Οι ταινίες που ‘βιάζουν’ την ελληνική μυθολογία

Γιατί όταν το Χόλυγουντ ασχολείται με τη μυθολογία μας, συνήθως τα κάνει όλα μπάχαλο;
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι υπάρχουν κάποιες αξιόλογες ταινίες του υπο-είδους εκεί έξω.
Ξεκινώντας από την Γερμανική Helena του 1924, τον Οδυσσέα του Kirk Douglas του 1954 και το Jason and the Argonauts του 1963 (με τα εξωφρενικά, για την εποχή του, ‘χειροποίητα’ εφέ) και καταλήγοντας στο Troy του 2004 που κάποτε....

το κράζαμε ως Αμερικανία αλλά πλέον μοιάζει συνετό και σεβάσμιο. Το πρόβλημα είναι ότι τα ‘σαπάκια’ είναι απείρως περισσότερα.

Τα ενήλικα blockbuster
Όταν έβλεπα ως πιτσιρικάς το original Clash of Titans του 1981, με τα ειδικά εφέ ακόμη στα σπάργανα τους και τον Laurence Olivier ως παντοδύναμο Δια, γελούσα αμέριμνος με τι έμελε να κληρώσει στον κακόμοιρο Περσέα που από ‘κυριλέ’ ήρωας της ελληνικής μυθολογίας βρέθηκε μπλεγμένος με θαλάσσια τέρατα από την Σκανδιναβική μυθολογία (βλέπε kraken) και πελώριους Τιτάνες.
Επειδή όμως ότι κράζεις λούζεσαι, τα έφερε η μοίρα να έχω πληρώσει για να δω το ομώνυμο remake του 2010 με τον Liam Neeson ως Δια, τον αγέλαστο Sam Worthington ως Περσέα, την Natalia Vodianova ως Μέδουσα και ένα kraken που σε έκανε να λύνεσαι στα γέλια. Με διαφορά η χειρότερη 3D ταινία που έχω δει ως τώρα.

Χειρότερη ακόμη και από το σικουέλ του, το Wrath of the Titans του 2012, όπου η -‘εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία’- πλοκή θέλει τον Περσέα να τα βάζει με τον Άρη και να προσπαθεί να σώσει τους θεούς του Ολύμπου από τα χέρια του Τιτάνα Κρόνου. Μεγάλο μπέρδεμα και καμία σχέση με όσα μάθαμε στο σχολείο.
Μοναδικό θετικό ότι για πρώτη φορά βλέπουμε και άλλα τέρατα πέρα από τα συνηθισμένα, όπως την ‘αξιαγάπητη’ Χίμαιρα.

Tα εφηβικά blockbuster
Δεν ξέρω γιατί, αλλά τρέφω μέσα μου μια αδικαιολόγητη αντιπάθεια τόσο για τα μυθιστορήματα όσο και τις κινηματογραφικές μεταφορές του Percy Jackson ( Percy Jackson & the Olympians: The Lightning Thief και Percy Jackson: Sea of Monsters).
Ίσως να φταίει η κουκουρούκου πλοκή που θέλει τον ημίθεο Percy, γιο του Ποσειδώνα, να προσπαθήσει να ανακτήσει τον κεραυνό του Δια ή να βρει το χρυσόμαλλο δέρας, να σκοτώνει τον Μινώταυρο ή να πλακώνεται με τον Πολύφημο, να ακούει τις συμβουλές του Κένταυρου Pierce Bronsan ή να τα βάζει με την Μέδουσα Uma Thurman και τη Λερναία Ύδρα.
Ίσως απλά να με χαλάει που το όλο θέμα μυρίζει ρέπλικα Harry Potter.

Η αλήθεια είναι ότι οι ταινίες δεν είναι κακοφτιαγμένες. Απλά σε κάνουν να ξεχνάς ότι ήξερες ποτέ περί ελληνικής μυθολογίας.

Τα βάσανα του Ηρακλή
Με διαφορά ο πιο ‘ταλαιπωρημένος’ διαχρονικά στα νύχια του Χόλυγουντ ήρωας της ελληνικής μυθολογίας. Και δεν μιλάω καν για το -γυρισμένο στα μετέπειτα λημέρια του Lord of the Rings στη Νέα Ζηλανδία- τηλεοπτικό Hercules: The Legendary Journeys με τον Kevin Sorbo (spin off του οποίου ήταν το Xena: Warrior Princess). Εκεί που η ελληνική μυθολογία μπερδευόταν με ρωμαϊκή, σκανδιναβική και ότι άλλο ήταν πρόχειρο στο ζαλισμένο μυαλό των σεναριογράφων.
Ή το καλοφτιαγμένο -και ας μην είναι Pixar- Hercules της Disney του 1997.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με εντελώς hardcore καταστάσεις καθώς το φιζίκ του ήρωα τον έχριζε ιδανικό ως όχημα για ένα σωρό ‘μπρατσωμένα’ παλικάρια. Συμπεριλαμβανομένου του Hulk Lou Ferrigno και του Arnold Schwarzenegger την εποχή που δεν μιλούσε γρι αγγλικά.
Ας ξεκινήσουμε με τον αγαπημένο Lou στο ψυχεδελικό Hercules του1983. Εκεί που, μεταξύ άλλων, δένει μια πέτρα στο άρμα του, την πετάει και κάπως έτσι ταξιδεύει στο διάστημα.

