Στο Ναό της κοιμήσεως της Θεοτόκου στο χωριό Μαρκόπουλο της νότιας Κεφαλονιάς, 25 χλμ από το Αργοστόλι, συμβαίνει κάθε χρόνο, από τις 6 έως τις 15 του μήνα Αυγούστου, ένα θαυμαστό γεγονός που οι κάτοικοι έχουν συνδέσει με την εικόνα της Παναγίας.
Στην κατάφυτη πλαγιά όπου είναι κτισμένο το χωριό συνέβη πριν πολλά χρόνια το θαύμα που σχετίζεται με την εικόνα της Παναγίας.
Φαίνεται πως ένα δέντρο που είχε τυλιχτεί στις φλόγες έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως είχε ξεσπάσει πυρκαγιά στο δάσος.Όταν όμως έφτασαν στο σημείο αντίκρισαν το θαυμαστό γεγονός. Ενώ το δέντρο είχε κατακαεί ως τη ρίζα του, πάνω του ήταν ακουμπισμένη η εικόνα της Παναγίας, που η φωτιά δεν είχε καν αγγίξει.
Οι κάτοικοι γεμάτοι συγκίνηση, αφού προσκύνησαν την εικόνα, τη μετέφεραν στην εκκλησία του χωριού, όπου και οι υπόλοιποι είχαν την ευκαιρία να την προσκυνήσουν.
Η εικόνα της Παναγίας επανήλθε στην εκκλησία, όπου και κλειδώθηκε. Το ίδιο όμως συνέβη τρις φορές ακόμη. Η εικόνα εξαφανιζόταν και βρισκόταν και πάλι στο καμένο δέντρο. Αυτό το γεγονός έκανε τους κατοίκους να πιστέψουν πως ήταν θέλημα της Παναγίας να βρίσκεται εκεί και γι’ αυτό έκτισαν εκκλησία στο σημείο και τοποθέτησαν εκεί την εικόνα Της.
Αργότερα στη περιοχή κτίστηκε γυναικεία Μονή, οι μοναχές της οποίας φρόντιζαν την εικόνα. Κάποια μέρα καθώς πλησίαζαν πειρατικά πλοία και οι πειρατές κατευθύνονταν προς τη Μονή προκειμένου να την λεηλατήσουν, οι μοναχές προσευχήθηκαν στην Παναγία για να προστατέψει τις ίδιες και το μοναστήρι.
Τότε συνέβη το θαύμα. Το μοναστήρι κυκλώθηκε από φίδια που έτρεψαν τους πειρατές σε φυγή. Αυτό θεωρήθηκε σημάδι από την Παναγία. Έτσι οι μοναχές και η Μονή σώθηκαν.
Από τότε κάθε χρόνο εμφανίζονται φίδια, ακόμα και στο εσωτερικό της εκκλησίας ( κρέμονται ακόμα και από τις εικόνες, τις καντήλες ή τα στασίδια ), τα οποία αναχωρούν στις 15 Αυγούστου.
Αν κάποια χρονιά δεν εμφανιστούν τα φιδάκια προμηνύεται κάτι κακό για το νησί, όπως το 1940 και το 1953, οπότε το νησί επλήγη από σεισμούς.
Όπως είναι ευρύτερα γνωστό τα φιδάκια θεωρούνται θαυματουργά και ακίνδυνα, γι’ αυτό και οι πιστοί τα αγγίζουν χωρίς φόβο. Άλλωστε αποτελούν και έναν από τους κυριότερους λόγους που κάποιος επισκέπτεται το Δεκαπενταύγουστο το νησί.
Πέρα από τη θρησκευτική εξήγηση πολλοί είναι αυτοί που προσπάθησαν ανά καιρούς να δώσουν μια ερμηνεία στο περίεργο και επαναλαμβανόμενο φαινόμενο.
Ας δούμε όμως πρώτα τα ίδια τα φίδια.
Πρόκειται για νεαρά άτομα της οικογένειας *Telescopus fallax (ή αγιόφιδα)*. Οι γνώμες για το αν τα φίδια είναι δηλητηριώδη διίστανται με άλλους να ισχυρίζονται ότι είναι αλλά δεν δαγκώνουν εκείνες τις ημέρες, ενισχύοντας την άποψη ότι πρόκειται περί θαύματος, και άλλους ότι τα φίδια δεν είναι δηλητηριώδη.
Η αλήθεια βρίσκεται στη μέση. Τα φίδια αυτά είναι δηλητηριώδη αλλά εντελώς ακίνδυνα για τον άνθρωπο. Ο λόγος βρίσκεται στο ίδιο το δηλητήριο, που είναι αποτελεσματικό για τις σαύρες και τα μικρά τρωκτικά που τα φίδια κυνηγάνε, δεν προκαλεί συμπτώματα όμως στον άνθρωπο.
Επίσης τα φίδια αυτά εκχέουν το δηλητήριο από τα δόντια που βρίσκονται στο πίσω μέρος της πάνω σιαγώνας, κάτι που κάνει αδύνατη την έγχυσή του στον άνθρωπο ειδικά όταν αυτά είναι νεαρά. Ο τρίτος είναι ότι από τη φύση του αυτό το φίδι, ακόμη και ενήλικο, αν παγιδευτεί από άνθρωπο μπορεί να
επιτεθεί αλλά εξαιρετικά σπάνια δαγκώνει.
Τα φίδια αυτά τα συναντάμε σχεδόν σε ολόκληρη την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα. Το θηλυκό γεννάει 5-9 αυγά τα οποία εκκολάπτονται συνήθως στα μέσα Αυγούστου.
Στην περιοχή του Μαρκόπουλου, την περίοδο αυτή, τα φίδια είναι ακόμη νεογνά ή βρίσκονται σε πολύ νεαρή ηλικία.
Λόγω του ήχου της καμπάνας τόσο στις 6 όσο και στις 15 και 16 Αυγούστου, τα φίδια τρομαγμένα ή ενοχλημένα βγαίνουν από τις φωλιές τους και κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη γύρω περιοχή αλλά και στην εκκλησία της Παναγίας.
Κάποια από αυτά μάλιστα τα φέρνουν οι ίδιοι οι πιστοί στην εκκλησία αφού η μακρόχρονη συνύπαρξη, τους κάνει να γνωρίζουν καλά ότι είναι ακίνδυνα.
Στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολης Κεφαλληνίας, ο Δημήτρης Λουκάτος αναφέρει τα εξής:
Στο Μαρκόπουλο κανείς δε βλέπει τα φίδια αυτά με φανατισμένη θρησκοληψία.
Τα πιστεύουν βέβαια σα ευλογημένα ζωντανά, σαν τιθασσευμένα ερπετά της Παναγίας, μα τα βλέπουν και σα διακοσμητικό στοιχείο του πανηγυριού τους, σα ρεκλάμα για τη συγκέντρωση των γύρω χωριών.
Και τα περιμένουν κάθε χρόνο, όπως θα περίμεναν το Μάη τις παπαρούνες.
Τα χρησιμοποιούν στις κουβέντες και στα τραγούδια τους σαν κάτι το φυσιολογικό.
Να κι' ένα σχετικό δίστιχο του Ελιού, όπου ένας ερωτευμένος διαμαρτύρεται για την επιείκεια των φιδιών αυτών μπροστά στη φλογερή του
διάθεση ν' αυτοκτονήσει :
- Τα φίδια απ' το Μαρκόπουλο καλαίνω να με φάνε,
μα κείνα είναι τση Παναγιάς, και με χαϊδολογάνε.
0 Σχόλια