Κι ενώ για τον Bigfoot δεν συζητά πλέον κανείς στα σοβαρά, υπάρχουν μια σειρά ακόμα αλλόκοτων υπάρξεων που στοιχειώνουν το συλλογικό φαντασιακό των ΗΠΑ.
Σε ένα μείγμα.....
λες φάρσας, δεισιδαιμονίας και λαϊκών θρύλων, τα τέρατα της Αμερικής πιστοποιούνται είτε από φωτογραφικά ντοκουμέντα είτε από «αδιάσειστες» μαρτυρίες, φέρνοντας τα πάνω-κάτω στον καλοβαλμένο κόσμο μας.
Με αυτά υπόψη, ας δούμε τους διαβόητους μπαμπούλες της Βόρειας Αμερικής, αυτούς που ανατρέπουν δηλαδή τα παραδεδομένα και κάνουν το υπερφυσικό να εισβάλει από το παράθυρο...
Το Τέρας του Flatwoods
Το Flatwoods Monster, επίσης γνωστό ως Τέρας του Braxton County και Φάντασμα του Flatwoods, εθεάθη για πρώτη φορά στις 12 Σεπτεμβρίου 1952 στο Flatwoods (Braxton County) της Δυτικής Βιρτζίνια. Και ναι, ήταν εξωγήινη μορφή ύπαρξης. Οι αυτόπτες μάρτυρες (ανάμεσα στους οποίους και πολιτοφύλακες) έκαναν λόγο για προσεδάφιση ιπτάμενου δίσκου και για εμφάνιση ανθρωποειδούς σε σχήμα σαύρας, που φορούσε βέβαια κουκούλα. Το πλήθος τράπηκε έντρομο σε φυγή, ενώ την επόμενη μέρα όλοι έκαναν λόγο για τον ιπτάμενο δίσκο που είδαν να εγκαταλείπει τη Γη. Λογική εξήγηση, αν πιστέψουμε τα λόγια των χωριανών, δεν υπάρχει...
Η Συνάντηση Kelly-Hopkinsville, γνωστή και ως Υπόθεση Hopkinsville Goblin, έλαβε χώρα το πρωινό της 21ης Αυγούστου 1955 σε φάρμα της Πενσιλβανίας. Περίεργα φώτα και απόκοσμες λάμψεις στον ουρανό έβγαλαν τους χωρικούς από τα σπίτια με τα δίκαννα στο χέρι, μόνο για να γίνουν μάρτυρες μιας υπερφυσικής στιγμής: ένα περίεργο πλάσμα κρυβόταν στα γειτονικά δέντρα. Κι όταν επιχείρησε να προσεγγίσει τους κατοίκους, εκείνοι το πυροβόλησαν επανειλημμένα, αν και οι σφαίρες δεν φαινόταν να του κάνουν κακό. Έντρομοι οι περίοικοι κλείστηκαν στα σπίτια τους και τα πλάσματα (αργότερα εμφανίστηκαν και άλλα) συνέχισαν να τους παρενοχλούν, χτυπώντας πόρτες και παράθυρα, κόβοντας βόλτες στις σκεπές, με τις σφαίρες που έπεφταν βροχή να μην μπορούν να τα πλήξουν! Και όταν έφτασε η αστυνομία, κάπου 25 λέει αστυνομικοί, πέτυχαν τη σκηνή στο τέλος της, βλέποντας πάντως απόκοσμες λάμψεις και ιπτάμενους δίσκους να εγκαταλείπουν το χωριό. Μέχρι και η Πολεμική Αεροπορία που ερεύνησε το θέμα ανέφερε «ύποπτη δραστηριότητα», με το υπόλοιπο πόρισμα να παραμένει πάντως απόρρητο....
