Αφορά παιδιά από 2 ετών έως και ενήλικους, γίνεται από ειδικευμένους φυσιοθεραπευτές και ψυχολόγους και εφαρμόζεται από χρόνια σε 42 χώρες και στην Ελλάδα.
Η αναπτυξιακή θεραπευτική ιππασία αποτελεί θεραπευτικό σύστημα αποκατάστασης ασθενών με κινητικά προβλήματα με θεραπευτικό μέσο το κινούμενο άλογο.
Το άτομο ευρισκόμενο πάνω στη ράχη του αλόγου αφ ενός δέχεται παθητικά την τρισδιάστατη κίνηση του αλόγου στο χώρο αφ ετέρου, πραγματοποιεί ενεργητικά ειδικές ασκήσεις από ποικίλες αρχικές θέσεις, ανάλογα με τους θεραπευτικούς στόχους που έχει θέσει ο φυσικοθεραπευτής.
Το θεραπευτικό πρόγραμμα κάθε ατόμου σχεδιάζεται κατάλληλα ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του.
Με την ιππασία μειώνεται η σπαστικότητα και ομαλοποιείται ο μυικός τόνος, βελτιώνεται ο έλεγχος του κεφαλιού, του κορμιού και της λεκάνης.
Η μέθοδος της θεραπευτικής ιππασίας ενδείκνυται για πληθώρα παθήσεων όπως επί παραδείγματι:
* Εγκεφαλική παράλυση
* Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις (συνήθως από ατυχήματα)
* Απουσία ή παραμόρφωση άκρων.
* Μυική ατροφία και δυστροφία.
* Κακώσεις νωτιαίου μυελού.
* Δισχιδής ράχη.
* Παραπληγία (παράλυση κάτω άκρων).
* Ημιπληγία (παράλυση σύστοιχου άνω και κάτω άκρου).
* Σκλήρυνση κατά πλάκας.
* Προβλήματα όρασης - τύφλωση.
* Προβλήματα ακοής.
* Σύνδρομο Dawn.
* Αυτισμός.
* Νοητική υστέρηση.
* Καρδιαγγειακές παθήσεις.
* Ψυχικές διαταραχές.
* Δυσλεξία.
* Προβλήματα συμπεριφοράς.
Η χρήση του αλόγου ως θεραπευτικού μέσου είχε διαπιστωθεί στην αρχαία Ελλάδα όπως γνωρίζουμε από το βιβλίο του Ξενοφώντα "Περί ιππικής"
Στην Αγγλία χρησιμοποιήθηκε το άλογο ως θεραπευτικό μέσο αποκατάστασης τραυματισμένων στρατιωτών κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, στο νοσοκομείο της Οξφόρδης.
Το 1969 ιδρύθηκε ο οργανισμός "The British Riding for the Disabled Association (RDA)", με την υποστήριξη της βασιλικής οικογένειας.
Επίσης την ίδια χρονιά ιδρύθηκε και ο οργανισμός "The North American Riding for the Handicapped Association (NARHA)"στην Αμερική.
Η μεγάλη ανάπτυξη της θεραπευτικής ιππασίας ξεκίνησε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ελσίνκι, το 1952, όπου η Δανέζα Liz Hartel κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο στην ιππική δεξιοτεχνία, παρότι θύμα πολιομυελίτιδας, με μερική παράλυση και στα δυο της πόδια και βηματίζοντας μόνο με βακτηρίες.
Σήμερα προγράμματα θεραπευτικής ιππασίας διεξάγονται σε 42 χώρες του κόσμου από περισσότερες από 200 θεραπευτικές ομάδες, μεταξύ των οποίων Ελλάδα, Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Ισπανία, Ουγγαρία, Δανία, Βέλγιο, Αυστραλία, Καναδάς, Βραζιλία, ΗΠΑ, Ισραήλ, Ρωσία, Κίνα, Ιαπωνία.
Κάθε τρία έτη λαμβάνει χώρα το Παγκόσμιο Συνέδριο Θεραπευτικής Ιππασίας, όπου παρουσιάζονται νέες έρευνες και πραγματοποιούνται συζητήσεις μεταξύ ειδικών θεραπευτών όλων των ειδικοτήτων.
Ε-Ιατρικά
.
.
0 Σχόλια