Η ιστορία της ελληνικής υπαίθρου τον 20
ο αιώνα είναι συνυφασμενη και ταυτισμένη με την ιστορία των λεωφορείων και των Κ.Τ.Ε.Λ.
Τα «ρετρό» λεωφορεία με τη «μουσούδα», τη σκάλα στο πίσω μέρος και τη μπαγκαζιέρα στην οροφή, αποτελούν το σήμα κατατεθέν μιας Ελλάδας που αγωνιζόταν ασθμαίνοντας να βγει από τις φεουδαρχικές δομές και να....
παρακολουθήσει το σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής.
Η γεωφυσική κατάσταση στην Ελλάδα απέτρεψε την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου σιδηροδρομικού δικτύου.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι χερσαίες μεταφορές να γίνονται με λεωφορεία, η χρήση των οποίων δεν σταμάτησε ούτε κατά την διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
1896: Το πρώτο Υπεραστικό Λεωφορείο κυκλοφορεί στην Ελλάδα και είναι 14 θέσεων, Γαλλικής κατασκευής. Θεωρήθηκε μεγαθήριο για την εποχή του, αφού όσα αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν δεν ξεπερνούσαν τις 5-7 θέσεις.
Κατά την περίοδο αυτή για την εκμετάλλευση του λεωφορείου ως μεταφορικό μέσο χρειαζόταν μία απλή άδεια της αστυνομικής αρχής.
Κάθε λεωφορείο αποτελούσε ανεξάρτητη ιδιωτική επιχείρηση και ο ιδιοκτήτης σύμφωνα με την κρίση του μπορούσε να το χρησιμοποιήσει σε οποιαδήποτε περιοχή και γραμμή. Το κόμιστρο διαμορφωνόταν ελεύθερα ανάλογα με την επιβατική κίνηση ή τον τυχόν ανταγωνισμό.
1920-25: Εμφανίζονται οι πρώτες διατάξεις που καθορίζουν την κυκλοφορία ή την κίνηση των λεωφορείων.
Τέτοιες διατάξεις ήταν ο ΝΔ. 24812 Σεπτεμβρίου 1922, και το ΠΔ. 715 Οκτώβριος 1925.
1937-1940: Δημιουργούνται οι κοινές Διευθύνσεις Αστικών και Υπεραστικών Λεωφορείων που αποτέλεσαν το πρώτο ουσιαστικό βήμα οργάνωσης των επιβατικών συγκοινωνιών. Η πορεία αυτή ανακόπηκε με τον Β Παγκόσμιο πόλεμο. Κατά το έτος 1939 το σύνολο των Υπεραστικών Λεωφορείων της χώρας ήταν 1635 λεωφορεία με 27.767 θέσεις επιβατών.
Μετά την λήξη του Πολέμου άρχισε και πάλι η ανασυγκρότηση των λεωφορειακών συγκοινωνιών που παρουσίασαν αλματώδη άνοδο, λόγω του ότι ο σιδηρόδρομος είχε καταστραφεί και εξυπηρετούσε λίγες περιοχές της χώρας, αεροπορία δεν υπήρχε και ουσιαστικά το αυτοκίνητο ήταν το μοναδικό χερσαίο μέσο μεταφοράς.
1952: Με τον Νόμο 2119 συστάθηκαν τα Κοινά Ταμεία Εισπράξεων Λεωφορείων (Κ.Τ.Ε.Λ.) ένα για κάθε Νομό και για κάθε νησί. Δημιουργήθηκαν έτσι 104 κοινά Ταμεία, 59 Υπεραστικά και 45 Αστικά.
Τα Υπεραστικά Κ.Τ.Ε.Λ. είχαν στόλο 3.311 λεωφορεία με 79.464 θέσεις επιβατών.
Τα χρόνια περνούν και φυσικά τα λεωφορεία πληθαίνουν, ο κόσμος αγκαλιάζει το λεωφορείο αλλά οι συγκοινωνιακές γραμμές δεν λειτουργούν ακόμη σε τακτική βάση. Το λεωφορείο και το προσωπικό του, ο οδηγός και ο βοηθός του(που εκτελεί χρέη φορτωτή, εισπράκτορα, μηχανικού) αποκτούν κύρος και γνωρίζουν σεβασμό από τους επιβάτες όσο λίγα άτομα στις τότε τοπικές κοινωνίες.
Ήταν οι άνθρωποι που τους έφερναν τα νέα από μακρινές -για τα τότε δεδομένα- πόλεις, παραγγελίες, φάρμακα, εφημερίδες και φυσικά το ταχυδρομείο!
Γι αυτούς τους ανθρώπους πάντα υπήρχε, όπου και να πήγαιναν, ένα κρεβάτι και ένα πιάτο φαγητό, ήταν «του λεωφορείου»! Τα λεωφορεία ήταν τα μέσα που συνεπικουρούσαν τη μόρφωση και την κοινωνική ανέλιξη του νεοέλληνα. Μετέφεραν τους μαθητές στα γυμνάσια, τους φοιτητές στα πανεπιστήμια, τους δασκάλους και τους καθηγητές στα απομακρυσμένα χωριά. Οι υποδομές στην μεταπολεμική Ελλάδα παρέμεναν υποτυπώδεις.
Χωματόδρομοι, διαβάσεις ρεμάτων και ποταμών, χιόνια ήταν μόνο μερικά από τα φυσικά εμπόδια που ήταν αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν οι πρώτοι οδηγοί λεωφορείων. Για να μην αναφέρουμε την τεράστια γκάμα βλαβών που ήταν αναγκασμένοι να επιδιορθώσουν επιτόπου με μηδενικά μέσα και με τον πλέον ευφάνταστο τρόπο!
piotermilonas.blogspot.gr
0 Σχόλια