Οι ιστορίες με ανθρώπους που έχουν πέσει θύματα απαγωγής από Αρειανούς και κατοίκους άλλων γαλαξιών και παλιές είναι και πλουσιότατες, τόσο σε όρους φαντασίας όσο και αριθμούς.
Εκατοντάδες κυριολεκτικά άνθρωποι έφτασαν να ισχυριστούν ότι αιχμαλωτίστηκαν από εξωγήινες δυνάμεις και αφέθηκαν κατόπιν ελεύθεροι, κάνοντας τις υποθέσεις τους από κωμικοτραγικές μέχρι και αλλόκοτα φρικιαστικές.Και βέβαια σήμερα το ίντερνετ έχει δώσει στους ιδιαίτερους αυτούς πιστούς ένα νέο βήμα για να διηγηθούν τις παράξενες ιστορίες τους και την επαφή με το άγνωστο, με τα αντίστοιχα forum να παίρνουν πραγματικά φωτιά τα τελευταία χρόνια!
Πλαστά περιστατικά, αχαλίνωτη φαντασία ή μήπως τελικά κάτι υπάρχει εδώ πέρα;
Ας δούμε τα διασημότερα τέτοια περιστατικά, αυτά που ταυτοχρόνως ανθίστανται σθεναρά στην επιστημονική απομυθοποίησή τους, και ας αποφασίσει ο καθείς κατά συνείδηση…
Εδώ μιλάμε για την ιστορικότερη ίσως εξωγήινη απαγωγή του κόσμου, την πρώτη που καλύφθηκε από ειδησεογραφικά πρακτορεία και έπαιξε στις τηλεοπτικές ειδήσεις!
Ήταν το βράδυ της 19ης Σεπτεμβρίου 1961 λοιπόν όταν οι Barney και Betty Hill επέστρεφαν οδικώς από τις διακοπές τους στους Καταρράκτες του Νιαγάρα και είδαν στην ύπαιθρο του αμερικανικού New Hampshire φώτα στον νυχτερινό ουρανό. Ο πάντα περίεργος Barney ακινητοποίησε το όχημά του για να δει τι συμβαίνει και παρατήρησε με τα κιάλια του τι άλλο, έναν ιπτάμενο δίσκο να κόβει βόλτες στον γήινο ουρανό.
Το εξωγήινο σκάφος γρήγορα όμως άλλαξε πορεία και κατευθύνθηκε κατά πάνω τους. Κατατρομαγμένοι, μπήκαν στο αμάξι και προσπάθησαν να διαφύγουν, με τον ιπτάμενο δίσκο να τους καταδιώκει κατά πόδας. Όταν φάνηκε πως δεν θα τα κατάφερναν, ο άντρας σταμάτησε για άλλη μια φορά και βγήκε να υποδεχτεί τα απόκοσμα όντα με την καραμπίνα ανά χείρας(!), όταν και ένιωσε μια απίστευτη παράλυση να του τυλίγει το σώμα. Κάπου 35 λεπτά αργότερα, οι Hills συνειδητοποίησαν ότι κάτι παράξενο είχε συμβεί, αμφότεροι όμως δεν θυμόταν τι.
Τα παπούτσια του Barney ήταν γδαρμένα και τα ρολόγια και των δυο τους είχαν μυστηριωδώς χαλάσει. Ο τύπος θυμήθηκε τελικά ότι συνάντησε έξι ανθρωποειδή πλάσματα, τα οποία με τη βοήθεια τηλεπαθητικών μηνυμάτων καθησύχασαν το ζευγάρι να μη φοβάται. Κατόπιν τους οδήγησαν στο σκάφος τους και τους μετέτρεψαν σε ινδικά χοιρίδια, εκτελώντας ένα σωρό πειράματα πάνω τους. Αφού πήραν δείγματα από το ζευγάρι, όπως τρίχες, δέρμα, ακόμα και σπέρμα, τους άφησαν ελεύθερους διαγράφοντας φυσικά τη μνήμη τους…
Ήταν τα Χριστούγεννα του 1985 όταν ο Whitley Strieber, συγγραφέας των δημοφιλών πονημάτων «The Wolfen» (1978) και «The Hunger» (1981), είχε πάει με την οικογένειά του διακοπές στην ύπαιθρο της Νέας Υόρκης. Ένα βράδυ λοιπόν άκουσε περίεργους θορύβους, αποφάσισε να το ερευνήσει και τότε είδε έκπληκτος απόκοσμα όντα στην κρεβατοκάμαρα!