Ο Τρόμος του Enfield
Ήταν στις 25 Απριλίου 1973 στο Enfield του Ιλινόις όταν ένα νεαρό αγόρι είδε το τέρας και έτρεξε στο σπίτι του, ενώ λίγο αργότερα το είδαν και οι γείτονες, με τον πατέρα να παίρνει το πιστόλι του και να το πυροβολεί σχεδόν εξ επαφής. Το τρίποδο τέρας έφυγε τότε με γιγαντιαίες δρασκελιές, ενώ στην αστυνομική αναφορά γίνεται πράγματι λόγος για πατημασιές τρίποδου όντος και σημάδια γρατζουνιών στον εξωτερικό τοίχο της οικίας! Αργότερα, το τέρας εμφανίστηκε και σε άλλες πολιτείες και παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει διαθέσιμη φωτογραφία, κυνηγοί τεράτων κατάφεραν κάποια στιγμή να ηχογραφήσουν τους απόκοσμους ήχους του, αν και η κασέτα χάθηκε λέει αργότερα. Ξεχωριστές πάντως μαρτυρίες περιγράφουν το τέρας με τον ίδιο τρόπο, αν και μετά το 1973 δεν έχει ξανακάνει την εμφάνισή του...
Την ίδια σχεδόν εποχή δήλωσε το απόκοσμο «παρών» του και το Bray Road Beast, με τις ανεξάρτητες μαρτυρίες αναρίθμητων αυτοπτών μαρτύρων να προσθέτουν στην αξιοπιστία της αναφοράς: το πλάσμα -παρά τις διαφοροποιήσεις των περιγραφών- έμοιαζε με λυκάνθρωπο! Ο δίποδος λύκος στοίχειωσε την Αμερική και έχει απαθανατιστεί έκτοτε σε αναρίθμητες εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού, αν και κανείς δεν τον έχει ξαναδεί έκτοτε με σάρκα και οστά...
Ο Άνθρωπος-Σαύρα του Βάλτου Scape Ore
Επίσης γνωστός ως Άνθρωπος-Σαύρα του Lee County, εθεάθη για πρώτη φορά στις 29 Ιουνίου 1988 στο Lee County της Νότιας Καρολίνα. Δεκαεφτάχρονος που είχε μόλις αλλάξει το λάστιχο του αυτοκινήτου στα βαλτοτόπια είδε τον Άνθρωπο-Σαύρα με τα κατακόκκινα μάτια να τρέχει καταπάνω του. Μπήκε λοιπόν στο αμάξι και έφυγε σαν αστραπή, αν και το σαυροειδές τον πρόλαβε, σκαρφάλωσε στον ουρανό του αυτοκινήτου και άφησε νυχιές στη λαμαρίνα. Λίγες μέρες αργότερα, το τοπικό αστυνομικό τμήμα κατακλύστηκε από μαρτυρίες για το ανθρωποειδές που δάγκωνε και έξυνε τις λαμαρίνες των αυτοκινήτων που στάθμευαν πλησίον των βάλτων. Η ιστορία με τον Άνθρωπο-Σαύρα δεν έχει κοπάσει, καθώς το τελευταίο περιστατικό κατατέθηκε στο αστυνομικό τμήμα το 2011! Στις μαρτυρίες μάλιστα περιλαμβάνονται και αναφορές από αξιόπιστες πηγές, αν και όσοι κυνηγοί τεράτων έχουν βγει στο κατόπι του γύριζαν πάντα άπραγοι...
Τον Ιούλιο του 1969 ένα ζευγάρι που απολάμβανε τις διακοπές του στη Λίμνη Worth του Τέξας ανέφερε ότι είδε ένα πλάσμα μισό άνθρωπο-μισό τράγο, καλυμμένο με γούνα από την κορυφή ως τα νύχια. Τοπική εφημερίδα έκανε την επομένη πλάκα με το γεγονός, όταν όμως οι αναφορές άρχισαν να πέφτουν βροχή, ήταν ώρα να επέμβει η αστυνομία. Οι έρευνες δεν έδειξαν τίποτα το μεμπτό για το τέρας που πετούσε στα διερχόμενα οχήματα λάστιχα αυτοκινήτου και τότε κυκλοφόρησε η επίμαχη φωτογραφία του! Τρεις δεκαετίες αργότερα, τον Νοέμβριο του 1999, πολυάριθμοι αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για το ίδιο ακριβώς τέρας, με τις αναφορές τους να κρίνονται κατά βάση αξιόπιστες...
