1 Ιανουαρίου 1951, Χαλκίδα Απεβίωσε: 28 Αυγούστου 2013
Νεκρός βρέθηκε ο γνωστός σχεδιαστής μόδας Μιχάλης Ασλάνης 63 ετών στο Κολωνάκι.
Είχε γίνει γνωστό πως είχε πέσει θύμα απάτης από δύο γυναίκες που διαχειρίζονταν τα οικονομικά του και οι οποίες εξαφανίστηκαν, σύμφωνα με πληροφορίες.
«Είμαι 63 ετών και αντί να ξεκουράζομαι ή να έχω κάποια σύνταξη, περνάω πολύ δύσκολα και ταλαιπωρούμαι. Δεν μπορώ να διανοηθώ το μέγεθος της απατεωνιάς. Με την κρίση άρχισα ένα-ένα να τα μαθαίνω. Μου έλεγαν όλοι "πρόσεχε τους αλλοδαπούς", αλλά κι εγώ είμαι Μικρασιάτης, από οικογένεια προσφύγων, δεν έδινα σημασία κι έλεγα "γιατί να μη βοηθήσω;" Αλλά πού να το φανταζόμουν...» έλεγε πριν λίγο καιρό ο ίδιος.
Δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν πως για τις 18 Οκτωβρίου 2013 είχε προγραμματιστεί εκδήλωση για τα 40 χρόνια στο χώρο της μόδας του Μ. Ασλάνη. Από την Κυριακή ωστόσο είχαν χαθεί τα ίχνη του καθώς τον αναζητούσαν συνεργάτες του στα κινητά τηλέφωνα που είχε.
Την Τρίτη δημοσιογράφοι επιχείρησαν να συνομιλήσουν μαζί του εν όψει της εκδήλωσης χωρίς πάλι αποτέλεσμα και απευθύνθηκαν στην υπεύθυνη του ατελιέ του η οποία το μεσημέρι της Τετάρτης μαζί με άλλες δυο υπαλλήλους του πήγαν στο διαμέρισμα του και τον βρήκαν νεκρό στο υπνοδωμάτιο ενώ δίπλα του υπήρχαν φάρμακα.
Επίσης στον ίδιο χώρο βρέθηκαν ιδιόχειρα σημειώματα στα οποία ο σχεδιαστής είχε γράψει για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, για την πορεία του στο χώρο της μόδας, για το πως είχε περάσει το καλοκαίρι κ.α.
Ο Μιχάλης Ασλάνης δήλωσε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πως τον είχαν καταστρέψει οικονομικά δυο γυναίκες.
Η μία κοπέλα, με καταγωγή από την Αλβανία, είχε πολύ στενή σχέση μαζί του. Ήταν εκείνος που τη βοήθησε να σπουδάσει, ενώ μετά το τέλος των σπουδών της στη Λογιστική, την προσέλαβε στην επιχείρησή του. Η δεύτερη γυναίκα ήταν από την Πάτρα και δούλευε πολλά χρόνια στον οίκο μόδας.
«Τους έδινα χρήματα για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις που είχα στο ΙΚΑ, στην Εφορία και στις διάφορες τράπεζες. Εκείνες όμως ούτε τακτοποιούσαν τις εκκρεμότητες, ούτε έκαναν αποδόσεις ΦΠΑ. Κρατούσαν τα χρήματα για τον εαυτό τους, με αποτέλεσμα να μαζεύονται χρωστούμενα, τα οποία εγώ όμως δε γνώριζα. Κάποια στιγμή ήρθε ένας φίλος μου, ο Γιώργος που είναι λογιστής και με ταρακούνησε. Αν το είχε κάνει πιο νωρίς, ίσως είχα μπορέσει να σωθώ», δήλωσε ο ίδιος, περιγράφοντας την κατάστασή του.
Όπως αναφέρονταν στα δημοσιεύματα οι δύο γυναίκες είχαν ενοικιάσει διαμέρισμα και πουλούσαν ρούχα του, που έκλεβαν από το ατελιέ του, σε τιμές χονδρικής, χωρίς να γνωρίζει τίποτα. «Όλα αυτά τα καταγγέλλω για να μην βρεθεί στον δρόμο τους και άλλος ανυποψίαστος άνθρωπος και τραβήξει αυτά που τράβηξα εγώ. Είναι απατεώνισσες ολκής. Την πάτησα πολύ άσχημα. Εγώ ήμουν καλός σχεδιαστής, δεν είχα ικανότητες εμπόρου και οικονομολόγου. Έκλεβαν ασύστολα, μου κατέστρεψαν τόσα χρόνια δουλειάς».
