Ελληνικές παροιμίες

• Η αγάπη σου είναι ψεύτικη σαν τ΄Απριλιού το χιόνι πρωί πρωί απλώνεται το μεσημέρι λυώνει.
• Η αλεπού σαν γεράσει γίνεται καλόγρια.
• Η αλεπού εκατό και το αλεπουδάκι εκατόν δέκα.
  
• Η αλπού ικατό τα αλπούδια  ικατόν δέκα.
• Η αλεπού εργάτες έβαζε και 'κείνη ακριδολόγαγε.
• Η αλήθεια είναι κουτσή, αλλά φτάνει στην κορφή.
• Η ανάγκη κάνει το παλικάρι.
• Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός.
• Η βιάση ψήνει το ψωμί, μα δεν το καλοψήνει.
• Η γάρ σιωπή τοίς σοφοίσιν απόκρισις.
• Η γάτα για το ψάρι της, πούλησε τ' αμπέλι της.
• Η γίδα από τ' αυτί δεν κουτσαίνει.
• Η γκαμήλα αν θέλει γομαράγκαθα, ας μακρύνει το λαιμό της.
• Η γκαστρωμένη χόρευε και η γριά έσφιγγε τον κώλο της.
• Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει μα κόκκαλα τσακίζει.
• Η γλώσσα τιμάει το πρόσωπο.
• Η γριά αλεπού δεν πιάνεται με ξόβεργες.
• Η γριά η κότα έχει το ζουμί. 
• Η γριά η κότα έχει το ζουμί, μα η πουλάδα κάνει τον πετεινό και λαλεί!
• Η γριά το μεσοχείμωνο ξυλάγγουρο γυρεύει.
• Η γυναίκα με το κλάμα κι ο κλέφτης με τους όρκους.
• Η δουλειά δεν είναι ντροπή.
• Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο.
• Η θα βρέξει ή θα χιονίσει ή καλό καιρό θα κάνει.
• Η θάλασσα 'ναι γαλανή μα ο αέρας τη μαυρίζει.
• Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
• Η ισχύς εν τη ενώσει.
• Η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά.
• Η καλή καρδιά με θρέφει, η κακή με ξεριζώνει. (Ποντιακή)
• Η καλή μέρα, απ' το πρωί φαίνεται.
• Η καλή νοικοκυρά είναι δούλα και κυρά.
• Η καλή νοικοκυρά πριν πεινάσει μαγειρεύει.
• Η κότα έκανε τ' αυγό ή το αυγό την κότα;
• Ή μικρός-μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου.
• Η νύφη μας την ομορφιά στην κεφαλή την έχει.
• Η νύφη όντας γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει.
• Η νύχτα βγάζει επίσκοπο κι η αυγή μητροπολίτη.
• Ἡ οὐσία εἶναι μία καὶ ὁ μπακλαβὰς γωνία
• Ή παπάς-παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς.
• Η πείνα κάστρα πολεμάει και κάστρα παραδίνει.
• Η πίστωση απόθανε (η κακοπληρωμή τη σκότωσε).
• Η πολλή αγάπη φέρνει και πολλή αμάχη.
• Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη.
• H πονηρή αλεπού πιάνεται απ' τα τέσσερα.
• Η πουτάνα θέλει να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει.
• Η πρώτη δούλα, η δεύτερη κυρά.
• Η σκύλα από τη χαρά της τα 'κανε στραβά τα κουτάβια.
• Ή στραβός ειν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε.
• Ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς
• Η τέχνη θέλει μάστορη κι η φάβα θέλει λάδι.
• Η τιμή τιμή δεν έχει και χαράς 'τον που την έχει.
• Η τρέλα δεν πάει στα βουνά.
• Η τύχη τρυπάει κεφάλια και περάει. (Ποντιακή)
• Η φτήνια τρώει τον παρά.
• Η φτώχεια θέλει καλοπέραση.
• Η φτώχεια θέλει καλοπέραση κι πουτανιά φτιασίδι, το ψάρι θέλει υπομονή και το μουνί κυνήγι.
• Η χάρη θέλει αντίχαρη και πάντα χάρη μένει.
• Ήθελές 'τα κι έπαθές 'τα.
• Ήθος ανθρώπω δαίμων. 
• Ο χαρακτήρας του ανθρώπου είναι η μοίρα του.
• Ήλιος και βροχή παντρεύονται οι φτωχοί. Ήλιος και φεγγάρι παντρεύονται οι γαϊδάροι. Ήλιος και χιόνι, παντρεύονται οι αρχόντοι.
• Ήρθαν τ' άγρια να διώξουν τα ήμερα.
• Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.
• Ήταν στραβό το κλήμα, το ’φαγε κι ο γάϊδαρος κι αποστράβωσε.
• Ηύραμεν ζουρλόν παπάν, καί ολημέρα ψάλλωμεν.