Επίσης γνωστό ως Σαύρα του Loveland, το βατραχοειδές πλάσμα έκανε την εμφάνισή του στις 25 Μαΐου 1955 στο Loveland του Οχάιο, όταν διερχόμενος με το αμάξι του επιχειρηματίας έκανε λόγο για ανθρωποειδείς βατράχους να κρύβονται κάτω από μια γέφυρα. Κι ενώ η ιστορία πέρασε στα ψιλά και σύντομα ξεχάστηκε, δύο σχεδόν δεκαετίες αργότερα, στις 3 Μαρτίου 1972, δύο αστυνομικοί της περιοχής κατέθεσαν ότι είδαν πράγματι τον Άνθρωπο-Βάτραχο πάνω σε ράγες τρένου και όταν τον καταδίωξαν εκείνος χάθηκε στο ποτάμι! Κι αυτό ήταν όλο...
Ήταν στις 14 Φεβρουαρίου 1967 στην Tuscumbia του Μιζούρι, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, όταν η παράξενη συμπεριφορά των αγελάδων ενός χωρικού του φανέρωσαν τι είχε συμβεί: ένας ιπτάμενος δίσκος είχε προσγειωθεί στο γειτονικό χωράφι! Γύρω από το σκάφος ήταν μικρά ανθρωπάκια, ντυμένα λέει με πράσινες διαστημικές στολές, που έτρεχαν πανικόβλητα εδώ κι εκεί σαν να είχε χαλάσει το σκάφος τους. Και ναι, έμοιαζαν με πιγκουίνους! Το μόνο πειστήριο για την ιστορία του ηλικιωμένου αγρότη ήταν τα απόκοσμα σημάδια στο σταροχώραφο...
Ήταν στη δεκαετία του 1960 στο Μίσιγκαν, το Οχάιο και το Κονέκτικατ που έδρασαν οι διαβόητοι Melonheads: ορφανά που έπασχαν από υδροκεφαλία, «νερό στο κεφάλι», όπως το έλεγαν τότε, και είχαν κακοποιηθεί στο ίδρυμα που τα είχαν κλείσει, σκότωσαν το προσωπικό και απέδρασαν βρίσκοντας καταφύγιο στα γειτονικά δάση. Εκεί, ζώντας σε κατάσταση απομόνωσης, έγιναν κανίβαλοι και αιμομίκτες, με την κατάσταση να γίνεται έτσι σαφώς χειρότερη. Οι Melonheads έτρωγαν πεζοπόρους και εξερευνητές και παρά το γεγονός ότι οι τρεις πολιτείες απέχουν πολύ μεταξύ τους, οι αναφορές είναι σχεδόν ταυτόσημες. Σήμερα πάντως η ιστορία θεωρείται αστικός μύθος...
Το πασίγνωστο φτερωτό ανθρωποειδές έκανε την πρώτη του εμφάνιση στα τέλη Νοεμβρίου του 1967, όταν κατατρόμαξε δύο νεκροθάφτες. Τρεις μέρες αργότερα από την πρώτη του καταγραφή, δύο νεαρά ζευγάρια έκαναν την ίδια ακριβώς περιγραφή του, με πάμπολλες ακόμα μαρτυρίες να σπέρνουν τον τρόμο μέχρι τις 15 Δεκεμβρίου. Τη μέρα αυτή η Silver Bridge, πάνω στον ποταμό Οχάιο, κατέρρευσε και σκότωσε 46 ανθρώπους και οι αναφορές του Mothman σταμάτησαν μεμιάς. Κάποιοι μίλησαν για συλλογικό προαίσθημα για την επικείμενη τραγωδία, μια φορά πάντως κανείς δεν ξαναείδε το φτερωτό τέρας έκτοτε...newsbeast-tampouloukia.gr
0 Σχόλια