Τρώει πλέον από μνήμης και δεν μπορεί να μιλήσει, αλλά έχει πολλά να πει για το φαγητό .
Τα πρώτα λεπτά στο εστιατόριο με τον Ρότζερ Ιμπερτ κυλάνε αμήχανα.
Οχι ότι δεν μπορείς να βρεις ένα εκατομμύριο πράγματα να συζητήσεις μαζί του.
Ο κ. Ιμπερτ, 73 ετών, ήταν κινηματογραφικός κριτικός για.....
περισσότερα από 40 χρόνια. Ηταν φίλος με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ , ήταν κάποτε ιδιοκτήτης μιας Studebaker του 1957 και παραμένει κάτοχος ενός βραβείου Πούλιτζερ.
Σήμερα είναι ο συγγραφέας ενός βιβλίου μαγειρικής βασισμένου σε γεύματα που γίνονται σε ατμομάγειρα. Το πρόβλημά του όμως είναι ότι δεν τρώει και δεν μιλάει. Ή καλύτερα, δεν μπορεί να φάει και δεν μπορεί να μιλήσει. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε που ο καρκίνος τού πήρε την κάτω σιαγόνα και απέτυχαν και οι τρεις προσπάθειές του να φτιάξει ξανά το πρόσωπο και τη φωνή του.
Τα πρώτα λεπτά στο τραπέζι προσπαθείς να μην κοιτάζεις το κενό στο σημείο όπου βρισκόταν το σαγόνι του. Αναρωτιέσαι πώς είναι να τρέφεται με ένα σωληνάκι που κατεβάζει το φαγητό κατευθείαν στο στομάχι. Σφίγγεσαι όταν το γκαρσόνι τού δίνει το μενού και τον ρωτάει αν θέλει να πιει κάτι. Σύντομα όμως, με έναν καταιγισμό από χειρονομίες, βλέμματα, σημειώσεις σε ένα μικρό μπλοκάκι και αρκετή υπομονή από τη σύζυγό του Τσαζ, καταφέρνει να κάνει διάλογο μαζί σου.
Η πρώτη ερώτηση είναι: Πόσο πολύ σου λείπει το φαγητό; «Το φαγητό για μένα βρίσκεται σε ενεστώτα χρόνο» απαντά και προσθέτει ότι έχει μια τεράστια γευστική μνήμη που γίνεται μεγαλύτερη με τον καιρό. «Θυμάμαι τη γεύση και τη μυρωδιά των πάντων, παρ΄ όλο που δεν μπορώ πια να γευθώ ή να μυρίσω». Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που δεν έχει γλώσσα να γράψει συνταγές μαγειρικής; «Είναι θέμα εμπειρίας, εικόνων και φίλων που είναι πρόθυμοι να δοκιμάσουν» σημειώνει στο χαρτί μπροστά του. «Χρησιμοποίησα τον ατμομάγειρα τόσες πολλές φορές που ξέρω πια πώς πρέπει να είναι κάθε τι που φτιάχνω» λέει.
Ο πρώτος ατμομάγειρας στο νοικοκυριό των Ιμπερτ ήταν δώρο γάμου. Αρχισε να ασχολείται μαζί του όταν αποφάσισε να χάσει κιλά. Σύντομα ολόκληρα γεύματα άρχισαν να βγαίνουν μέσα από τη συσκευή. Το 2008, αφού είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν θα ξαναβάλει φαγητό στο στόμα του, έφτιαξε ένα μπλογκ στο οποίο παρουσίαζε τη φιλοσοφία του για τον ατμομάγειρα και για το πώς μπορεί να βοηθήσει όσους δεν έχουν πολύ χώρο στην κουζίνα τους ούτε χρόνο και χρήματα για να μαγειρεύουν.
Το μπλογκ έγινε η αφορμή για το βιβλίο με τίτλο «Τhe Ρot and Ηow to Use Ιt: Τhe Μystery and Romance of the Rice Cooker» (σ.σ. «Η κατσαρόλα και πώς να τη χρησιμοποιήσετε: το μυστήριο και το ρομάντζο του ατμομάγειρα») που κυκλοφορεί αυτόν τον μήνα στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις εκδόσεις Αndrews ΜcΜeel.
Οι περισσότερες συνταγές βγήκαν από το μυαλό του Ιμπερτ ή προέρχονται από φίλους ή από αφοσιωμένους αναγνώστες του μπλογκ του, από τους οποίους ξεκίνησε μια λατρεία στο πρόσωπό του επειδή τον θεωρούν εμβληματική προσωπικότητα που δίνει με το δικό του τρόπο τη μάχη με τον καρκίνο. Εκτός από την κουζίνα, ο Ιμπερτ περνάει πολλές ώρες ασχολούμενος με το μπλογκ του και με τον λογαριασμό του στο Τwitter, όπου έχει σχεδόν 250.000 πιστούς.
tovima
Τα πρώτα λεπτά στο εστιατόριο με τον Ρότζερ Ιμπερτ κυλάνε αμήχανα.
