Η κρίση θέλει καλοπέραση!

"Να μου φέρεις το Μάη, στους άλλους μήνες συμφωνούμε" γράφει ο ποιητής.
Κι ο Μάης είναι εδώ, συνεσταλμένος και αμήχανος, δεν ξέρει αν πρέπει να φορέσει το στεφάνι του ή να το κρύψει βιαστικά και να προχωρήσει κατηφής και αδιάφορος στον ανηφορικό Γολγοθά.
Τα δύσκολα είναι ήδη εδώ και τα δυσκολότερα έρχονται.
Ξαναγυρνώ όμως στον ποιητή και πιάνομαι από το στίχο: "Χείλι πικρό που σ έχω δεύτερη ψυχή μου, χαμογέλασε!".
Χαμογελάστε, λοιπόν!
Τόσο όσο να γλυκάνουν τα χαρακτηριστικά σας και να σβήσουν εκείνες οι οριζόντιες ρυτίδες στο μέτωπο.
Χαλαρώστε τα σφιγμένα από την αγωνία δάχτυλά σας και τηλεφωνήστε στους φίλους.
"Εξαγοράστε" έναντι κάποιων ευρώ - που δεν θα σας κάνουν ούτε φτωχότερους ούτε πλουσιότερους - κάποιες στιγμές διαφυγής και πολυτέλειας προσιτής, καθημερινής.
* Μαγειρέψτε αγκινάρες, πάρτε κι ένα ωραίο φρέσκο γαλοτύρι και ανοίξτε ένα βοριοελλαδίτικο Sauvignon blanc.
* Βάλτε στο φούρνο ένα ταψί με γαύρο πλακί - ένα εξαίσιο πιάτο-, κόψτε πολύσπορο ψωμί, μια πράσινη χοντροκομμένη σαλάτα και στα ποτήρια βάλτε ένα θεσπέσιο ροζέ από Ξινόμαυρο.
* Χτυπήστε να αφρατέψουν: μπλε τυρί, στραγγιστό γιαούρτι και ανθότυρο, δίνοντας στο μπλε τυρί τον πρωταγωνιστικό ρόλο, κάντε μικρές τρίγωνες φρυγανίτσες από το χθεσινό ψωμί και σερβίρετε με αρκετό μαύρο πιπέρι μαζί μ ένα "καπνιστό" ουίσκι.
* Ένα φιλέτο ρέγκας, λίγο σκουμπρί, μια λακέρδα, λίγες αντσούγιες γίνονται απίθανο deli για το μικρό σας πάρτι, συνοδεία μιας παγωμένης ξηρής και χωρίς αρώματα βότκας.
* Βάλτε σε μια ξύλινη πιατέλα από ένα κομματάκι brie και camembet, καθώς και μία ή δύο ωραίες αγελαδινές γραβιέρες, ζυμωτό ψωμί και ένα μπουκάλι Αγιωργίτικο.
* Σε ένα όμορφο γυάλινο μπολ βάλτε φράουλες πλυμένες, αλλά χωρίς να βγάλετε το πράσινο κοτσανάκι. Τοποθετήστε δίπλα ένα δεύτερο μπολ με χτυπημένη στο σπίτι - χωρίς ζάχαρη - κρέμα γάλακτος και ανοίξτε ένα μπουκάλι Moschato D' Asti.
* Ένα κομμάτι χαλβας του μπακάλη, εκτός από ιδιαίτερα υγιεινό έδεσμα, μπορεί να μεταβληθεί σε del εάν βάλεις δίπλα του μερικές φέτες πορτοκάλι και μήλο, λίγες φράουλες και ανοίξεις ένα μπουκάλι γλυκό κρασί από Traminer.
* Τέλος, ανοίξτε μια σαμπάνια. Πίνεται πάντα κρύα, σαν την εκδίκηση! Γιατί ένα ποτήρι σαμπάνια είναι μια μικρή προσωπική εκδίκηση του καθενός στο αδιέξοδο, στη ρουτίνα, την καθημερινότητα, την πικρή γεύση που τόσο συχνά πια έχουμε στο στόμα στο τέλος μιας ακόμη δύσκολης και κουραστικής ημέρας...
Μερόπη Παπαδοπούλου - Κ