Μια μέρα σαν όλες τις άλλες...
Η Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου δεν θα είχε, ως ημέρα, τίποτα το διαφορετικό από τις άλλες.
Για μας που μένουμε στην Ελλάδα επρόκειτο να είναι μια συνηθισμένη ηλιόλουστη ημέρα του Σεπτεμβρίου.
Για να το πούμε πιο απλά, ήταν μια μέρα που "δεν κουνιόταν φύλλο".
Ήταν, επίσης, η πρώτη ημέρα εγκλεισμού των δώδεκα παικτών της ελληνικής εκδοχής του Μεγάλου Αδελφού.
Αυτά στην Ελλάδα, γιατί στις ΗΠΑ η 11η Σεπτεμβρίου ξεκίνησε μάλλον άσχημα.
Πολλοί από όσους ενδιαφέρονται για την ιστορία αρέσκονται στις σημαντικές ημερομηνίες.
Μετά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και το Πεντάγωνο, η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 πληροί πια όλες τις σχετικές προδιαγραφές -και όχι άδικα.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές εδώ οι γραμμές, δύο εβδομάδες μετά την επίθεση, ο πλανήτης ζει μέσα σε έναν παράδοξο πυρετό πολεμικών προετοιμασιών.
Λέμε παράδοξο, γιατί αντίθετα από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, ο εχθρός παραμένει άγνωστος.
Μιλάμε για την τρομοκρατία, τους φανατικούς μουσουλμάνους και τον Μπιν Λάντεν, και μοιάζει σαν να ξέρουμε σε τι αναφερόμαστε.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος, μάλιστα, είναι να πιστέψουμε ότι είναι ξεκάθαρα.
Οι άνθρωποι που οργάνωσαν την τρομοκρατική επίθεση χτύπησαν με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Πολύ περισσότερα από όσα είχαν ίσως φανταστεί ότι θα χτυπήσουν, και σίγουρα πολύ περισσότερα από όσα έχουμε καταλάβει ότι χτύπησαν.
Ένα δεύτερο τρυγόνι ήταν η αμερικανική οικονομία.
Ένα τρίτο τρυγόνι ήταν η αίσθηση ασφάλειας που νομίζαμε ότι απολαμβάνουμε στις μεγαλουπόλεις του δυτικού κόσμου.
Βεβαίως, μιλώντας για ασφάλεια δεν αναφερόμαστε στην αστυνομία, το στρατό ή τις Αρχές αλλά στην αυτονόητη (μέχρι πρότινος) πεποίθηση ότι όλοι όσοι ζούμε σε μια κοινωνία, δρούμε -σε καιρό ειρήνης- κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μη βλάπτουμε ούτε τους άλλους ούτε, πρωτίστως, τον εαυτό μας.
Επρόκειτο για μια σιγουριά που δεν προέκυψε από τη μια μέρα στην άλλη.
Οικοδομήθηκε με κόπο, σταδιακά, κατά τη διάρκεια αιώνων.
Και θρυμματίστηκε σε μια στιγμή από τους ανθρώπους που οργάνωσαν και έφεραν εις πέρας την απλή στη σύλληψή της τρομοκρατική αυτή επιχείρηση -τόσο απλή, που μοιάζει με ζαβολιά.
Θα χρειαστεί να περάσει πολύς καιρός, χρόνια, αν όχι δεκαετίες, για να μπορέσουμε να συλλάβουμε τις πραγματικές, τις τεράστιες διαστάσεις αυτής της ζαβολιάς.
0 Σχόλια