7 χρόνια φαγούρα
7 χρόνια μαζί!..
7 χρόνια κλείνει σήμερα το blog.
Είναι περίεργο το πως δημιουργήθηκε με μια απόφαση της στιγμής, είναι ακόμη πιο περίεργο το πως εξελίχθηκε...
(ή ίσως για κάποιον που με ξέρει καλά, να μην είναι)..
Σε κάθε περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι πως από την πρώτη στιγμή, από τις πρώτες λέξεις που γράφτηκαν, μέχρι και αυτές εδώ, που αυτή τη στιγμή μοιράζομαι μαζί σας, πάντα ήμουν ο εαυτός μου, πάντα γεμάτη αγάπη για όλα όσα ήθελα να μοιραστώ, να ενημερώσω και τέλος να δείξω ότι η αναπηρία στην εποχή μας δεν είναι στο σώμα αλλά στο μυαλό κάποιων στενόμυαλων.
Η αλήθεια είναι πως από εδώ αποκόμισα περισσότερα πράγματα από όσα θα περίμενα ή φανταζόμουν.
Το blog στάθηκε αφορμή να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους, να ανταλλάξω απόψεις για θέματα που με ενδιέφεραν.., να μάθω πολλά για την αναπηρία και μαζί να μάθουν και τα ΑμεΑ, πράγματα που ούτε αυτοί ήξεραν, να μάθω πολλά από όλους εσάς, να διευρυνθούν οι γνώσεις και να γίνει η καθημερινότητα λίγο πιο όμορφη.
Σε αντίθεση με όσους στέκονται αρνητικά απέναντι στο διαδίκτυο και στο blogging, εγώ είμαι υπέρ, γιατί είδα ακριβώς τα όσα μου πρόσφερε.
Πιστεύω πως όποιος απέχει από αυτό στην σημερινή εποχή, χάνει ένα σημαντικό εργαλείο και μέσο επικοινωνίας.
Το μεγαλύτερο κέρδος μου είναι ότι υπήρξαν άνθρωποι που αισθάνθηκαν, που μπόρεσαν να καταλάβουν και να έρθουν πιο κοντά μας.
Φυσικά δεν γίνεται να ταιριάξεις και να έχεις κοινά με όλους, αυτό είναι αδύνατο.
Η καθημερινή ενασχόλησή μου με το sait με κούρασε, όχι ηθελημένα.
Όταν ξεκινήσαμε, για να βρούμε αναπηρικά θέματα ψάχναμε σε ξένες χώρες.
Τώρα ο κάθε δημοσιογράφος ή απλός blogger θεωρεί ότι η λέξη ΑμεΑ πουλάει, οπότε έχουν πολλά θέματα.
Καλό αυτό, ήταν σαν να ανοίξαμε εμείς ένα αυλάκι στην ενημέρωση τέτοιων θεμάτων.
Θα το πάρω σαν νίκη, όχι προσωπική, αλλά είναι νίκη να μιλούν όλοι φυσιολογικά για ΑμεΑ, όταν κάποια χρόνια πριν ήταν ταμπού να πεις ότι έχεις ανάπηρο παιδί ή να το βγάλεις από το σπίτι για να πάει μία βόλτα.
Είναι νίκη των ΑμεΑ λοιπόν.
Όσο για το ΑμεΑ, θα το ξαναγράψω για 1000οστή φορά.
Δεν είναι άτομα με ειδικές ανάγκες.
Είναι άτομα με κάποια αναπηρία.
Δεχθείτε το, το δέχονται οι ίδιοι κι έτσι θέλουν να τους απευθύνεστε ... ΑΤΟΜΑμεΑΝΑΠΗΡΙΑ.
7 χρόνια μαζί!..
7 χρόνια κλείνει σήμερα το blog.
Είναι περίεργο το πως δημιουργήθηκε με μια απόφαση της στιγμής, είναι ακόμη πιο περίεργο το πως εξελίχθηκε...