«Αν και έφυγαν μόνες τους, τώρα λαμβάνω και περίεργα τηλεφωνήματα από δικηγόρους τους, επειδή ζητούν αποζημίωση και από πάνω» έλεγε ο σχεδιαστής και συμπλήρωσε πως «ανησυχώ πλέον και για την ίδια μου την ζωή, νομίζω ότι έχω μπλέξει, είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Μιλάω με τους δικηγόρους μου για να δούμε τι θα κάνουμε και πως θα βρεθεί μία λύση».
Ποιος ήταν ο Μιχάλης Ασλάνης
ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΨΗ
Ένας από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στο χώρο της ελληνικής μόδας, με πολλές διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο Μιχάλης Ασλάνης θεωρούνταν επί πολλά χρόνια ο εθνικός σχεδιαστής της Ελλάδας
Με καταγωγή από τη Μικρά Ασία, ο Μιχάλης Ασλάνης γεννήθηκε στην Χαλκίδα, από όπου έφυγε σε μικρή ηλικία για την Αθήνα.
Εκεί σπούδασε στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ διακόσμηση, γραφικές τέχνες, ιστορία τέχνης και θεάτρου, στο πλάι σπουδαίων καθηγητών, όπως οι ζωγράφοι Τέτσης, Μοσχίδης, Γούναρης, Πρέκα και Βακαλό, για να τον κερδίσει τελικά ο κόσμος της μόδας.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1974 τελείως αυτοδημιούργητος. Οι δημιουργίες του πόζαραν σε όλα σχεδόν τα εξώφυλλα των τότε ελληνικών περιοδικών και κέρδισαν τις καλύτερες κριτικές χάρη στις πετυχημένες και πολύ έθνικ επιρροές τους.
Γρήγορα η δουλειά του πέρασε τα σύνορα της Ελλάδας με ατομικές ή ομαδικές επιδείξεις μαζί με σημαντικούς ξένους σχεδιαστές στο Παρίσι, το Μονακό, τη Μόσχα, την Κωνσταντινούπολη, την Κύπρο, το Μιλάνο, την Ρώμη, το Μπάρι, τον Καναδά.
Στο Παρίσι αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στο μεγάλο show, στην Avenue FOS, όπου συμμετείχαν οι καλύτεροι σχεδιαστές από όλο τον κόσμο, για τον εορτασμό των 25 χρόνων του Γαλλικού Pret a Porter.
Η έγκυρη και μεγάλης κυκλοφορίας γαλλική εφημερίδα «Liberation» παρουσίασε την εμπνευσμένη από το Βυζάντιο collection του, στη μεγάλη έκθεση μόδας IGEDO στο Dusseldorf, αποσπώντας τα πιο κολακευτικά σχόλια όλου του διεθνούς τύπου, ταυτόχρονα με τα εκτενή αποσπάσματα του CNN.
Προσκεκλημένος του Δημάρχου της Φρανκφούρτης, παρουσίασε και εκεί τις μοναδικές του δημιουργίες, πλημμυρισμένες από Ελλάδα. Προσκεκλημένος της Πριγκίπισσας Καρολίνας του Μοναχό, συμμετείχε σε φιλανθρωπικό gala για τον Ερυθρό Σταυρό, παρουσιάζοντας και εκεί τη δουλειά του μαζί με παγκοσμίου φήμης σχεδιαστές.
Στο Μπάρι της Ιταλίας του απονεμήθηκε το χρυσό κλειδί της πόλης, ενώ την collection του μετέδωσε απευθείας το γνωστό τηλεοπτικό κανάλι RAI. Προσκεκλημένος του Τουρκικού Υπουργείου Πολιτισμού παρουσίασε την collection του στην Κωνσταντινούπολη και στην Aγκυρα.
Σχεδίασε τα ρούχα για τους υπαλλήλους του Αττικό Μετρό και του αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος».
