
Κάποτε ο Πάν βρισκόταν στην όχθη ενός ποταμού.
Εκεί τον κατατρόμαξε ο Τυφώνας, φανατικός εχθρός των θεών.
Ο τελευταίος αυτός εξέφραζε τη νύχτα απέναντι στο φως, το σκοτάδι απέναντι στην ημέρα, τα κακά ένστικτα του κάθε όντος, και την αντίθεση του κακού στο καλό.
Όταν είδε τον Τυφώνα, ο Παν βούτηξε στο ποτάμι μέχρι τη μέση και προσπάθησε να κάνει μη αναγνωρίσιμο το κάτω μέρος του σώματος του : υπονοείται εδώ ότι ο προσωπικός μας δαίμονας είναι το αντεστραμμένο εγώ μας, άρα συμβολικά, το κατώτερο ήμισυ μας.
Βρισκόμαστε, γενικά, μπροστά σε μια ακόμη θεότητα δισυπόστατη, σαν τον Ιανό (που είχε δυο πρόσωπα, ένα που κοίταζε προς το παρελθόν και ένα που κοίταζε προς το μέλλον), ο οποίος γιορταζόταν τον Ιανουάριο, στο ζώδιο δηλαδή του Αιγόκερω.
Υπάρχει μια ακόμα παράδοση για τον Αιγόκερω.
Πρόκειται για τη μυθική αίγα Αμάλθεια, αυτήν που ανέθρεψε τον Δία σ΄’ενα σπήλαιο, στην Ίδη, όπου τον είχε κρύψει η μητέρα του, η Ρέα για να τον σώσει από τον πατέρα του, τον Κρόνο.
Όταν έγινε έφηβος ο Ζεύς ερωτεύτηκε την Αμάλθεια και από τη συνεύρεση τους γεννήθηκε ένας γιός, που βοήθησε αργότερα τον πατέρα του στην μάχη του κατά του Κρόνου και των Τιτάνων.
0 Σχόλια