Μόλις όμως αντίκρισε τα πλάσματα, σε κάτι που έμοιαζε δευτερόλεπτα, βρέθηκε χαμένος στο γειτονικό δάσος. Εννοείται ότι δεν θυμόταν τίποτα, γι’ αυτό και απευθύνθηκε σε επίσης ξακουστό υπνωτιστή, ο οποίος έπειτα από αρκετές συνεδρίες κατάφερε να ξεκλειδώσει το ασυνείδητο του συγγραφέα.
Τη μοιραία νύχτα λοιπόν ο συγγραφέας μετεωρίστηκε μέχρι τον ιπτάμενο δίσκο, που είχε στρατοπεδεύσει πάνω από το ξύλινο κατάλυμά του και ήταν γεμάτος από λεπτεπίλεπτα όντα με σκουρόχρωμα μάτια και ρομπότ, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις και άλλες εξωγήινες μελέτες, όπως βελόνες στο κρανίο του και σε άλλες κοιλότητες του σώματός του! Η υπόθεση έγινε δημοφιλέστατη και προκάλεσε εκτεταμένο πανικό στην Αμερική…
Την ώρα που οι περισσότερες απαγωγές φαίνεται να έχουν συμβεί στα παλιά τα χρόνια, αυτό το περιστατικό σημειώθηκε στο Μίσιγκαν το 2012! Εκεί είναι που δέχτηκε ο επαγγελματίας οδηγός Scott Murray ένα ανησυχητικό τηλεφώνημα από τη γυναίκα του, η οποία ισχυρίστηκε ότι είχε κακοποιηθεί και πιθανότατα βιαστεί.
Ο άντρας πήγε τη σύζυγο άμεσα στο νοσοκομείο, όπου δεν εντοπίστηκαν μεν ίχνη βιασμού, αλλά ένα περίεργο κάψιμο στον ώμο της. Όλοι θεώρησαν ότι επρόκειτο για εφιάλτη και ο πανικός καταλάγιασε, μέχρι την επόμενη μέρα τουλάχιστον, όταν ο φορτηγατζής ανακάλυψε απόκοσμα καψίματα στο χορτάρι του κήπου αλλά και στη γειτονική έκταση. Κάτι συνέβη λοιπόν τη μοιραία νύχτα και ο υπνωτιστής που επιστρατεύτηκε για βοήθεια τα κατάφερε: η γυναίκα θυμήθηκε ότι βρέθηκε πάνω σε εξωγήινο διαστημόπλοιο ανακαλώντας μία προς μία τις επεμβάσεις που είχε υποστεί στο σώμα της.
Κατατρομαγμένη και σχεδόν παρανοϊκή, η γυναίκα βάλθηκε να μάθει τι συνέβη, αν και σύντομα θα εγκατέλειπε τα εγκόσμια, σε αυτό που ο ιατροδικαστής είδε ως αυτοκτονία και ο άντρας της ως εξωγήινο τρόπο να της κλείσουν το στόμα. Ο Murray ψάχνοντας αποδείξεις πήρε δείγμα από το γρασίδι και το πήγε στο τοπικό πανεπιστήμιο, όπου και βρέθηκε υψηλότατη συγκέντρωση ραδιενέργειας. Ο άτυχος άντρας αναζητά ακόμα τόσο τι οδήγησε τη σύζυγό του στον θάνατο όσο και τι συνέβη τελικά εκείνη την αποφράδα νύχτα…
Ήταν το 1957 όταν ο 23χρονος βραζιλιάνος αγρότης Antonio Vilas-Boas δούλευε νύχτα στα χωράφια του, παρατηρώντας ένα δυνατό κόκκινο φως να σκίζει τους ουρανούς. Το φως φαινόταν να κατευθύνεται κατά πάνω του, όπως και έγινε τελικά, με τον ιπτάμενο δίσκο να προσγειώνεται πράγματι στο χωράφι του!
Ο χωρικός προσπάθησε να διαφύγει με το τρακτέρ του, τον έπιασε όμως ένας εξωγήινος με σκάφανδρο, μπλε μάτια και ολόσωμη φόρμα και σύντομα τρεις ακόμα Αρειανοί ήρθαν να τον βοηθήσουν στη μάχη του με τον άνθρωπο. Ο αγρότης μεταφέρθηκε έτσι στο διαστημόπλοιο, όπου τον ξεγύμνωσαν και κάλυψαν το σώμα του με ένα είδος τζελ, παίρνοντας ταυτοχρόνως και δείγμα από το αίμα του.