Εκτός από ρούχα, ο σχεδιαστής συνεργάστηκε με μεγάλες εξαγωγικές μονάδες που πωλούν στην ελληνική και ξένη αγορά είδη σπιτιού, αξεσουάρ μπάνιου, ομπρέλες, εσώρουχα, αντρικά και παιδικά ρούχα με την υπογραφή του.
Το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης αλλά και η αποκάλυψη ότι οι στενές συνεργάτιδές του τον εκμεταλλεύτηκαν οικονομικά ήταν οι σταγόνες που ξεχείλισαν το ποτήρι. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Μιχάλης Ασλάνης παραδόθηκε αμαχητί. Προσπαθώντας να ανοίξει νέους ορίζοντες στη δουλειά του, το 2009 μετέφερε το ατελιέ του από την Αναγνωστοπούλου στου Ψυρρή, επιχειρηματική επιλογή που αποδείχθηκε λανθασμένη και τον έφερε πίσω οικονομικά. Πριν από 6 μήνες επέστρεψε στο Κολωνάκι, αλλά είχε χαθεί πολύτιμος χρόνος. Εν τω μεταξύ, η μοναξιά επιβάρυνε την ψυχολογία.
«Ηταν μελαγχολικός και παρόλο που είχε τρεις αδελφές, τις Ιωάννα, Ειρήνη και Βούλα, αλλά, και πολλούς φίλους, αντιμετώπιζε μοναξιά ως εργένης, ειδικά τις Κυριακές, τον στενoχωρούσε η έλλειψη δικής του οικογένειας, ενός συντρόφου...», λέει ο φίλος του Χάρης Σιανίδης. Ανθρωποι του στενού του περιβάλλοντος, πάντως, θεωρούν ότι η στιγμή που άρχισε η «αντίστροφη μέτρηση» ήταν το καλοκαίρι του 2010. Την περίοδο που η Ελλάδα περνούσε το κατώφλι του Μνημονίου, ο Μιχάλης Ασλάνης άνοιγε τα φτερά του για το εξωτερικό, σε μια προσπάθεια να ξαναβρεί τον εαυτό του. Ο Γιάννης Καζανίδης, ήταν εκείνος που τον έπεισε να ταξιδέψει και ο Χάρης Σιανίδης τον ακολούθησε στην άλλη άκρη της Γης.
«Μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου πως είχε αποφασίσει να ταξιδέψει και με ρώτησε αν ήθελα να τον συνοδεύσω. Πράγματι ταξιδέψαμε πολύ και περάσαμε καταπληκτικά», θυμάται ο κ. Σιανίδης. «Πήγαμε πρώτα στην Κύπρο για να επισκεφτούμε τη Γωγώ Μαστροκώστα και τον Τραϊνό Δέλλα. Επειτα ταξιδέψαμε στη Μασσαλία, μετά στο Τορόντο, ενώ τελευταίος προορισμός μας ήταν η Βραζιλία όπου μείναμε έναν μήνα στο Σαλβαντόρ ντε Μπαΐα και στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Μαζί μας στη Βραζιλία είχαν έρθει και 4-5 ακόμα φίλοι μας από την Ελλάδα. Ο Μιχάλης περνούσε όλη την ημέρα στο παζάρι. Λάτρευε τη Βραζιλία. Μάλιστα επιθυμούσε να μετακομίσει εκεί, αν βέβαια κατάφερνε να οργανώσει τη δουλειά του. Ολο αυτό το ταξίδι, πέρα από την αναψυχή, ήταν και μια προσπάθεια αναζήτησης ευκαιριών για να φύγει από την Ελλάδα.
Ηταν πολλά που τον είχαν στενοχωρήσει και ήθελε μια αλλαγή. Ομως και στο εξωτερικό τα πράγματα δεν ήταν εύκολα?». Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο ο Μιχάλης Ασλάνης βρήκε για λίγο τον παλιό ενθουσιασμό του.
