Ατάκες τουριστών και κατοίκων σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο. Αλλάξτε τα ονόματα και μπορεί να είναι οποιοσδήποτε καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός της Ελλάδας...
-Μήπως έχετε κάνα μανό; Όχι εδώ… Για μετά… Έχει φτάσει το πεντικιούρ στο δάχτυλο! (κυρία που απολαμβάνει το πρωινό της με την ομήγυρη τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες στο καφέ «Νησήλιος»)-Τι ώρα κλείνει η παραλία; (ενθουσιώδης νεαρός στην παραλία του Σωρού, ψάχνει ατάκα για να «ρίξει» γοητευτική λουομένη)
-Γι αυτό με λένε μπουμπούκα, γιατί μ’ αρέσουν τα ρυζόγαλα! (η διάσημη γυναίκα –χαλί κ. Μοιραράκη επιλέγει να φάει ρυζόγαλο αντί για παγωτό, στο γνωστό μαγαζί της “Vicky’s”)
-Εσύ πότε φεύγεις; (πλατεία, νωρίς)
-Εγώ πότε ήρθα; (πλατεία, αργά και κάτι παραπάνω)
-Φεύγω αύριο… (ένα από τα γνωστά ψέματα του νησιού, ακούστηκε πολλές φορές)
-Πάω να μαζέψω κάτι μ… που εκπέμψανε σήμα πίσω απ’το Δεσποτικό! (βράδυ στην ταβέρνα του Πιπίνου κι ο γνωστός Σαργός, καθώς πίνει μια τελευταία γουλιά από τη μπύρα του και χάνεται μες στο σκοτάδι)
-Μα καλά… Πού να φέρνω το φουσκωτό με το τρέιλερ στην Κυκλάδα; (η άνοια της Αθηναϊκής ευζωίας από φέρελπις εισοδηματία, ένα πρωινό του Αυγούστου στο καφέ Μαργαρίτα)
-Ινώ! Αυγουστίνα! Φεύγουμε! (μητέρα στα τέκνα της, στο βιβλιοπωλείο, ασφαλώς απόγονοι του Ευριπίδη)
-Ευκλείδη, παιδί μου, πού πήγε η Αριάδνη; (μαμά στο γιο, αναζητώντας την κόρη, όλοι ασφαλώς απευθείας απόγονοι του Αισχύλου)
-Πώς πάνε La Luna; (ερώτηση των 3.15 τα ξημερώματα, κάθε βράδυ…)
-Το ξέρεις ότι ο γέρο-Πιπίνος είχε βραβευτεί από τον Κώστα Καραμανλή; Τον γέρο, όχι τον τωρινό… (πρωί στο καφέ «Ναυάγιο», συνομιλία ιστοριοδιφών)
-Παιδιά! Πήγε κουώρτερ παστ σέβεν! (κακοζωισμένη νεαρά στην παραλία του litte Soros, αποδεικνύει την ευφράδεια της αστικής τάξης εις την αγγλικήν )
-Δες! Δες! Ελικόπτερο! Η Μόνικα! (περιχαρής μεσήλιξ νεανίζουσα κυρία αντικρίζει ένα από τα ελικόπτερα του φετινού καλοκαιριού και φαντασιώνει)
-Τι ωραίο φουστάνι που φοράς…
-Άντε πάλι τα ίδιααα… (με το χέρι στη μέση, όλο νάζι και ζοχάδα, τρίχρονο κοριτσάκι -η μικρή Μαιρούλα με τ’ όνομα- καθώς σχολιάζεται για 2η συνεχή μέρα το κομψό ντύσιμό της, κάπου κοντά στο καφέ «Ναυάγιο»)
-Είμαι εγώ παράξενος; Όχι, είμαι εγώ παράξενος;;; (φανατικός αναγνώστης των καλοκαιρινών αθλητικών εφημερίδων βιάζεται να αγοράσει τον Τύπο που μόλις ήρθε, και τρώει «πόρτα» από τον εφημεριδοπώλη, καθώς δεν τις έχει ξεπακετάρει ακόμα, οπότε και γίνεται ψιλομανούρα…)
-Ρε συ πού έστειλα εγώ μήνυμα?Ποια είναι η Άρτεμης? (πρωινό ξύπνημα στο καφέ Μαργαρίτα, κάνοντας έναν απολογισμό της προηγούμενης νύχτας)
-Μεγάλωσε ο γιος του βιβλιοπώλη… (γοητευτική τριαντάρα περιεργάζεται τον περί ου ο λόγος καθώς ξερογλείφει με λαγνεία το κουταλάκι με τη γλυκόξινη σως στο “Lollo’s”)
-Ένα χυμό ανανά θα μου φέρετε;
-Ναι, αμέσως.
-Είναι ντόπιος ο ανανάς; (θαμώνας καφετέριας αποδεικνύει τη ζημιά που έκαναν οι παλιοφυλλάδες φέτος, αφήνοντας πιθανώς την εντύπωση πως μέχρι και ανανάδες αναπτύσσονται στη γόνιμη γη του νησιού)
-Παιδιά, μήπως έχετε κανένα προφυλακτικό; Είναι επείγον…
-Excuse me girls, do you have a condom? It’s urgent! (πυρωμένος θαμώνας της πλατείας σε απεγνωσμένη αναζήτηση σε ελληνικά και άπταιστα αγγλικά στους τριγύρω του - επείγον γαρ…)
-Έχετε ηρεμιστικά για παιδιά; (Αργά, στο φαρμακείο… Χωρίς σχόλιο)
-Παιδιά, σήμερα δεν θα πιω… (μετά από ρακομελοκατάνυξη στην πλατεία και ξύπνημα με βαρύ κεφάλι. Κλασική ατάκα, πάντα πρωινή, που αρχίζει με σοβαρό ύφος και καταλήγει συνήθως σε μειδίαμα…)
-οκτώμισι -εννιά… (οφθαλμολάγνοι θαμώνες κάθονται αντικριστά στο Yannis Place και βαθμολογούν τις διερχόμενες δεσποινίδες από την οπτική τους γωνία)
antiparos
0 Σχόλια