περήφανοι πια που τους φωνάζουν κλαρίνα, έπειτα όλοι κάθονται και κάνουν σα ζώα check in ξεχνώντας πως να περάσουν καλά και να απολαύσουν τη στιγμή, τα παιδάκια έχουν Facebook απ' τα 8 τους...
Δεν παίζουν πια στις πλατείες, δε ζωγραφίζουν σε χαρτιά, δε χαίρονται πια με αθώα αγαθά αλλά προσκυνούν και παραδίνονται στα υλικά, ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τα δρώμενα πια και κάνει τα πάντα για την ικανοποίηση του προσωπικού του συμφέροντος...
Αμοραλισμος, οτινανισμος, σταρχιδισμος, άγνοια, απάθεια, αμάθεια, αλαζονεία, αναξιοπιστία, ανικανότητα, γνωστές του τίποτα και φανατικοί του πουθενά οι "άνθρωποι" που κινούνται στο κόσμο σα σκιές άβουλες, σα φύλλα που τα πάει ο άνεμος από εδώ και από εκεί...
Παιδιά. 25 χρονών να ζητάνε λεφτά από τους γονείς χωρίς να παλεύουν χωρίς να νοιάζονται για μέλλον και αντί να βελτιώνουν το άτομό τους να κατηγορούν τη πολιτική για τα πάντα, νομίζοντας πως δικαιολογούν τη βολή τους!
Άστεγοι, άνεργοι, άεργοι, άρρωστοι, φτωχοί, διεφθαρμένοι, πουλημένοι, προδομένοι όλοι αυτοί ζουν στο κόσμο μου και εμείς που βρισκόμαστε σε θέση διεκδίκησης, αποτελούμε παρατηρητές!
Αχ,αισθάνομαι τόσο μόνη μου, ξέρεις δε μπορώ σα μονάδα να τους πείσω να ξεσηκωθούν, κοιμούνται, καταλαβαίνεις;
Όλοι κρίνουν και μετά αποστασιοποιούνται, μ'ακους;
Που είναι οι άνθρωποι, πες μου γιατί ,γιατί, πες μου γιατί αποζητούν τα υλικά; γιατί αντί να πολεμάνε μεταξύ τους δεν ενώνονται σα γροθιά ;Γιατί; Πως γίναμε έτσι;
Δε μπορώ να διανοηθώ ότι οι παππούδες μας πολεμούσαν και αυτοί επιδεικνύουν αχαριστία!!
Δε μπορώ να διανοηθώ ούτε εγώ η ίδια πως τα γράφω στο facebook, δεν έχω άλλο μέσο να ακουστώ!
Νοιώθω τόσο μόνη μέσα σ' ένα κόσμο σκιών...
Χάνω ελπίδα μέρα παρά μέρα!
ΛΚ
0 Σχόλια