Η βραζιλιάνικη βιομηχανία της μόδας τον γοήτευσε, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα μέσα του. Εκανε ραντεβού σε καταστήματα για να τσεκάρει υφάσματα και τιμές, κατέστρωσε σχέδια για το μέλλον. Μάλιστα, επιστρέφοντας στην Ελλάδα ονόμασε «Brazil» την πρώτη του κολεξιόν. Ωστόσο, όταν ο ενθουσιασμός καταλάγιασε, η σκληρή πραγματικότητα προσγείωσε τον ονειροπόλο σχεδιαστή, ο οποίος αντιλήφθηκε σταδιακά ότι το βήμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προϋπέθετε ενέργεια και χρόνο που δεν είχε, ειδικά με τις υποχρεώσεις που «έτρεχαν» στην Ελλάδα. Ο ίδιος, αν και ήθελε όσο τίποτα να γυρίσει σελίδα, έλεγε στους φίλους του ότι δεν μπορούσε να εγκαταλείψει έτσι απλά τη δουλειά μιας ζωής. Κάπως έτσι το όνειρο έσβησε...
ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΣΕ Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ
Επίσης στον ίδιο χώρο βρέθηκαν ιδιόχειρα σημειώματα στα οποία ο σχεδιαστής είχε γράψει για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, για την πορεία του στο χώρο της μόδας, για το πως είχε περάσει το καλοκαίρι κ.α.
Ο Μιχάλης Ασλάνης δήλωσε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, πως τον είχαν καταστρέψει οικονομικά δυο γυναίκες.
Η μία κοπέλα, με καταγωγή από την Αλβανία, είχε πολύ στενή σχέση μαζί του. Ήταν εκείνος που τη βοήθησε να σπουδάσει, ενώ μετά το τέλος των σπουδών της στη Λογιστική, την προσέλαβε στην επιχείρησή του. Η δεύτερη γυναίκα ήταν από την Πάτρα και δούλευε πολλά χρόνια στον οίκο μόδας.
Όπως αναφέρονταν στα δημοσιεύματα οι δύο γυναίκες είχαν ενοικιάσει διαμέρισμα και πουλούσαν ρούχα του, που έκλεβαν από το ατελιέ του, σε τιμές χονδρικής, χωρίς να γνωρίζει τίποτα. «Όλα αυτά τα καταγγέλλω για να μην βρεθεί στον δρόμο τους και άλλος ανυποψίαστος άνθρωπος και τραβήξει αυτά που τράβηξα εγώ. Είναι απατεώνισσες ολκής. Την πάτησα πολύ άσχημα. Εγώ ήμουν καλός σχεδιαστής, δεν είχα ικανότητες εμπόρου και οικονομολόγου. Έκλεβαν ασύστολα, μου κατέστρεψαν τόσα χρόνια δουλειάς».
«Αν και έφυγαν μόνες τους, τώρα λαμβάνω και περίεργα τηλεφωνήματα από δικηγόρους τους, επειδή ζητούν αποζημίωση και από πάνω» έλεγε ο σχεδιαστής και συμπλήρωσε πως «ανησυχώ πλέον και για την ίδια μου την ζωή, νομίζω ότι έχω μπλέξει, είμαι σε πολύ άσχημη κατάσταση. Μιλάω με τους δικηγόρους μου για να δούμε τι θα κάνουμε και πως θα βρεθεί μία λύση».
ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΕΜΑΤΗ ΛΑΜΨΗ
Ένας από τους πιο αγαπητούς ανθρώπους στο χώρο της ελληνικής μόδας, με πολλές διακρίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο Μιχάλης Ασλάνης θεωρούνταν επί πολλά χρόνια ο εθνικός σχεδιαστής της Ελλάδας
Εκεί σπούδασε στη σχολή ΒΑΚΑΛΟ διακόσμηση, γραφικές τέχνες, ιστορία τέχνης και θεάτρου, στο πλάι σπουδαίων καθηγητών, όπως οι ζωγράφοι Τέτσης, Μοσχίδης, Γούναρης, Πρέκα και Βακαλό, για να τον κερδίσει τελικά ο κόσμος της μόδας.
Σχεδίασε τα ρούχα για τους υπαλλήλους του Αττικό Μετρό και του αερολιμένα «Ελ. Βενιζέλος».
«Ηταν μελαγχολικός και παρόλο που είχε τρεις αδελφές, τις Ιωάννα, Ειρήνη και Βούλα, αλλά, και πολλούς φίλους, αντιμετώπιζε μοναξιά ως εργένης, ειδικά τις Κυριακές, τον στενoχωρούσε η έλλειψη δικής του οικογένειας, ενός συντρόφου...», λέει ο φίλος του Χάρης Σιανίδης. Ανθρωποι του στενού του περιβάλλοντος, πάντως, θεωρούν ότι η στιγμή που άρχισε η «αντίστροφη μέτρηση» ήταν το καλοκαίρι του 2010. Την περίοδο που η Ελλάδα περνούσε το κατώφλι του Μνημονίου, ο Μιχάλης Ασλάνης άνοιγε τα φτερά του για το εξωτερικό, σε μια προσπάθεια να ξαναβρεί τον εαυτό του. Ο Γιάννης Καζανίδης, ήταν εκείνος που τον έπεισε να ταξιδέψει και ο Χάρης Σιανίδης τον ακολούθησε στην άλλη άκρη της Γης.
