To σύκο για τους Έλληνες είναι, ή μάλλον ήταν, καρπός περιωπής.
Εδώ και μια-δυο γενιές, υποθέτω επειδή δεν τρώγεται χωρίς να λερωθείς (πολύ μη μου άπτου καταντήσαμε) έπαψε να είναι αντικείμενο λατρείας.
Μένουν όμως αρκετές λέξεις και φράσεις για να μας θυμίζουν την αλλοτινή βαρύτητά του. '
Σύκα ψητά με φέτα ΕΔΩ
Μαρμελάδα και Γλυκό Σύκο ΕΔΩ
Συκόπαστα (Συκομαΐδα) ΕΔΩ
Συκομαΐδα: οι συνταγές της πείνας ΕΔΩ
Όπως το συκοφάντης για την αρχική έννοια του οποίου ακόμη ερίζουν φιλόλογοι και αρχαιογνώστες, αν σήμαινε, δηλαδή, τον καταδότη της λαθραίας εξαγωγής σύκων (χλωμό, μάλλον ) ή αυτούς που κατήγγελναν τις παράνομες ερωτικές σχέσεις.Και αυτό, πάλι, διότι "σύκο" στην αρχαιότητα ονομαζόταν επίσης, λόγω ομοιότητας θαρρώ, το αιδοίο.
Ερωτικό υπονοούμενο, υποστηρίζουν ορισμένοι, ίσως να βρίσκεται και στην απαρχή της αρχαιότατης φράσης "λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη".
Γιατί, εκτός από το σύκο, μπορεί και η λέξη σκάφη κάτι άλλο να σήμαινε στην "παιγνιώδη" γλώσσα της εποχής.
Αρα, ένας καθωσπρέπει Αθηναίος, ενώπιον ξένων, θα αναφερόταν, για να αποφύγει τις παρεξηγήσεις και τα πονηρά χαμόγελα, στα σύκα με τη λέξη "ισχάδες", ενώ τη σκάφη θα την έλεγε "κάρδοπο".
Είναι προφανής η σχέση της συκιάς και των γλυκών καρπών της με τα ερωτικά ζητήματα, όπως φανερώνει επίσης και η χλευαστική προσφώνηση "συκιά", αλλά και το "φύλλο συκής" με το οποίο οι Πρωτόπλαστοι της Βίβλου κάλυψαν τη γύμνια και την ντροπή τους μετά το προπατορικό αμάρτημα.
Εκτός από τη λαγνεία όμως, το σύκο συνδέεται με ένα ακόμη από τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα που στηλιτεύουν οι εξ άμβωνος κήρυκες, εκείνο της απληστίας.
Παραθέτω λοιπόν, τελειώνοντας, την ξεχασμένη πια σήμερα απειλητική "ουρά" της "...θα φάει και τα συκόφυλλα".
Προς βρώσιν και συμμόρφωσιν...
ΒΗΜΑgourmet
0 Σχόλια