Τα γράμματα και οι ιδιότητές τους

Μερικές ιδιότητες των γραμμάτων:

-Α- 

Νοητικό - πνευματικό δημιούργημα. Αποδίδει έννοιες συγκεντρώσεως (ατόμων, ιδιοτήτων, ικανοτήτων, ιδεών κτλ.) ( αγορά, αργώ, Απόλλων, Αλέξανδρος, αριθμός, Αθήνα κτλ.)  το γράμμα αυτό σαν σχήμα, είναι μια κάτοψη Αποθήκης.
Το Α όμως, έχει....

και την έννοια της στερήσεως, αλλά αυτό εάν και μόνο είναι επικεφαλής 3σύλλαβων λέξεων: άοσμο, άγευστο, άχρωμο, άχρηστο κτλ.

-Β- 

Φυσικό γράμμα και αντιπροσωπεύει την Βοή πνέοντος ισχυρού ανέμου, ενισχύει την κωδική έννοια του φωνήεντος , αλλά και του σύμφωνου, που ακολουθεί. (Βουνό, βία, βοή, βίος, βάρος, βαθύ, βροχή, ύβρις, βροντή, βρόχος κτλ.)  Το γράμμα αυτό σαν σχήμα, είναι η όψη οροσειράς.

-Γ- 

Τεχνητό γράμμα και παριστάνει την παλίνδρομο, υγρή κίνηση. (γλώσσα, γράμμα, γραμμή κτλ.)

-Δ- 

Αποδίδει την έννοια μεγάλης φυσικής δυνάμεως. (Δίας, Δράκων, δρυς, δένδρο, Δελφοί, Δρυίδες κτλ.). Έχει σαν σχήμα το Δένδρο.

-Ε- 

Το ιερό γράμμα της Δωδώνης και των Δελφών. Είναι πνευματικό δημιούργημα και παριστά την διαχρονικότητα. Όπου Ε και διαχρονικότητα. Σαν σχήμα το γράμμα αναπαριστά με τις 3 οριζόντιες γραμμές, τους 3 χρόνους ενωμένους μεταξύ τους με την κάθετο γραμμή. Είναι κυριολεκτικά, η σχηματική αναπαράσταση των 3 ενοποιημένων χρόνων. (Παρ-Ε-ελθόντος, Εν-Ε-στώτος, Μ-Ε-λλοντος), (εποχή, έτος, Έαρ, έμβρυο, εορτή, ερωή, Έρως, ένωση, έθιμο κτλ.)

-Ζ-.

Είναι δια-νοητικό δημιούργημα, [που παριστά σχηματικά, την συνένωση δύο διαφορετικών εννοιών. Παριστά την Ζ-εύξη. ( Ζωή, ζυγός, ζεύγος, Ζευς, ζύμη, ζέστη κτλ.)

-Η-

Είναι τεχνητό γράμμα και η παρουσία του προσδίδει Η-γετική έννοια. (ήθος, Ηρακλής, Ήρα, ηθική, ηγέτης, ηγεμόνας, Ηελλάς (το Η αφαιρέθηκε από το ΗΕΛΛΑΣ και αντικαταστάθηκε από την δασεία. Μόνο στα γαλλικά παρέμεινε με την αρχική του ονομασία, HELLAS, κτλ)

-Θ-

Προσδίδει σε ένα όνομα κάποια θεϊκή προέλευση και ιδιότητα. (Θεός, θάνατος, θρησκεία, ήθος, θήλυ, έθιμο, θυσία, θάρρος, θεσμός, πειθώ κτλ.)

-I-

.Έχει την έννοια της ανθρώπινης ισχύος. (ισχύς, ικανός, ίππος, Ίκαρος, Ιάσων, ιερό κτλ.)

-Κ-.

Είναι φυσικό γράμμα. Έχει την έννοια του κρότου, χτύπημα με δύναμη. (κτύπος, κρόταλο, κραυγή, κένταυρος, κλάμα, κρίση κτλ.) 

-Λ-

Φυσικό γράμμα, που εκφράζει ομοειδή, ή ομοιογεννή. Βασική έννοια η φυλετική. Εκφράζει όμαιμα φύλα και φυλές. (Κέλτες, Γάλλοι, Ιταλοί, Άγγλοι, Ολλανδοί, Βέλγοι, Αλλεμάνιοι, Ελβετοί κτλ.)

-Μ-

Υποδεικνύει κάποια ειδική μορφή ή ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα, μια υπόμνηση και μια παρουσίαση ιδιαίτερων χαρακτηρισμάτων.

Ονόματα - λέξεις που το εκφράζουν καλύτερα ( Μέδουσα, Μανία, μανία, μορφή, μύηση, Μούσα, μίσος, μίμηση, μάθηση, κτλ.) 