«Μου τηλεφώνησε λέγοντάς μου πως είχε αποφασίσει να ταξιδέψει και με ρώτησε αν ήθελα να τον συνοδεύσω. Πράγματι ταξιδέψαμε πολύ και περάσαμε καταπληκτικά», θυμάται ο κ. Σιανίδης. «Πήγαμε πρώτα στην Κύπρο για να επισκεφτούμε τη Γωγώ Μαστροκώστα και τον Τραϊνό Δέλλα. Επειτα ταξιδέψαμε στη Μασσαλία, μετά στο Τορόντο, ενώ τελευταίος προορισμός μας ήταν η Βραζιλία όπου μείναμε έναν μήνα στο Σαλβαντόρ ντε Μπαΐα και στο Ρίο ντε Τζανέιρο.
Μαζί μας στη Βραζιλία είχαν έρθει και 4-5 ακόμα φίλοι μας από την Ελλάδα. Ο Μιχάλης περνούσε όλη την ημέρα στο παζάρι. Λάτρευε τη Βραζιλία. Μάλιστα επιθυμούσε να μετακομίσει εκεί, αν βέβαια κατάφερνε να οργανώσει τη δουλειά του. Ολο αυτό το ταξίδι, πέρα από την αναψυχή, ήταν και μια προσπάθεια αναζήτησης ευκαιριών για να φύγει από την Ελλάδα.
Ηταν πολλά που τον είχαν στενοχωρήσει και ήθελε μια αλλαγή. Ομως και στο εξωτερικό τα πράγματα δεν ήταν εύκολα?». Στο Ρίο Ντε Τζανέιρο ο Μιχάλης Ασλάνης βρήκε για λίγο τον παλιό ενθουσιασμό του.
Η βραζιλιάνικη βιομηχανία της μόδας τον γοήτευσε, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα μέσα του. Εκανε ραντεβού σε καταστήματα για να τσεκάρει υφάσματα και τιμές, κατέστρωσε σχέδια για το μέλλον. Μάλιστα, επιστρέφοντας στην Ελλάδα ονόμασε «Brazil» την πρώτη του κολεξιόν. Ωστόσο, όταν ο ενθουσιασμός καταλάγιασε, η σκληρή πραγματικότητα προσγείωσε τον ονειροπόλο σχεδιαστή, ο οποίος αντιλήφθηκε σταδιακά ότι το βήμα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού προϋπέθετε ενέργεια και χρόνο που δεν είχε, ειδικά με τις υποχρεώσεις που «έτρεχαν» στην Ελλάδα. Ο ίδιος, αν και ήθελε όσο τίποτα να γυρίσει σελίδα, έλεγε στους φίλους του ότι δεν μπορούσε να εγκαταλείψει έτσι απλά τη δουλειά μιας ζωής. Κάπως έτσι το όνειρο έσβησε...
ΤΟΝ ΠΛΗΓΩΣΕ Η ΑΧΑΡΙΣΤΙΑ
Βοηθούσε απλόχερα χωρίς να ζητά ποτέ ανταλλάγματα
Σήμερα οι φίλοι του Μιχάλη Ασλάνη κρατούν τις όμορφες αναμνήσεις ενός «γενναιόδωρου» ανθρώπου. «Τον γνώρισα το 1988, όταν ήμουν ακόμα φοιτητής φωτογραφίας. Ηταν ο πρώτος άνθρωπος από τον χώρο της μόδας που με εμπιστεύτηκε για να φωτογραφήσω την κολεξιόν του, αλλά και όταν ασχολήθηκα με τις δημόσιες σχέσεις, μου ανέθεσε τη διοργάνωση των περισσότερων επιδείξεών του», θυμάται ο καλός φίλος και στενός συνεργάτης του Γιάννης Καζανίδης. «Λάτρευε τα μικρά και απλά ταβερνάκια και αγαπημένο του στέκι ήταν ο ?Γιάννος? στη Δραπετσώνα αλλά και τα γαριδάδικα στα Ταμπούρια.
