Ἡ νοηματικὴ ἀκρίβεια τοῦ πολυτονικοῦ

Ἐπιχειρήματα
1) ἀνιστόρητα («πολυτονικό=καθαρεύουσα»),
2) τῶν ὀκνηρῶν («τὰ παιδάκια δυσκολεύονται μὲ τόσους κανόνες!»), ποὺ πανεύκολα μαθαίνουν ὀνόματα χιλιάδων ποδοσφαιριστῶν καὶ ....

μουσικῶν,
3) τῶν ἐμπόρων (τὸ μονοτονικὸ προώθησαν οἱ μεγαλοεκδότες καὶ οἱ ἑταιρεῖες Η/Υ γιὰ τὴν κονόμα, ἀφοῦ τὸ ῾80 δὲν ὑπῆρχαν πολυτονικοὶ ἐπεξεργαστὲς κειμένου) καὶ οἱ «προοδευτικὲς» εἰρωνεῖες τοῦ κ. Καρζῆ δὲν λὲν κάτι ὑπὲρ τοῦ μονοτονικοῦ.

Ἐπιβάλλοντας τὸ μονοτονικὸ εἶναι σὰν νὰ νομοθετοῦσε τὸ κράτος νὰ χειρουργοῦν οἱ χειρουργοὶ ὑποχρεωτικὰ μόνο με τὸ ἀριστερὸ χέρι, ἐπειδὴ «ἔτσι ψήφισε ἡ πλειοψηφία». Ἡ λέξις «Γιατὶ» μὲ βαρεία στὸ «ι» σημαίνει «ἐπειδή», μὲ ὀξεία εἶναι ἐρωτηματικὸ μόριο κι ἔτσι δὲν χρειάζεται νὰ δοῦμε ἂν ὑπάρχῃ στὸ τέλος ἐρωτηματικὸ (τὸ πολυτονικὸ ἔχει ἀκρίβεια νοηματικὴ χωρὶς ν᾿ ἀπαιτῇ νὰ κυττᾶμε τὰ συμφραζόμενα).

Στὴν φράση: «Περιμένω τὴν ἀκριβῆ εἰκόνα», «ἀκριβῆ» μὲ περισπωμένη εἶναι τὸ πιστὸ ἀντίγραφο, μὲ ὀξεία εἶναι ἡ μεγάλης ἀξίας εἰκόνα.

Στὴν φράση: «Θέλω γλυκὸ κρασί» στὸ «ο» τοῦ «γλυκὸ» μπαίνει βαρεία, ἐπειδὴ μαλακώνει ἡ τάσις τῆς φωνῆς ἐναρμονίζοντας τὸ «γλυκὸ» μὲ τὸ «κρασί», ἐνῶ στὸ «ι» τοῦ «κρασί», ἐπειδὴ ὑπάρχει τελεία κι ἔτσι κόβεται ἀπότομα ἡ ἀναπνοή, ἐντείνουμε τὴν ἔνταση τῆς φωνῆς καὶ βάζουμε ὀξεία.

Στὴν φράση «τρικυμία παρέσυρε βοηθὸ ἀσυρματιστή», «ἀσυρματιστή» μὲ περισπωμένη σημαίνει τὸν βοηθὸ (ἀλλὰ ὄχι ἀσυρματιστή) τοῦ ἀσυρματιστῆ, μὲ ὀξεία σημαίνει τὸν β´ ἀσυρματιστή.

Στὴν φράση «ἡ Νίκη πρόβαλε μοιραία μπροστά του», τὸ «μοιραῖα» μὲ περισπωμένη εἶναι ἐπίρρημα, μὲ ὀξεία ἐπίθετο.

Ἡ λέξις «ὅρος» εἶναι ἡ ρήτρα (μὲ δασεία τὸ «ο») ἢ τὸ βουνὸ (μὲ ψιλή).

Ὅποιος διαβάσει φωνακτὰ μονοτονισμένα κείμενα τονίζοντας μόνον τὶς τονισμένες λέξεις καὶ καθόλου τὶς μονοσύλλαβες ἢ θὰ μουγκαθῆ ἢ θὰ πάθη ἀσφυξία».
Ἰωάννης Ταχόπουλος – Ἡ νοηματικὴ ἀκρίβεια τοῦ πολυτονικοῦ. Ἐλευθεροτυπία, 23-11-2005
Τᾶσος Γκολέμης