Τότε ήταν που το πράγμα εξελίχθηκε σε πορνό, ναι, εξωγήινο πορνό: ένα απόκοσμο πλάσμα με γυναικεία χαρακτηριστικά όρμησε στον χώρο και επιδόθηκε σε σεξουαλικές περιπτύξεις με τον αγρότη, και όταν τελείωσε το πράγμα εκείνη του έδωσε να καταλάβει ότι θα έφερνε στον εξωγήινο κόσμο το παιδί του (χάιδευε λέει την κοιλιά της και έδειχνε τους ουρανούς)!
Ο Boas προσπάθησε να πάρει κάποιο αναμνηστικό από το σκάφος, στάθηκε όμως αδύνατο και σύντομα ήταν και πάλι ελεύθερος. Ο τύπος τα παράτησε τότε και σπούδασε νομική, προφανώς για να κάνει κάποια στιγμή μήνυση για τον εξωγήινο βιασμό του…
Το ημερολόγιο έγραφε 1969 όταν σημειώθηκε το αλλόκοτο αυτό περιστατικό σε κατασκήνωση του όρους Βερμόντ. Δύο έφηβοι υπάλληλοι απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα στην παραλία όταν είδαν φώτα στον ουρανό, που καθρεφτίζονταν λέει ειδυλλιακά πάνω στη λίμνη, όταν ένα από δαύτα βυθίστηκε άξαφνα μέσα στο νερό.
Κι έτσι λίγες στιγμές αργότερα το φως αναδύθηκε και πάλι και άρχισε να τους προσεγγίζει, ενώ λίγα δευτερόλεπτα αργότερα το ζευγαράκι καθόταν αναπαυτικά στην παραλία χωρίς φώτα και τα σχετικά. Οι δύο έφηβοι δεν συζήτησαν ποτέ τι είχε συμβεί και τα χρόνια πέρασαν, έλα μου όμως που το αγόρι, που πλέον είχε γίνει άντρας, δεν ξεπέρασε ποτέ εκείνη τη νύχτα και απευθύνθηκε σε υπνωτιστή πολλά χρόνια αργότερα για να μάθει.
Κι έτσι ανακάλεσε στη μνήμη του τη ζοφερή απαγωγή του, τα πειράματα που του έκαναν στο σκάφος, αλλά και τα μεγάλα μάτια και τα τρία δάχτυλα ανά παλάμη των εξωγήινων απαγωγέων. Ο Michael, όπως είναι το όνομά του, επικοινώνησε τότε με την Janet, η οποία δεν είχε ξεχάσει φυσικά το γεγονός και είχε απευθυνθεί και η ίδια σε υπνωτιστή για τη μοιραία νύχτα, με τη δική της διήγηση να ταιριάζει γάντι με εκείνη του Michael. Η ιστορία τους έγινε αχτύπητη στα υπερφυσικά chat rooms του γήινου ίντερνετ…
Ήταν στο Μέιν το 1976 όταν οι καλλιτέχνες Jack και Jim Weiner, παρέα με τα φιλαράκια τους Charlie Foltz και Chuck Rak, ψάρευαν τη νύχτα και ήρθαν αντιμέτωποι με τον εξωγήινο εφιάλτη.
Η ιστορία μας ξεκινά κλασικά, με φώτα στον ουρανό και ιπτάμενους δίσκους να περιφέρονται από πάνω τους, όταν ένα από τα φώτα προσέγγισε τη βάρκα τους και τύλιξε τους άντρες στην εκτυφλωτική του λάμψη. Οι άντρες ξύπνησαν κάποια στιγμή και βρέθηκαν ως διά μαγείας στη στεριά, με το παράλογο του πράγματος να τους αναγκάζει να ζητήσουν επαγγελματική βοήθεια, ήτοι να απευθυνθούν σε υπνωτιστή.
Και τότε θυμήθηκαν: είχαν πέσει θύματα απαγωγής και ανακάλεσαν όλοι το γεγονός ότι σωματικά υγρά είχαν αφαιρεθεί από τους οργανισμούς τους, παρά το γεγονός ότι οι συνεδρίες ήταν ατομικές. Οι ιστορίες τους μάλιστα ήταν πανομοιότυπες και οι δύο καλλιτέχνες κατάφεραν να σχεδιάσουν τα πάντα: τις μορφές των εξωγήινων, το εσωτερικό του σκάφους ακόμα και τις απόκοσμες επεμβάσεις που είχαν υποστεί…
Ήταν το 1975 στην έρημο του Νέου Μεξικού (επιτέλους!), εκεί που συμβαίνουν δηλαδή όλων των λογιών τα τρελά και παράλογα, που ο λοχίας Charles Moody παρακολουθούσε μια βροχή μετεωριτών. Ανάμεσα στις εξωγήινες πέτρες παρατήρησε ωστόσο ένα σφαιρικό μεταλλικό αντικείμενο που κρυβόταν επιμελώς στις διαστημικές κοτρόνες.