Εκθεση ζωγραφικής
Τελευταία του άρεσε να ζωγραφίζει σε χαρτόνια τα οποία στόλιζε με πέτρες, αλλά και να δημιουργεί έργα τέχνης σε καλόγηρους και κρεμάστρες. Μάλιστα είχε κάνει πέρυσι και μία έκθεση στου Ψυρρή με τα έργα του. Ηταν πολύ γενναιόδωρος, βοηθούσε όπου μπορούσε. Δυστυχώς τα τελευταία επτά χρόνια παρουσίασε η υγεία του μεγάλη επιδείνωση και ειδικά ψυχολογικά. Κλεινόταν στον εαυτό του, ενώ εξαφανιζόταν για μεγάλα διαστήματα.
Κρατώ μια ανάμνηση από εκείνον: το καλοκαίρι του 2005 στη Μύκονο, το οποίο περάσαμε παρέα με τη Βίκυ Κουλιανού, τον Τεό Θεοδωρίδη, τη Βάνα Μπάρμπα, τον Τάκη Ζαχαράτο? Κάθε μέρα ήταν σαν πάρτι. Ηταν τότε ένας γελαστός και χαρούμενος Μιχάλης και έτσι θέλω να τον θυμάμαι...».
Το ίδιο νοσταλγικά μιλάει για τη γνωριμία του με τον Μιχάλη Ασλάνη και ο Τάκης Ζαχαράτος: «Τον γνώρισα πριν από 20 χρόνια σε ένα ταξίδι του στην Πάτρα. Εκείνος από την αρχή πίστεψε στο ταλέντο μου, με έφερε στην Αθήνα και προσπάθησε να μου ανοίξει τις πόρτες. Επαιρνε ονομαστικά όλους τους επιχειρηματίες και τους μιλούσε για μένα? Του χρωστώ ένα μεγάλο ευχαριστώ. Είναι ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος που έχω γνωρίσει? Βοηθούσε απλόχερα και είχε την αφέλεια μικρού παιδιού, γι' αυτό και η προδοσία τον πλήγωσε περισσότερο από την οικονομική ζημιά που υπέστη. Δεν μπορούσε να δεχτεί τη σκληρή πραγματικότητα της ζωής, ήθελε να ζει σε έναν κόσμο μαγικό...».
Σεβασμό και αγάπη για τον Μιχάλη Ασλάνη έτρεφαν και οι συνάδελφοί του. Ο Μάκης Τσέλιος τον γνώρισε το 1970 στη Σχολή Βακαλό: «Είχα πάει ένα μεσημέρι να πάρω τον Βασίλη (Μπίλυ Μπο) ο οποίος φοιτούσε εκεί και γνωριστήκαμε. Γλυκός, ευγενικός, ταλαντούχος και δουλευταράς, ο Μιχάλης θαύμαζε απεριόριστα τον Yves Saint Laurent.
Ηταν αυτοδημιούργητος ενώ θεωρώ ξεχωριστές τις δημιουργίες του με τις έθνικ επιρροές. Εγώ τον παρέσυρα να αγοράσει σπίτι στη Μύκονο όταν είχε έρθει πριν από 18-20 χρόνια και τον φιλοξένησα στο νησί. Μαζί βρήκαμε τότε το σπίτι του στα Κανάλια με την υπέροχη θέα στη Δήλο. Μάλιστα μου είχε πει: "Θα κάθομαι σε αυτό το παράθυρο και με φόντο τη Δήλο θα σχεδιάζω". Βέβαια είχε από παλιά μια μελαγχολία και μεγάλα σκαμπανεβάσματα. Μοναχικός, μου μιλούσε συχνά πόσο δύσκολα ήταν για εκείνον τα απογεύματα της Κυριακής.
Τελευταία είχαμε απομακρυνθεί, χωρίς λόγο, το ίδιο είχε κάνει και με όλους τους φίλους του, κλεινόταν στον εαυτό του...».
