Βρήκαν έναν ηλικιωμένο, με κουρασμένη όψη γάτο στον κήπο μου τις προάλλες.
Κατάλαβα από το κολάρο του και την φουσκωμένη κοιλίτσα του ότι τύγχανε καλής φροντίδας. Με πλησίασε ήρεμα, τον χάιδεψα και με ακολούθησε μέσα στο σπίτι.
Προχώρησε στον διάδρομο......
χώθηκε σε μία γωνία και αποκοιμήθηκε.
Μετά από μία ώρα, πήγε προς την πόρτα και τον άφησα να βγει.
Την επομένη τον ξαναβρήκα στον κήπο, ξαναμπήκε στο σπίτι και αποκοιμήθηκε στο ίδιο σημείο για καμιά ώρα.
Αυτό συνεχίστηκε σε σχεδόν καθημερινή βάση για αρκετές εβδομάδες.
Μια μέρα, η περιέργεια με κυρίευσε, οπότε του κόλλησα ένα σημείωμα στο κολάρο: «Θα ήθελα να μάθω σε ποιον ανήκει αυτός ο γλυκός γατούλης και να σας ρωτήσω αν έχετε υπόψη σας ότι σχεδόν κάθε απόγευμα, ο γάτος σας έρχεται στο σπίτι μας για έναν υπνάκο» .
Την επομένη, συνεπής στο ραντεβού του ο γάτος, εμφανίστηκε με ένα διαφορετικό σημείωμα πάνω στο κολάρο του: «Κατοικεί σε ένα σπίτι με 6 παιδιά, 2 εκ των οποίων είναι κάτω των τριών.
Προφανώς βρήκε ένα μέρος ήσυχο για να κοιμηθεί. Μπορώ να έρθω μαζί του αύριο;»
0 Σχόλια