Το ΑΤΙΑ άρχισε όμως να τον πλησιάζει, γι’ αυτό και ο αξιωματικός μπήκε στο αμάξι του και προσπάθησε να φύγει, μόνο που το αναθεματισμένο αρνιόταν να πάρει μπροστά. Ο ιπτάμενος δίσκος προσγειώθηκε δίπλα του και μπόρεσε έτσι να δει μια ομάδα από ανθρωποειδή να τον κοιτούν από το παράθυρο: τότε άκουσε έναν εκκωφαντικό ήχο, είδε το σώμα του να παραλύει, την ώρα που ο ιπτάμενος δίσκος απομακρυνόταν.
Το αμάξι πήρε τότε μπροστά και ο λοχίας επέστρεψε στο σπίτι του, παρατηρώντας ότι είχε περάσει πάνω από μιάμιση ώρα σε αυτό που έμοιαζε λίγες μονάχα στιγμές. Με αυτο-ύπνωση και άλλες τεχνικές αναδρομής στο παρελθόν, ο Moody κατάφερε να γεμίσει τα κενά της ιστορίας του. Αφού έμεινε λοιπόν παράλυτος, δύο πανύψηλα πλάσματα τον πλησίασαν, τον κοίμισαν και τον μετέφεραν στο σκάφος τους.
Εκεί λέει μέσω τηλεπάθειας τον ρώτησαν αν θα καθόταν φρόνιμος και όταν εκείνος αποκρίθηκε καταφατικά, τότε τον ξενάγησαν στο διαστημόπλοιο, δίνοντάς του την υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν σε δύο δεκαετίες…
Ήταν το 1989 στη Νέα Υόρκη όταν η Linda Napolitano εξαφανίστηκε μαγικά από το διαμέρισμά της, με τη συγκεκριμένη μάλιστα απαγωγή να έχει και πολλούς αυτόπτες μάρτυρες!
Το ημερολόγιο έγραφε 30 Νοεμβρίου, γύρω στις 3 τα ξημερώματα, όταν έλαβε χώρα η εξωγήινη απαγωγή που έγινε θρύλος στη Νέα Υόρκη. Η γυναίκα δεν τη θυμόταν φυσικά και επιστρατεύτηκαν έτσι για άλλη μια φορά οι υπηρεσίες του υπνωτιστή, καθώς ο άνθρωπος έχει φαίνεται τον δικό του τρόπο να μάχεται με τις εξωγήινες τεχνικές διαγραφής της μνήμης.
Όπως κι αν έχει, η τύπισσα κατάφερε να συνδέσει τα ελλιπή κομμάτια του παζλ: τρεις εξωγήινοι τη μετέφεραν από το δωμάτιό της στον ιπτάμενο δίσκο, με όσα συνέβησαν εκεί να ακολουθούν τη γνωστή πεπατημένη των πειραμάτων και της τηλεπαθητικής επικοινωνίας. Το περίεργο του πράγματος εδώ είναι το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι ισχυρίστηκαν ότι είδαν την απαγωγή, η οποία δεν ερευνήθηκε ωστόσο όσο θα έπρεπε.
Οι δύο σωματοφύλακες του γερουσιαστή Javier Perez de Cuellar, αλλά και ο ίδιος ο πολιτικός, είδαν το περιστατικό, αλλά και ένας ακόμα γείτονας (Jent Kimball). Η Napolitano προσέλαβε τον ειδικό ερευνητή UFO, Budd Hopkins, για να ερευνήσει περαιτέρω το στιγμιότυπο, αν και ο ίδιος δεν κατόρθωσε να πείσει κανέναν να βγει δημόσια και να πει τι συνέβη τη μοιραία εκείνη νύχτα. Είπαμε, είναι πολύ περίεργο που τόσοι άνθρωποι επιβεβαίωσαν την ιστορία της Νεοϋορκέζας χωρίς να γίνει περαιτέρω (και σοβαρή) έρευνα…
Τι θα λέγατε αν οι Άντρες με τα Μαύρα ήταν ολότελα αληθινοί και έχουν βαλθεί να προστατεύσουν τα μυστικά του γαλαξία μας; Ο Dr. Herbert Hopkins το ανακάλυψε αυτό με τον δύσκολο τρόπο και έχει πλέον βαλθεί να μας ανοίξει τα μάτια.
