Τριχοφάγος: η ασθένεια των ημερών μας

Ο τριχοφάγος είναι η πιο συνηθισμένη ασθένεια της εποχής μας.
Είναι αυτοάνοσο νόσημα το οποίο ακόμα οι ειδικοί δεν έχουν καταφέρει να βρουν από τι δημιουργείται.
Είναι μία δερματοπάθεια που σαν αυτοάνοση που είναι ο οργανισμός επιτίθεται κατά του εαυτού του…
Έτσι, ο οργανισμός δεν αναγνωρίζει τις τρίχες του και .... τις αποβάλλει.
Δεν έχει ηλικία εμφάνισης, αν και πιο σύνηθες είναι η εμφάνιση του σε παιδική ή νεαρή ηλικία.
Τα τελευταία χρόνια τα ποσοστά σε μεγαλύτερες ηλικίες ολοένα και μεγαλώνουν, μιας και η ασθένεια αυτή έχει περισσότερο ψυχολογικά αίτια…
Γι αυτό και εμφανίζεται ξαφνικά, μπορεί να εμφανιστεί σε περιόδους έντονου στρες, θλίψης, άγχους, ψυχολογικής πίεσης ή σοκ.
Πολύ σπάνια μπορεί να οφείλεται η εμφάνιση της σε ενδοκρινολογικά αίτια.
Ο τριχοφάγος ή αλλιώς γνωστό σαν “γυροειδής αλωπεκία” δεν είναι κολλητικό νόσημα, αν και έχει μια μικρή κληρονομικότητα.

Πώς αναγνωρίζουμε τον τριχοφάγο επάνω μας
Τις περισσότερες φορές εμφανίζουμε μια μικρή τρύπα χωρίς μαλλιά σε σημεία οπού υπάρχουν τρίχες (στο κεφάλι στα φρύδια στα γένια) και σε μέγεθος ενός κέρματος.
Αυτό όμως ποικίλει ανάλογα με τον κάθε οργανισμό. Σε άλλους μπορεί να εμφανιστεί σαν μια μικρή τρύπα και να μην εξελιχθεί ποτέ, σε άλλους μπορεί να εξελιχθεί να γεμίσει μικρές ή μεγάλες εστίες χωρίς μαλλιά σε όλο το κεφάλι και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί ο ασθενής να χάσει όλες τις τρίχες από το σώμα του.
Είναι επίσης πιθανό η ασθένεια να εμφανίζει εξάρσεις και υφέσεις, να παρουσιάζει δηλαδή κάποιος μια εστία, αυτή να εμφανίζει τρίχες αργότερα και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να ξαναπαρουσιάζει εστίες.
Μπορεί επίσης  να αργεί να γεμίσει με τρίχες το σημείο αυτό ή ακόμα και να μεγαλώνει σε έκταση συνεχώς. Αυτό επίσης είναι αναλογικό με τον οργανισμό και την ψυχολογική κατάσταση του ατόμου.

Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης;
Φυσικά και υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης!
Το πρώτο βήμα είναι η επίσκεψη σε έναν δερματολόγο, ο οποίος θα μπορέσει να μας διαφωτίσει κατά πόσο οι θύλακες των τριχών μας είναι ακόμα ζωντανοί.
Αν και τις περισσότερες φορές παραμένουν ζωντανοί και τα μαλλιά μας ξανά φυτρώνουν μετά από ένα διάστημα.
Το θέμα της επακολούθησης φαρμακευτικής αγωγής ποικίλει ,  από την έκταση και τη σοβαρότητα της ασθένειας κάθε φορά.
Σε περιπτώσεις μικρών διαστάσεων δεν χρειάζεται φαρμακευτική αγωγή ενώ σε περιπτώσεις μεγάλων εκτάσεων χωρίς μαλλιά, η φαρμακευτική αγωγή δίνει την δυνατότητα πιο γρήγορης ανάπτυξης της τρίχας.
Η θεραπεία που θα συστήσει ο ειδικός μπορεί να είναι είτε τοπική, με κορτιζονούχες αλοιφές ή ενέσεις, είτε να συνδυάζει την τοπική θεραπεία με αγωγή από το στόμα.
Συνήθως, οι τρίχες ξαναβγαίνουν 2 μήνες περίπου μετά την έναρξη της θεραπείας.
Το μέλλον όμως είναι πάντα αβέβαιο, αφού κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά, πως δεν θα παρουσιαστούν ποτέ ξανά καινούργιες εστίες.
Το σίγουρο όμως είναι ότι με την αγωγή μπορούμε να ελέγξουμε τις εστίες ώστε να μην εξαπλώνονται.
fe-mail