(ή ίσως για κάποιον που με ξέρει καλά, να μην είναι)..
Σε κάθε περίπτωση το μόνο σίγουρο είναι πως από την πρώτη στιγμή, από τις πρώτες λέξεις που γράφτηκαν, μέχρι και αυτές εδώ, που αυτή τη στιγμή μοιράζομαι μαζί σας, πάντα ήμουν ο εαυτός μου, πάντα γεμάτη αγάπη για όλα όσα ήθελα να μοιραστώ, να ενημερώσω και τέλος να δείξω ότι η αναπηρία στην εποχή μας δεν είναι στο σώμα αλλά στο μυαλό κάποιων στενόμυαλων.
Η αλήθεια είναι πως από εδώ αποκόμισα περισσότερα πράγματα από όσα θα περίμενα ή φανταζόμουν.
Το blog στάθηκε αφορμή να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους, να ανταλλάξω απόψεις για θέματα που με ενδιέφεραν.., να μάθω πολλά για την αναπηρία και μαζί να μάθουν και τα ΑμεΑ, πράγματα που ούτε αυτοί ήξεραν, να μάθω πολλά από όλους εσάς, να διευρυνθούν οι γνώσεις και να γίνει η καθημερινότητα λίγο πιο όμορφη.
Σε αντίθεση με όσους στέκονται αρνητικά απέναντι στο διαδίκτυο και στο blogging, εγώ είμαι υπέρ, γιατί είδα ακριβώς τα όσα μου πρόσφερε.
Πιστεύω πως όποιος απέχει από αυτό στην σημερινή εποχή, χάνει ένα σημαντικό εργαλείο και μέσο επικοινωνίας.
Το μεγαλύτερο κέρδος μου είναι ότι υπήρξαν άνθρωποι που αισθάνθηκαν, που μπόρεσαν να καταλάβουν και να έρθουν πιο κοντά μας.
Φυσικά δεν γίνεται να ταιριάξεις και να έχεις κοινά με όλους, αυτό είναι αδύνατο.
Η καθημερινή ενασχόλησή μου με το sait με κούρασε, όχι ηθελημένα.
Όταν ξεκινήσαμε, για να βρούμε αναπηρικά θέματα ψάχναμε σε ξένες χώρες.
Τώρα ο κάθε δημοσιογράφος ή απλός blogger θεωρεί ότι η λέξη ΑμεΑ πουλάει, οπότε έχουν πολλά θέματα.
Καλό αυτό, ήταν σαν να ανοίξαμε εμείς ένα αυλάκι στην ενημέρωση τέτοιων θεμάτων.
Θα το πάρω σαν νίκη, όχι προσωπική, αλλά είναι νίκη να μιλούν όλοι φυσιολογικά για ΑμεΑ, όταν κάποια χρόνια πριν ήταν ταμπού να πεις ότι έχεις ανάπηρο παιδί ή να το βγάλεις από το σπίτι για να πάει μία βόλτα.
Είναι νίκη των ΑμεΑ λοιπόν.
Όσο για το ΑμεΑ, θα το ξαναγράψω για 1000οστή φορά.
Δεν είναι άτομα με ειδικές ανάγκες.
Είναι άτομα με κάποια αναπηρία.
Δεχθείτε το, το δέχονται οι ίδιοι κι έτσι θέλουν να τους απευθύνεστε ... ΑΤΟΜΑμεΑΝΑΠΗΡΙΑ.
Φαίη
3 Σχόλια
Εύχομαι..... να είναι πολλά ακομη τα χρόνια παρουσίας του blog.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που το blog ήταν η αιτία να γνωριστώ με όλους σας
Καλή συνέχεια
αν εισαι εσυ μαζι μας θαχουμε πολλα χρονια μπροστα μας
ΔιαγραφήΝα τα εκατοστησετε..... Ενα ομορφό blog...με καθημερινά νέα....μπράβο...,.................................................ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ...........
ΑπάντησηΔιαγραφή