Το τελευταίο γράμμα του Μιχάλη Ασλάνη
Αυτή είναι η χειρότερη περίοδος που περνάω, αισθάνομαι λεηλατημένος. Έχασα την υγεία μου, τα πάντα. Έχω κατάθλιψη, σάκχαρο, πίεση, χοληστερίνη. Είναι κρίμα κόποι μιας ζωής να πάνε χαμένοι. Σε τέτοια ηλικία αντί να ησυχάσω να περνάω τέτοιες δυσκολίες. Δεν φτάνει λοιπόν τα όσα έφαγαν τόσα χρόνια, κυρίως ή ... αλλά και η ... ζητάνε και από πάνω υπερβολικά λεφτά τα οποία δεν τους οφείλω. Ξέρανε βέβαια ότι εγώ δεν παρακολουθούσα τα οικονομικά, μόνο το δημιουργικό μέρος της δουλειάς. Βγάλανε και τις βοηθητικές μοδίστρες στο χορό για να με ξεκάνουνε και να μου πάρουν όσα περισσότερα μπορούσαν. Σημειωτέων πως η ... έπαιρνε τα ποσοστά της στο τέλος κάθε ημέρας. Η δε ... πάντως δεν φτάνει τα όσα έκλεβε, το πιο άσχημο είναι ότι με καθησύχαζε "όλα καλά θα πάνε". Κι εγώ βρέθηκα να χρωστάω στην τράπεζα, στο ΙΚΑ, στην Εφορία, στο ΤΕΒΕ, ακόμα και στα μανεκέν.
Αρκετές νύφες ζητούσαν τον λογαριασμό της τράπεζας για να καταθέσουν την προκαταβολή και την εξόφληση του νυφικού τους και όπως μου είπε μια μοδίστρα, αρκετές φορές την άκουγε να δίνει τον τραπεζικό λογαριασμό της. Όταν ήρθε η κρίση και τα πράγματα στο ΙΚΑ και την Εφορία έγιναν απελπιστικά, εκμεταλλεύτηκαν και οι δύο τον φόβο μου, τον πανικό μου, διότι κάλεσαν τον λογιστή μου που είχε αποχωρήσει και μέσα στον κίνδυνο μου είπε τις οφειλές μου κι εγώ τρελάθηκα. Τότε ξύπνησα. Ακόμα και τότε αυτές το βιολί τους. Κατάλαβαν ότι πλησιάζει το τέλος τους και προσπαθούσαν να βουτήξουν όσα περισσότερα μπορούσαν.
Η διαμάχη με την πρώην Σταρ Ελλάς
Εκκρεμεί και το δικαστήριο με την κυρία ... Της έχω δώσει έναντι 5.000 ευρώ και αυτή ζητάει ότι θέλει. Η ... έκανε τα πάντα για να τη διώξω και να πάρει την αποζημίωση και να πάει μετά να δουλέψει στη διπλανή πόρτα.
Φεύγω για να ησυχάσω. Δεν έχω τη δύναμη να ζω άλλο σε ένα κόσμο τόσο σκληρό. Συγχωρείστε με. Δε γινόταν αλλιώς, ως εδώ ήταν. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ άλλο τα πράγματα. Το έκανα για να ησυχάσω. Δεν θέλω να πονέσετε. Σας αγαπώ! Είστε η οικογένειά μου, οι μοναδικοί μου άνθρωποι. Ο Θεός να σας έχει καλά.
Σύμφωνα με τις τοξικολογικές εξετάσεις ο καταξιωμένος σχεδιαστής μόδας άφησε την τελευταία του πνοή, στα τέλη Αυγούστου, λόγω φαρμακευτικής τοξίκωσης.
«Έλαβε υπερβολική λήψη φαρμάκων και, στη συγκεκριμένη περίπτωση, μιλάμε για φάρμακα υπνωτικά, κατασταλτικά», είπε ο ιατροδικαστής Σωτήρης Μπουζιάνης.
Από την πρώτη στιγμή, οι Αρχές είχαν αποκλείσει το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας, ενώ ο Μιχάλης Ασλάνης δεν είχε κρύψει πως οι δύο γυναίκες που συνεργάζονταν μαζί του τον οδήγησαν στην καταστροφή και ο ίδιος είχε απομονωθεί.
1 Σχόλια
Ο Γαβαλάς στην φυλακή, ο Ασλάνης αυτοκτόνησε. Να δούμε ποιος θα πει την τελευταία λέξη της μόδας.
ΑπάντησηΔιαγραφή