Ο Τσιχλαντρέας ήτονε από τσι παλιούς μυλωνάδες στο Μαραμπέλλο.
Τουρκομάχος από τσι λίγους, μα και στην Κατοχή μέσα, του ταίριασε κι εξεπάστρεψε δυο Γερμαναράδες κι ας ήτονε γεροντής.
Είχανε το κουσούρι ο συχωρεμένος....
να τ αρέσει ο ποδόγυρος και μέσα στο μυλωνόσπιτο, άμα τύχαινε περίπτωση, δεν εχάριζε καμιάς. Δεν κατέχω πως επλάνεξε μια βολά τη ζωντοχήρα του χωριού κι αποπαέ σ έχω αποκειέ σε ΄χω, εβγάλανε τα μάθια ντως απάνω στσι μυλόπετρες.
Σαν ήφευγε η χήρα από το νερόμυλο, λέει ντου:
- Κι ίντα λες, Αντρέα; Σα δεν απομείνω βαρεμένη να ξανάρθω;
- Πομείνεις δεν 'πομείνεις, έρχου συ και ξα μου ΄μενα! απηλοήθηκε ο Τσιχλαντρέας! ΝΙΣΠΙΤΑΣ
Έφη
0 Σχόλια