Κρητικές μαντινάδες

Χίλες κι αν βάλω στην καρδιά, για 'σένα θέση θά 'χει.

Μα ούτε καρφίτσα δεν χωρεί, σαν μπείς εσύ μονάχη.

Συχνά μου φεύγει ο λογισμός και έρχεται μαζί σου

και σου κρατάει
συντροφιά μην είσαι μοναχή σου.

Όσα είν' τ'άστρα τ' ουρανού, τόση και η καρδιά μου,

τόσα και τα ξενύχτια μου, που σ'έχω μακριά μου

Εγώ ζηλεύω το κερί για την υπομονή του

που πάντα στέκει όρθιο κι ας λιώνει το κορμί του

Οποτε σ'έχω αγγαλιά του χταποδιού ζηλεύω

ας είχα τα πλοκάμια του χέρια να σε χαϊδεύω

Απόψε πάλι συντροφιά με την ανάμνησή σου

κι έπεσε δάκρυ μου στη γη και πήρε τη μορφή σου

Ηθελα να μουνα χοχλιός και με τη θέληση σου

να χοχλιδοβολοσυρθώ απόνω στο κορμί σου

Κλαμένα μου φανήκανε τα μάτια σου φεγγάρι

τι να σου πω για να μην κλάις που με στο ίδιο χάλι

Πάντα θλιμένος περπατώ σαν το χλωμό φεγγάρι

που με τον ήλιο δεν μπορεί να γίνουνε ζευγάρι

Ποτέ δε θέλω να τα δω τα μάτια σου κλαμένα

όταν πονάς να μου το λες να κλαίω εγώ για σένα

Όντε θα σ' αναστορηθώ με παγουδιούνε οι πόνοι

Γιατί κερνούνε οι θύμισες το νού και ξεφαντώνει....

Αδιαφορώ για τσι χαρές απου μου δίνει η μοίρα

αφού απ' την αγάπη σου την πιο μεγάλη επήρα

Πληγώνει με η υπομονή που κάνω εδώ πάνω

Και περιμένω την στιγμή που θα σε δω να γιάνω

Σαν αγαπιούνται δυό καρδιές πολλές χαρές θωρούνε

τσι πίκρες και τα βάσανα με θάρρος ξεπερνούνε

Πίνω και μέσα στο ποτό ψάχνω να βρω γαλήνη

μα ο πόνος της αγάπης σου ήσυχο δε μ"αφήνει

Εσύ κατέχεις τα πολλά κι ο νους σου λές πως πιάνει

Για πες μας ένα λάχανο πόσους ντολμάδες κάνει.

Χαίρομαι που σε αγαπώ

και όπου σταθώ το λέγω

με μαντινάδες τραγουδώ

με μαντινάδες κλαίγω

Τ' άστρα κοιτώ και σκεύτομαι αχ και να πέσει ένα

να κάνω ευχή να μην μπόρεις να ζεις χώρις εμένα .

Oι Μαντινάδες γράφονται

δίχως να θες πτυχία

σε πόνο γέλιο και χαρά

και κάθε δυστυχία

Είμαι αετός στον ουρανό

μα σα τη δω μπροστά μου,

της δίνω ανωτερότητα και

κλείνω τα φτερά μου! 

Η μάνα της δεν μ’αγαπά

κι ο κύρης της μισεί με,

γιατρό γυρεύουν για γαμπρό

μα εγώ λυράρης είμαι!

———————————————————

Η μάνα της την βλαστημά

άντρα της μη με πάρει

για κείνη θέλει ένα γιατρό

κι όχι τροζό λυράρη!

—————————————————-

Μια φεγγαρόλουστη βραδυά

ωσάν κι αυτή απόψε

με έναν λυράρη τσι πανε

τα πάρε δώσε κόψε!

———————————————-

Όταν την έπλαθε ο Θιός

δεν είχε φέξει ακόμα

γι’αυτό έχουνε τα μάτια της

του ουρανού το χρώμα!

——————————-

Όταν την έπλαθε ο Θιός

δεν είχε φως να ανάψει

γι’αυτό έχουνε τα μάτια της

του φεγγαριού την λάμψη!