Η πρόληψη του μέλλοντος αρχίζει

Όλοι έχετε ακούσει για το DNA, που καθορίζει τις προδιαγραφές ενός ανθρώπου, οι οποίες είναι καταγεγραμμένες σαν γενετικές πληροφορίες στα κύτταρά μας, όπως το χρώμα των ματιών μας, των μαλλιών μας, το αν θα ασπρίσουν τα μαλλιά μας, το ύψος, το σχήμα του προσώπου και του σώματός μας.
Σχετικά πρόσφατα, τα τελευταία χρόνια δηλαδή οι έρευνες της γενετικής επιστήμης έχουν φέρει στο φως και πολλά γονίδια που είναι υπεύθυνα για διάφορες παθήσεις.

Όπως μας λένε οι γενετιστές, το ανθρώπινο DNA μεταλλάσσεται μέσα από φυσιολογικές διαδικασίες, είτε προς την βελτίωση, είτε προς την εκφύλιση, και αυτό είναι μία αντίδραση στη διατροφή, στις συνήθειες του κάθε ατόμου, σε περιβαλλοντικές επιδράσεις, όπως η έκθεση σε τοξίνες, σε ραδιενέργεια και σε άλλους παράγοντες. Οι μεταλλάξεις αυτές καθ’ εαυτές δεν είναι πρόβλημα, μπορούν όμως να προκαλέσουν και σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες διάφορες ασθένειες.

Πολλές ασθένειες λοιπόν, έχουν γενετική καταβολή, είναι γραμμένες δηλαδή στα γονίδιά μας, από τους γονείς μας ή του προγόνους μας. Άλλες δεν είναι γραμμένες στα γονίδιά μας εξ αρχής, αλλά μέσα από τις περιβαλλοντολογικές επιδράσεις και τις συνήθειές μας, τη διατροφή μας και τον τρόπο ζωής μας, προκύπτουν σαν μεταλλάξεις στα γονίδιά μας.

Και υπάρχει και η αντίθετη περίπτωση, όπου ενώ στα γονίδιά μας μπορεί να υπάρχουν προδιαθέσεις για ασθένειες, αυτές ποτέ να μην εκδηλωθούν, πάλι λόγω περιβαλλοντολογικών επιδράσεων, και των συνηθειών μας, της διατροφής μας κ.ο.κ.

Για παράδειγμα, ένας άνθρωπος μπορεί να φέρει το γονίδιο του διαβήτη ή της χοληστερίνης και από τους δύο γονείς, πράγμα που σημαίνει ότι δύσκολα μπορεί να αποφύγει τη νόσο. Και όμως, μέσα από σωστή διατροφή, επιμελή άσκηση και υγιεινό τρόπο ζωής, αλλά επίσης και μέσα από τη φροντίδα να ρυθμίσει το στρές και το άγχος, και να κρατάει την άμυνα του οργανισμού του σε καλή κατάσταση, μπορεί να απομακρύνει τον κίνδυνο εμφάνισης της πάθησης, προς όλο και μεγαλύτερη ηλικία. Αν όμως φέρει το παθολογικό γονίδιο μόνο από τον ένα γονέα, που σημαίνει ότι ο κίνδυνος να εμφανίσει το αντίστοιχο πρόβλημα είναι 50%, τότε με την προαναφερθείσα σωστή τακτική μπορεί και να αποφύγει την εκδήλωση νόσου.

Χρειάζεται συνδυασμός γενετικών και περιβαλλοντολογικών παραγόντων, καθώς και προσωπικών επιλογών και κινήσεων, για να εκδηλωθεί ακόμη και μία γενετική προδιάθεση. Και αυτό αποδεικνύεται και στην περίπτωση των όμοιων διδύμων, οι οποίοι, ενώ έχουν ακριβώς το ίδιο γενετικό υλικό, πολύ συχνά δεν παρουσιάζουν και οι δύο μία γενετικά προκαθορισμένη πάθηση, όπως είναι η ψωρίαση π.χ.

Σήμερα μπορούμε να διαβάσουμε το γονιδίωμα, το σύνολο των γονιδίων μας δηλαδή, με ειδική εξέταση που γίνεται από γενετιστές. Μπορούμε να βρούμε και τα παθολογικά μας γονίδια. Οι εξετάσεις αυτές γίνονται ήδη ευρέως σε κέντρα του εξωτερικού. Σύντομα θα αποτελούν τις βασικές εξετάσεις πρόληψης που θα κάνουμε όλοι, ώστε, γνωρίζοντας τις αδυναμίες μας, να αρρωσταίνουμε όσο γίνεται λιγότερο. Πώς; Επιλέγοντας την κατάλληλη διατροφή, συνήθειες, άσκηση και μεθόδους ρύθμισης του στρές και του άγχους. Όπως έχει αποδειχθεί σήμερα επιστημονικά, το στρές και το άγχος είναι πολύ συχνά η αφορμή, ή ακόμη και η αιτία για να αρρωστήσουμε, σε όλες τις περιπτώσεις όμως είναι επιβαρυντικός παράγοντας για την υγεία μας.

Είναι και κλινικά αλλά και μέσα από επιστημονικές έρευνες διαπιστωμένο ότι κατ’αρχάς η ομοιοπαθητική θεραπεία θωρακίζει τον οργανισμό απέναντι στο στρές και το άγχος. Έτσι, μπορεί να θεωρηθεί μία από τις ιατρικές μεθόδους πρόληψης ασθενειών.

Σήμερα, στο Ινστιτούτο Βιοτεχνολογίας Tanaka της Ιαπωνίας γίνεται επιστημονική έρευνα σχετικά με τις δυνατότητες επίδρασης του ομοιοπαθητικού φαρμάκου σε επίπεδο γονιδιακό και ιδιαίτερα στο επίπεδο του RNA, το οποίο είναι βασικά το όχημα αλλαγών για την προσαρμογή του οργανισμού σε νέες συνθήκες και την έκφραση μηχανισμών που θεωρούνται αμυντικοί για το σύστημα. Ανάμεσα στα θέματα μελλοντικής διερεύνησης είναι η δυνατότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου να διεγείρει θεραπευτικούς μηχανισμούς σίγησης παθολογικών γονιδίων in vivo, δηλαδή, όχι απλώς στο εργαστήριο, αλλά στον ζωντανό οργανισμό. Φαίνεται ότι η γενετική μπορεί να δώσει περισσότερη τεκμηρίωση στην εξήγηση της θεραπευτικής δράσης του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και ίσως αποδείξει και γονιδιακά την προληπτική του δράση.

Η πρόληψη στο μέλλον θα περιλαμβάνει και θεραπείες γονιδιακές, δηλαδή διορθωτικές παρεμβολές στα γονίδιά μας. Και μόνο γνωρίζοντας τις προδιαθέσεις μας όμως, μπορούμε να εστιάσουμε στην πρόληψη της εκδήλωσής τους με όλα τα θεραπευτικά μέσα όλων των ιατρικών ειδικοτήτων.
του ιατρού κ. Σπύρου Διαμαντίδη
 -Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr