΄Eνας Θρύλος από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο 1942

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ.
Το 1942 στην Ευρώπη μαινόταν ο πόλεμος.

Τα γερμανικά στρατεύματα κατακτούσαν τη μια χώρα μετά την άλλη.
Κάτω από το ναζιστικό ζυγό η ζωή των ανθρώπων είχε αλλάξει δραματικά.
Τη μοίρα των υπόλοιπων χωρών ακολούθησε εκείνη τη χρονιά και η Σοβιετική ΄Ένωση
Κάποτε έφτασαν και στο Κίεβο.

Θέλοντας να εγκλιματισθούν πλήρως, οργάνωναν διάφορες εκδηλώσεις που αφορούσαν τους κατοίκους.
Μεταξύ άλλων, αποφάσισαν να κάνουν ένα μίνι πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, στο οποίο θα συμμετείχαν τοπικοί σύλλογοι καθώς και μια ομάδα από ναζί στρατιώτες. Ανάμεσα στις ομάδες ήταν και η ΣΤΑΡΤ, η οποία αποτελούνταν κυρίως από ποδοσφαιριστές της πρώην Ντιναμό Κιέβου.
Η Σταρτ νίκησε όλες τις άλλες σοβιετικές ομάδες που συμμετείχαν. Μόνο με την ομάδα των ναζί δεν είχε αναμετρηθεί ακόμα.
Όμως έγινε και αυτό, παρότι οι αντίπαλοι της Σταρτ ήταν σαφώς καλύτερα προετοιμασμένοι, οι Ουκρανοί ποδοσφαιριστές τους κατατρόπωσαν με ιδιαίτερη ευκολία, μην αφήνοντας καμιά αμφιβολία για το ποια ομάδα υπερείχε.
Οι ναζί δεν μπορούσαν να ανεκτούν τέτοιο εξευτελισμό για αυτό κανόνισαν αμέσως τη ρεβάνς. Κανονίστηκε δεύτερος αγώνας και πάλι η Σταρτ επικράτησε εύκολα (5-1) .
Οι ναζί αδυνατούσαν να εξηγήσουν την υπεροχή των αντιπάλων τους, τους οποίους θεωρούσαν "υπάνθρωπους" Για αυτό κανόνισαν μια τρίτη αναμέτρηση.
Για τους ναζί ήταν θέμα γοήτρου, ήταν ένας τρόπος να αποδείξουν ότι είναι ανώτεροι - όπως οι ίδιοι πίστευαν - από ένα μάτσο ρακένδυτους κακομοίρηδες που όφειλαν να τους υπακούουν. ΄
Ετσι ο αγώνας είχε πάρει συμβολική διάσταση.
Αυτό όμως, ίσχυε και για τους άντρες της Στάρτ, που έβλεπαν πια την αναμέτρησή τους με τους Γερμανούς στρατιώτες σαν μια ευκαιρία να αντισταθούν στους δυνάστες τους.
Λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας ένας διοικητής των Ες Ες τους είπε ότι όταν θα έβγαιναν στον αγωνιστικό χώρο θα έπρεπε να χαιρετήσουν με ναζιστικό τρόπο.
Όταν εκείνοι εμφανίστηκαν σήκωσαν σιγά σιγά το χέρι τους σαν να επρόκειτο να απευθύνουν τον χαιρετισμό των ναζί, αλλά πριν ολοκληρώσουν τη χειρονομία, το δίπλωσαν, το έφεραν στο στήθος τους και αναφώνησαν "Να ζήσει ο αθλητισμός" όπως συνήθιζαν και πριν από τον πόλεμο.
Ο αγώνας ξεκίνησε και από την αρχή ο ναζί διαιτητής μεροληπτούσε υπέρ των Γερμανών.
Παρά τα άδικα σφυρίγματα του διαιτητή , στη λήξη του πρώτου μέρους οι παίκτες της Σαρτ νικούσαν τους ναζί με 3-1 !
Στα αποδυτήρια της Σαρτ επικρατούσε ατμόσφαιρα θριάμβου.
Τότε εμφανίστηκε ο διοικητής των Ες Ες και τους είπε ότι έπρεπε να φροντίσουν να χάσουν.

Όταν οι ποδοσφαιριστές βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο είδαν ότι γύρω από το γήπεδο έστεκαν στρατιώτες των ναζί κοιτώντας απειλητικά τους Ουκρανούς θεατές.
Εκείνη τη στιγμή οι παίκτες της Σαρτ συνειδητοποίησαν τι συμβόλιζε για τον κόσμο αυτός ο ποδοσφαιρικός αγώνας. Και πήραν την απόφασή τους.
Λίγο πριν από το τέλος το σκορ ήταν 5-3. Και φυσικά προηγούνταν η Σταρτ !
Και τότε συνέβη κάτι που τόνισε ακόμα περισσότερο την υπεροχή των Ουκρανών και ενέτεινε τον εξευτελισμό των ναζί.
Ακριβώς πριν από την λήξη του αγώνα ο παίκτης της Στρατ Αλεξέι Κλιμένκπο, με μεγάλη δεξιοτεχνία, "χόρεψε" όλη την άμυνα, πέρασε και τον τερματοφύλακα των αντιπάλων και βρέθηκε μπροστά στην εστία τους.
Εκεί σταμάτησε την μπάλα πάνω στη γραμμή και κοντοστάθηκε.
Και ύστερα, αντί να στείλει την μπάλα στα δίχτυα, έστρεψε την πλάτη του στο τέρμα και την πέταξε στο κέντρο του γηπέδου.
Με την κίνησή του αυτή υπογράμμισε οριστικά και αμετάκλητα ότι για την ομάδα του ήταν τόσο εύκολο να νικήσει, που δεν υπήρχε λόγος να βάλει ακόμα ένα γκολ.
Μετά τη λήξη του αγώνα οι ναζί εκτέλεσαν εν ψυχρώ τους παίκτες της ουκρανικής ομάδας. Στο μεταξύ, όμως, αυτοί οι 11 άνθρωποι είχαν εξυμνήσει με μοναδικό τρόπο την ελευθερία και είχαν δώσει ένα ασύγκριτο παράδειγμα αξιοπρέπειας και αυτοθυσίας .
ΕΡΕΥΝΗΤΕΣ