Παρά το γεγονός ότι δεν απήχθηκε, είχε μια τετ-α-τετ συνάντηση με έναν περίεργο τύπο που ήθελε να σταματήσει ο Hopkins την έρευνά του σε υπόθεση εξωγήινης απαγωγής. Ήταν το 1976 όταν ο γιατρός και υπνωτιστής καλέστηκε στο Μέιν για την παραπάνω υπόθεση της μαζικής απαγωγής των τεσσάρων αντρών και ένα βράδυ δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από κάποιον οργανισμό λέει, τον UFO Research Organization του Νιου Τζέρσεϊ, με έναν υπάλληλο να τον καλεί σε συνάντηση.
Πριν καν κλείσουν το τηλέφωνο, ο άντρας χτυπούσε την πόρτα του γιατρού: ήταν ντυμένος στα μαύρα και όταν έβγαλε το καπέλο του, ο γιατρός παρατήρησε έκπληκτος ότι ο τύπος ήταν εντελώς άτριχος, με το δέρμα του να μοιάζει τελείως διαφανές. Πέρα από αυτό, ο Hopkins διέκρινε ότι ο άγνωστος φορούσε κραγιόν!
Ο άντρας προσπάθησε να μεταπείσει τον γιατρό από την ανάληψη της υπόθεσης και τότε άρχισε να κάνει μαγικά: του έδειξε ένα νόμισμα, το οποίο κατόπιν εξαφάνισε λέγοντάς του: «Ούτε εσύ ούτε κανένας άλλος σε αυτόν τον πλανήτη θα ξαναδείτε ποτέ αυτό το κέρμα».
Κατατρομαγμένος ο Hopkins, παράτησε άμεσα την υπόθεση και κατέστρεψε τις κασέτες των υπνωτιστικών συνεδριών, ενώ όταν άρχισε να ερευνά ο ίδιος για τον εν λόγω οργανισμό (New Jersey UFO Research Organization), είδε ότι πουθενά δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα! Τρομακτικό…
Ήταν το 1973 όταν ο νεαρός άντρας μετακόμισε στην Αυστραλία, όπου και γνώρισε την πανέμορφη σύζυγό του Vivian. Λίγα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα από τον Φεβρουάριο του 1978, παράξενα πράγματα άρχισαν να συμβαίνουν: το ζευγάρι έβλεπε διαρκώς φώτα στον ουρανό και πριν καταλάβουν καλά-καλά τι συνέβαινε, ο Peter είχε την πρώτη του επαφή με εξωγήινη ζωή.
Τον Ιούλιο λοιπόν της ίδιας χρονιάς, ο άντρας ξεκουραζόταν στο κρεβάτι του όταν ένιωσε ένα τράνταγμα στον αστράγαλο, που τον άφησε σχεδόν παράλυτο. Είδε τότε τέσσερις σιλουέτες σε ολόσωμες φόρμες με κουκούλα δίπλα στο κρεβάτι του, οι οποίοι του είπαν τηλεπαθητικά ότι θα είναι σύντομοι, την ώρα που έμπηγαν μια θεόρατη βελόνα στο κρανίο του.
Αυτή ήταν η πρώτη συνάντηση του άντρα με εξώκοσμα όντα, τα οποία επέστρεψαν το 1992 για τη δεύτερη πράξη του δράματος: ο Peter ξύπνησε για να βρει δύο γυμνές και ξανθές γυναικείες φιγούρες στο κρεβάτι του, που έμοιαζαν σε όλα με ανθρώπινα όντα, μόνο που τα μάτια τους ήταν διπλάσια σε μέγεθος.
Οι γυναίκες καθήλωσαν τον άντρα στο κρεβάτι και του έκλεψαν λέει την ανάσα(!), ό,τι κι αν σημαίνει αυτό, και κατόπιν τον άφησαν ελεύθερο, με τον ίδιο να βρίσκει εκ των υστέρων δύο ξανθές τρίχες στα γεννητικά του όργανα. Εννοείται ότι έδωσε τις απόκοσμες τρίχες για επιστημονική ανάλυση, με το DNA ωστόσο να αποδεικνύεται κατάφωρα ανθρώπινο! Αν ήταν προσπάθεια να δικαιολογηθεί στη γυναίκα του για απιστία, αυτό δεν το ξέρουμε, πολλές πάντως ενώσεις UFO ερευνούν έκτοτε την υπόθεση με τη διπλή εξωγήινη συνάντηση του Peter Khoury…
0 Σχόλια