-Ν-

Αποδίδει την διανόηση, νόηση, τον νου και τα σχετιζόμενα με νερά, στα οποία θεωρείται ότι υπάρχει ανωτέρα νοητική δύναμης. (νόηση, ναός, νους, νόμος, νύμφη, Νηρηίδα, νέκταρ, νόσος κτλ)

-Ξ-

Τεχνητό σύνθετο γράμμα που προήλθε από την συνένωση (ηχητική και νοηματική) των γραμμάτων Χ - Κ - Γ , μετά του γράμματος Σ. Σε αυτή την περίπτωση το Σ, προσδιορίζεται από το Χ - Κ - Γ. Το Ξ από μόνο του και όταν δεν γνωρίζουμε την σύνθεση του, δύσκολα φανερώνει την ιδιότητα του. Το Ξ αναγνωρίζεται εάν γνωρίζουμε λοιπόν, την σύνθεση του, όπως (Κ+Σ = Ξίφος, ξηρός, κτλ)

-Ο-

Αναπαριστά, το οπτικό μας πεδίο. Έχει την έννοια του προφανές, του υπάρχοντος εντός του οπτικού μας πεδίου. Του ορατού πράγματος,. Έχει την έννοια της χωροεπιφάνειας, όπως το Π και το Ω, επιφάνειας με όρια (όριο, όρμος, όραμα, οφθαλμός, όαση, όραση, όνομα κτλ.)

-Π-

Φυσικό γράμμα. Έχει την έννοια του χώρου, της επιφάνειας, της περιοχής. (Πέλαγος, πατρίδα, Πόντος, πέρας, παλάμη κτλ.)

-Ρ-

Έχει την έννοια της ροής, των υγρών και των ενεργειών. (Ερωή, ροή, έρως, πυρ, πυραμίς, Κρόνος, Ρέα, επιρροή (διπλή δράση), κτλ.)

-Σ-

Ανήκει στα ανθρώπινα γράμματα. Φανερώνει την ανθρώπινη παρουσία και επιρροή. Π.χ. το ρήμα «ήταν», αναφέρεται για αντικείμενο. Το «ήσαν» αφορά ανθρώπους. (σώμα, σωματείο, σωματάρχης, στρατός, σοφός κτλ.). όπως σε όσες λέξεις περιέχεται το Σ, δείχνει και επέμβαση, ή χρήση, ή λειτουργία, κατεργασία ανθρώπου. (ανάσα, σιτάρι, ξύλο - κσύλο, ψυχή - πσυχή, νόσος στοά, σιωπή, ψωμί - πσωμί, σκαλίζω, σκέφτομαι, κτλ.)

-Τ-

Τεχνητό γράμμα που εκφράζει τέχνη και πράξη, επέμβαση. (Τέχνη, τύμπανο, τόξο, γλυπ-τ-ική, πρακτική, τρυπώ κτλ.)

-Υ-

Εκφράζει την συγκέντρωση υγρών και ενεργειών (δάκρυ, υγρασία, πυρ, υγεία, νύχτα, Υάδες, θήλυ, κτλ.)

-Φ-

Τεχνητό άφωνο γράμμα, φανερώνει ιδιότητα που παράγεται κατόπιν συνεργίας και σύνθεσης και συμμετοχής, περισσότερων από ένα, πραγμάτων. Φανερώνει και κάτι που πράττεται από πρόθεση (φωτιά, φως, φύση, φόβος, φωνή, φράζω, φιλιά, φιλί, φύλακας, φύσημα, φαγητό κτλ.)

-Χ-.

Τεχνητό γράμμα και εκφράζει μια νέα ιδιότητα, που προήρθε από την συνένωση δύο άλλων.

Διασταυρώνει, διαχωρίζει, διανοίγει. (Χείρων Χαμαιλέων χαλάζι, Αχιλλέας, (ούτε θνητός ούτε αθάνατος) χέρι, χαρά, χάροντας, χαράδρα, χείμαρρος, χαράδρα, χαμόγελο, χειμώνας, χρησμός κτλ.)  

-Ψ-

Τεχνητό γράμμα που προήλθε από την συνένωση των Π + Σ. Εννοιολογικά έχει άθροισμα των εννοιών των γραμμάτων που το αποτελούν (Ψυχή, ψύχος, ψέμα, ψυχρός, ψίθυρος, κτλ.)

-Ω-.

Εννοεί τον μέγιστο χώρο. Εννοεί και αυτό που σε περιβάλλει και δεν χωρά στο οπτικό πεδίο. Π.χ. Ωρανός (ουρανός). Εννοεί το απέραντο, ότι βρίσκεται πέραν της οράσεως και εκτός οπτικού πεδίου. (Ωκεανός, ώρα, Ωρίων. Ωδή, Ποσειδ-ω-νας, Δ-ω-νη, άνθρ-ω-πος κτλ.)  

Ένα παράδειγμα...
ΑΝΘΡΩΠΟΣ: Α(ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ) - Ν(ΝΟΥ) - και Θ(ΘΕΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ)- που Ρ(ΡΕΕΙ) - στο Ω(ΑΠΕΙΡΟ ΧΩΡΟ) - και εκφράζεται σε Π(ΧΩΡΟ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ)- σε Ο(ΟΡΙΑΚΟ ΟΠΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ) - μέσω της Σ(ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ)

 Στις Ελληνικές λέξεις, όσο πιο μπροστά είναι ένα γράμμα, τόσο αυξάνει και η κωδική του έννοια εντός της λέξεως
Το πρώτο γράμμα δείχνει τη βάση της ζωής, είναι το βασικό στοιχείο και ο κεντρικός άξονας όπου γύρω του περιστρέφεται και χτίζεται το άτομο.
Το μεσαίο γράμμα προσδιορίζει τον τρόπο με τον οποίο το άτομο θα ζήσει τη ζωή του.
Το τελευταίο γράμμα μας δείχνει πως θα δώσει κανείς "ζωή στη ζωή του" ποια θα είναι η κατάληξή του.
.