Μάλιστα η συγκεκριμένη ταινία είχε τέτοια εμπορική επιτυχία (τι το ψάχνεις, τα 80s δεν έχουν λογική) που, δυο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε και το σίκουελ ονόματι Adventures of Hercules όπου το αγόρι μας καταφέρνει να εμποδίσει με τα χεράκια του τη σύγκρουση μεταξύ Γης και φεγγαριού.

Αν και όλα αυτά είναι πταίσματα μπροστά στο μεγαλείου του 22χρονου Mr Universe Arnold στο Hercules in New York. Εκεί όπου ο γιος του Δια βρίσκεται στην Νέα Υόρκη και γίνεται πρωταθλητής στην πάλη.

Σκεφτείτε ότι το παραπάνω τρέιλερ την αδικεί γιατί την κάνει να φαίνεται υπερβολικά καλή. Δικαίως διαβόητη η σκηνή της αρματοδρομίας στο Central Park και τους δρόμους της Νέας Υόρκης ή η σκηνή που απωθεί με ένα καδρόνι 20 λιμενεργάτες στην προβλήτα.
Ειδική μνεία στο family adventure Little Hercules in 3-D του 2009 με τον Ηρακλή σε μικρή ηλικία να έρχεται στη Καλιφόρνια του σήμερα. Κυρίως εξαιτίας της εμφάνισης του Hulk Hogan ως Δία και του, Elliot Gould ως -για κάποιο ανεξήγητο ρόλο- του Σωκράτη.

H ιταλική εκδοχή του Ηρακλή
Χρειάζεται πολύ περισσότερος χώρος από ότι διαθέτουμε εδώ για να μιλήσουμε αναλυτικά για τα ιταλικά έπη των αρχών της δεκαετίας του 60 με πρωταγωνιστή τον Ηρακλή (ή τον γιο του) αφού υπάρχουν πάνω από 20-30 ταινίες. Όλες, προφανώς, cult. Κάποιες περισσότερο και κάποιες λιγότερο.
Εκεί που είτε συνεργάζεται με τον Ιάσωνα για να βρουν το χρυσόμαλλο δέρας (στο αξιοπρεπές Hercules του 1957), είτε κατεβαίνει στον κάτω κόσμο με τη βοήθεια του Mario Bava (Hercules in the haunted world), τα βάζει με τους Μογγόλους ή ασχολείται με τις σκλαβωμένες γυναίκες της Ατλαντίδος. Ενώ η ελληνική μυθολογία ήταν πρωταγωνίστρια εκείνη την εποχή και μέσω του Αχιλλέα ή ακόμη και του Φειδιππίδη στο The Giant of Marathon.
O πιο εύκολος τρόπος να μην μπερδευτείτε, αν αποφασίσετε να ασχοληθείτε, είναι να δείτε οτιδήποτε έχει ως πρωταγωνιστή τον bodybuilder Steve Reeves, προσωπικό ήρωα του Sylvester Stallone και μέγα σταρ της εποχής (σ.σ. επί δεκαετία ήταν ο πιο ακριβοπληρωμένος ηθοποιός στην Ευρώπη).

Ή αντίστοιχα τον bodybuilder Reg Park, μέντορα του Arnold Schwarzenegger που δεν πτοήθηκε από το γεγονός ότι οτιδήποτε έχει παίξει ο Βρετανός είναι επιεικώς άθλιο.

H επόμενη γενιά
Είστε βαθιά γελασμένοι αν νομίζατε ότι τα βάσανα του Ηρακλή τελειώνουν εδώ. Μέσα στο 2014 μας περιμένουν δυο ακόμη ταινίες για πάρτη του. Η πρώτη, που ήδη από το τρέιλερ φαίνεται ότι είναι ‘σαπάκι’ είναι το Hercules: The Legend begins με πρωταγωνιστή τον Kellan Lutz που μαθαίνει στην πορεία ότι είναι ημίθεος.
Αφού δηλαδή εξορίζεται από το βασίλειο εξαιτίας του ερωτά του για την πριγκίπισσα της Κρήτης και γίνεται φοβερός και τρομερός μονομάχος στην αρένα.

H δεύτερη ονόματι Hercules: The Thracian Wars, που βασίζεται στο ομώνυμο blockbuster, είναι κανονικό blockbuster με τον Brett Ratner στο ρόλο του σκηνοθέτη και τον ‘κάνω κάθε franchise που συμμετέχω καλύτερο’ Dwayne Johnson στο ρόλο του ήρωα με την λεοντοκεφαλή στο κεφάλι. Την οποία μάλλον και θα τιμήσουμε με την παρουσία μας.

Ιδανικός επίλογος σε ένα τέτοιο θέμα είναι προφανώς το σίκουελ των 300, με τίτλο Rise of An Empire, που έρχεται ολοταχώς προς το μέρος μας. Κάτι μου λέει ότι θα είναι αρκετό για να μας κάνει να ξεχάσουμε ότι καλές αναμνήσεις μας είχε αφήσει το αιματοβαμμένο -αλλά τουλάχιστον σχετικά πιστό στην ιστορία- original.