"Προφήτες" του, ο Νίτσε, που με περισσή υπερηφάνεια ανήγγειλε το θάνατο του Θεού, ο Φόγιερμπαχ. ο Αύγουστος Κοντ, ο οποίος χώρισε σε τρία στάδια την ιστορία της ανθρωπότητας, στην "παιδική ηλικία" της θεολογίας, στη "νιότη" της μεταφυσικής και στην "ωριμότητα" του θετικισμού και της επιστημοσύνης, ο Κάρολος Μαρξ, με την αποστροφή του ότι η θρησκεία είναι "το όπιο του λαού" και ο Φρόιντ.
Με την τραγικότητα και τη βαρβαρότητα που έζησε η ανθρωπότητα με την αθεΐα στον 20ο αιώνα (κυρίως με το Άουσβιτς και τα Γκουλάγκ), θα' λεγε κανείς ότι δεν θα ήταν δυνατό να υπάρξει συνέχεια. Όμως οι Ονφρέ, Ντόκινς και οι λοιποί, λένε πως πήραν τη σκυτάλη.
Δεν έχουν διδαχθεί τίποτε από την ιστορία και ζουν με ψευδαισθήσεις, ίσως επειδή κερδίζουν και χρήματα από την αθεΐα τους.
Την τραγικότητα των άθεων ανθρώπων και κοινωνιών περιγράφει αριστουργηματικά ο Ντοστογιέφσκι στους "Δαιμονισμένους" και στους "Αδελφούς Καραμάζοφ", όπου την ουσία της σκέψης του Ρώσου συγγραφέα μεταφέρει ο Σμερντιακόφ στον Ιβάν:
"Αν δεν υπάρχει αιώνιος Θεός, δεν υπάρχει καμιά αρετή και ούτε χρειάζεται".
Γιώργος Ν.Παπαθανασόπουλος
0 Σχόλια