Οχι ότι δεν μπορείς να βρεις ένα εκατομμύριο πράγματα να συζητήσεις μαζί του.
Ο κ. Ιμπερτ, 73 ετών, ήταν κινηματογραφικός κριτικός για.....
περισσότερα από 40 χρόνια. Ηταν φίλος με τον Ρόμπερτ Μίτσαμ , ήταν κάποτε ιδιοκτήτης μιας Studebaker του 1957 και παραμένει κάτοχος ενός βραβείου Πούλιτζερ.
Σήμερα είναι ο συγγραφέας ενός βιβλίου μαγειρικής βασισμένου σε γεύματα που γίνονται σε ατμομάγειρα. Το πρόβλημά του όμως είναι ότι δεν τρώει και δεν μιλάει. Ή καλύτερα, δεν μπορεί να φάει και δεν μπορεί να μιλήσει. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από τότε που ο καρκίνος τού πήρε την κάτω σιαγόνα και απέτυχαν και οι τρεις προσπάθειές του να φτιάξει ξανά το πρόσωπο και τη φωνή του.
Τα πρώτα λεπτά στο τραπέζι προσπαθείς να μην κοιτάζεις το κενό στο σημείο όπου βρισκόταν το σαγόνι του. Αναρωτιέσαι πώς είναι να τρέφεται με ένα σωληνάκι που κατεβάζει το φαγητό κατευθείαν στο στομάχι. Σφίγγεσαι όταν το γκαρσόνι τού δίνει το μενού και τον ρωτάει αν θέλει να πιει κάτι. Σύντομα όμως, με έναν καταιγισμό από χειρονομίες, βλέμματα, σημειώσεις σε ένα μικρό μπλοκάκι και αρκετή υπομονή από τη σύζυγό του Τσαζ, καταφέρνει να κάνει διάλογο μαζί σου.
Η πρώτη ερώτηση είναι: Πόσο πολύ σου λείπει το φαγητό; «Το φαγητό για μένα βρίσκεται σε ενεστώτα χρόνο» απαντά και προσθέτει ότι έχει μια τεράστια γευστική μνήμη που γίνεται μεγαλύτερη με τον καιρό. «Θυμάμαι τη γεύση και τη μυρωδιά των πάντων, παρ΄ όλο που δεν μπορώ πια να γευθώ ή να μυρίσω». Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που δεν έχει γλώσσα να γράψει συνταγές μαγειρικής; «Είναι θέμα εμπειρίας, εικόνων και φίλων που είναι πρόθυμοι να δοκιμάσουν» σημειώνει στο χαρτί μπροστά του. «Χρησιμοποίησα τον ατμομάγειρα τόσες πολλές φορές που ξέρω πια πώς πρέπει να είναι κάθε τι που φτιάχνω» λέει.
Ο πρώτος ατμομάγειρας στο νοικοκυριό των Ιμπερτ ήταν δώρο γάμου. Αρχισε να ασχολείται μαζί του όταν αποφάσισε να χάσει κιλά. Σύντομα ολόκληρα γεύματα άρχισαν να βγαίνουν μέσα από τη συσκευή. Το 2008, αφού είχε αποδεχτεί το γεγονός ότι δεν θα ξαναβάλει φαγητό στο στόμα του, έφτιαξε ένα μπλογκ στο οποίο παρουσίαζε τη φιλοσοφία του για τον ατμομάγειρα και για το πώς μπορεί να βοηθήσει όσους δεν έχουν πολύ χώρο στην κουζίνα τους ούτε χρόνο και χρήματα για να μαγειρεύουν.
Το μπλογκ έγινε η αφορμή για το βιβλίο με τίτλο «Τhe Ρot and Ηow to Use Ιt: Τhe Μystery and Romance of the Rice Cooker» (σ.σ. «Η κατσαρόλα και πώς να τη χρησιμοποιήσετε: το μυστήριο και το ρομάντζο του ατμομάγειρα») που κυκλοφορεί αυτόν τον μήνα στις Ηνωμένες Πολιτείες από τις εκδόσεις Αndrews ΜcΜeel.
Οι περισσότερες συνταγές βγήκαν από το μυαλό του Ιμπερτ ή προέρχονται από φίλους ή από αφοσιωμένους αναγνώστες του μπλογκ του, από τους οποίους ξεκίνησε μια λατρεία στο πρόσωπό του επειδή τον θεωρούν εμβληματική προσωπικότητα που δίνει με το δικό του τρόπο τη μάχη με τον καρκίνο. Εκτός από την κουζίνα, ο Ιμπερτ περνάει πολλές ώρες ασχολούμενος με το μπλογκ του και με τον λογαριασμό του στο Τwitter, όπου έχει σχεδόν 250.000 πιστούς.
tovima
0 Σχόλια