Ο ανανάς είναι από τα πιο εντυπωσιακά τροπικά φρούτα. Αποτελείται από πολλά εξογκώματα σε σχήμα ρόμβου, καθένα από τα οποία είναι ο καρπός ενός και μόνο άνθους και όλα μαζί σχηματίζουν τον ανανά.
Ο ανανάς μοιάζει με μεγάλο κουκουνάρι με γκριζοπράσινα, αγκαθωτά φύλλα στην κορυφή και είναι ένα από τα πιο εμφανίσιμα αλλά και εύγευστα φρούτα. Ο ανανάς είναι φρούτο ιδιαίτερα δημοφιλές καθώς η γλυκιά και όξινη γεύση του προσθέτει κάτι ιδιαίτερο τόσο σε γλυκές όσο και σε αλμυρές συνταγές.
Οι πρώτοι ανανάδες που ωρίμασαν σε θερμοκήπιο παρουσιάστηκαν στον βασιλιά της Γαλλίας και το πάθος του για το συγκεκριμένο φρούτο το έκανε ακόμα πιο πολύτιμο. Ο ανανάς στις μέρες μας καλλιεργείται σε πολλές περιοχές.
Ο ανανάς είναι πλούσιος σε βιταμίνη C και φυτικές ίνες και έχει περίπου 46 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια. Περιέχει, ένα ένζυμο που βοηθάει την πέψη, ενώ παράλληλα διαλύει τις πρωτεΐνες, γι αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μαλακώσει το κρέας.
Η παπάγια ή αλλιώς πάου - πάου, προέρχεται από την τροπική Αμερική, αλλά τώρα καλλιεργείται στα περισσότερα τροπικά ή υποτροπικά μέρη του κόσμου.
Τα φρούτα αυτά είναι μεγάλα, έχουν σχήμα αχλαδιού και φτάνουν μέχρι τα 20 εκατοστά μήκος. Κάποιες από τις ποικιλίες παραμένουν πράσινες ακόμα και όταν ωριμάσουν, αλλά οι περισσότερες γίνονται κίτρινες ή πορτοκαλιές.
Οι παπάγιες είναι πλούσιες σε βιταμίνη Α και ασβέστιο και περιέχουν μεγάλες ποσότητες από το ένζυμο παπαϊνη, που διαλύει την πρωτεΐνη και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το μαρινάρισμα του κρέατος. Η παπαϊνη κάνει επίσης το φρούτο ευκολοχώνευτο. Έχουν περίπου 45 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.
Τα ακτινίδια είναι φρούτα με κυλινδρικό σχήμα και μήκος 7,5 - 10 εκατοστά, σκεπασμένα με ανοιχτόχρωμη καφετιά φλούδα. Τα μικρά μαύρα σποράκια του καρπού σχηματίζουν στεφάνι γύρω από την καρδιά του φρούτου.
Η γεύση τους είναι λεπτή, δροσιστική και όξινη.
Ένα ακτινίδιο περιέχει μεγαλύτερη ποσότητα βιταμίνης C από τις ημερήσιες ανάγκες ενός ενηλίκου, καθώς και βιταμίνη Ε. Έχουν μάλιστα μόνο 50 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.
Φρούτο εντυπωσιακό, σε σχήμα μήλου, με σκληρή κοκκινόχρυση φλούδα και ένα μεγάλο κάλυκα που μοιάζει με κορόνα. Εσωτερικά περιέχει μια μάζα από σπόρους που τρώγονται, έχουν χρώμα ροζ, περιβάλλονται από ένα διάφανο θύλακα σε έντονο ροζ ή κατακόκκινο χρώμα και συνδέονται μεταξύ τους με μια πικρή κίτρινη μεμβράνη, που φτάνει μέχρι τη φλούδα και δεν τρώγεται.
Αυτοί οι σπόροι έχουν δώσει στο φρούτο το όνομα Pomegranate που σημαίνει μήλο με κόκκους. Για να καταναλώσετε ένα ρόδι, χρειάζεται μια σχετική προσπάθεια, αφού πρέπει να βγάλετε κάθε σπόρο χωριστά και να αφαιρέσετε τη μεμβράνη. Ωστόσο, η λεπτή και όξινη γεύση του και η δροσιστική, χυμώδης υφή του θα σας αποζημιώσουν.
Μέχρι την περίοδο της Αναγέννησης, τα ρόδια χρησιμοποιούνταν για ιατρικούς σκοπούς στην Ευρώπη, ενώ στις χώρες της Μέσης Ανατολής αποτελούσαν βασικό συστατικό μαγειρικής.
Οι σπόροι του ροδιού είναι πλούσιοι σε βιταμίνη C και αποτελούν πηγή φυτικών ινών. Έχουν περίπου 72 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια.
Tessa
0 Σχόλια