Το σπίτι λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου, ενώ σήμερα δεν κατοικείται αφού είναι ετοιμόρροπο και ο γύρω χώρος έχει μετατραπεί σε αποθήκη οικοδομικών υλικών. Φημολογείται πως όσοι έχουν μείνει εκεί νύχτα ακούν φοβερούς θορύβους από φαντάσματα που κυκλοφορούν στα δωμάτια, με αποτέλεσμα να τρέπονται σε φυγή. Λέγεται πως συνοδεύει κατάρα και όποιος μένει εκεί κινδυνεύει να τρελαθεί, ενώ όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει. Στο παρελθόν το πήραν δύο εργολάβοι για να το κατεδαφίσουν, όμως την ημέρα που πέρασε στην ιδιοκτησία τους ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας στην Αθήνα. Αρκετοί είναι αυτοί που αποφεύγουν ακόμη και να περνούν τη νύχτα έξω από το κτίριο ή αλλάζουν και πεζοδρόμιο με το φόβο πως ίσως κάτι κακό θα τους συμβεί εάν δεν υπακούσουν στους νόμους των «πνευμάτων».
Ενα παράξενο φάντασμα “φιλοξενεί” ο πύργος της οδού Σμολένσκυ 4 στο Ν.Φάληρο. Ενα φάντασμα που ανήκει σε έναν άνθρωπο που μοναδική του φιλοδοξία ήταν να αποκτήσει ένα αξίωμα. Ο ιδιοκτήτης του πύργου, ο έμπορος υφασμάτων Καρτάλης, παρά τα πλούτη που είχε, ποθούσε απεγνωσμένα να αποκτήσει ένα τίτλο, γι’ αυτό και οι φίλοι του τον αποκαλούσαν “κύριο Δήμαρχο” ή “κύριο Υπουργό”! Στα τελευταία του λένε πως τρελάθηκε και αφού έχασε όλη την περιουσία του, κλείστηκε μέσα στον πύργο, όπου και άφησε την τελευταία του πνοή (κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες). Πολλοί ισχυρίζονται ότι για χρόνια έβλεπαν το φάντασμά του να τριγυρίζει στα δωμάτια και να μουρμουρίζει: “Μακριά από τον πύργο! Είναι δικός μου!”
Στην οδό Λασκαρίδου στην Καλλιθέα, βρίσκεται το διώροφο κτίριο της οικογένειας της ζωγράφου Σοφίας Λασκαρίδου. Μέσα σ’ αυτό, εδώ και χρόνια κρύβεται ένα ερωτικό δράμα που κατέληξε στο θάνατο. Η ιστορία εκτυλίσσεται στα 1900, όταν ο ποιητής Περικλής Γιαννόπουλος ερωτεύτηκε παράφορα τη Σοφία. Η νεαρή ζωγράφος, ενώ ήταν κι αυτή ερωτευμένη μαζί του, του έκανε πείσματα και του φερόταν με αδιαφορία, απορρίπτοντας την πρόταση γάμου που της είχε κάνει. Ο άτυχος νέος, απογοητευμένος και βλέποντας τα όνειρά του να χάνονται το ένα μετά το άλλο, έθεσε τέρμα στη ζωή του, πέφτοντας από το άλογό του στο Σκαραμαγκά. Η κοπέλα, μη αντέχοντας το βάρος από τον χαμό του αγαπημένου της, κλείστηκε στον εαυτό της, σφράγισε τις πόρτες του σπιτιού της και περιφερόταν στα δωμάτια ως το τέλος της. Μετά το θάνατό της πολλοί ισχυρίζονταν πως αν περνούσε κανείς νύχτα από εκεί, έβλεπε το φάντασμά της να τριγυρίζει και να μουρμουρίζει μελαγχολικά το όνομα του αγαπημένου της…
Ενα χαμόσπιτο πίσω από το σταθμό του ηλεκτρικού σταθμού στο Θησείο, κρύβει μια τραγική ιστορία. Εκεί, γύρω στα 1935, κατοικούσε μαζί με τη μητέρα της, μια πανέμορφη κοπέλα, η Αθανασία, που εργαζόταν μέρα-νύχτα για να μαζέψει χρήματα για την προίκα της και να παντρευτεί τον καλό της. Όμως, μια μέρα, η μητέρα της, της άρπαξε τις οικονομίες της και εξαφανίστηκε με τον εραστή της! Η φτωχή κοπέλα, εγκαταλειμμένη από τον αρραβωνιαστικό της μαράζωσε και έδωσε τέλος στη ζωή της. Άλλοι λένε ότι πρώτα σκότωσε τη μητέρα της και ύστερα αυτοκτόνησε. Όποια όμως και αν είναι η αλήθεια, στο σπιτάκι, που χρόνια τώρα είναι έρημο, πολλοί λένε οτι τις νύχτες ακούγεται ακόμη το γοερό κλάμα της άτυχης Αθανασίας….
Ανάμεσα στις πολλές ιστορίες που διαδίδονται για στοιχειωμένα σπίτια στον ελλαδικό χώρο συγκαταλέγεται η ιστορία του Διαμαντέικου σπιτιού στην περιοχή του Αχλαδόκαμπου. Η υπηρέτρια του παλιού αρχοντικού ήταν η πρώτη που ανέφερε πως είδε κάποιες φευγαλέες θεόρατες παρουσίες να πλανιούνται στο σπίτι. Πίστεψε όπως είπε πως ήταν βρικόλακες που έκαναν την εμφάνισή τους κάθε Τετάρτη και Παρασκευή και επιχειρούσαν να φάνε το αλεύρι από τις αποθήκες. Το 1925 το σπίτι πουλήθηκε στην οικογένεια Σελλή. Οι καινούριοι ένοικοι ένιωσαν δυσφορία και ανησυχία με τη διάχυτη αίσθηση εχθρότητας στην ατμόσφαιρα, με τους ανεπαίσθητους ήχους αργόσυρτων βημάτων και το απειλητικό συναίσθημα ότι κάποιος τους παρακολουθούσε. Λίγους μήνες αργότερα η κατάσταση χειροτέρεψε, απότομοι υπόκωφοι κρότοι, πάταγοι και βουητά μυστηριώδους προέλευσης τάρασσαν τον ύπνο τους και τους ξυπνούσαν ξαφνικά τα βράδια. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι αόρατα πλάσματα προσπαθούσαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με διάφορους τρόπους, μανταλώνοντας τις πόρτες, αλλάζοντας θέση στα προσωπικά αντικείμενα, μισανοίγοντας τα πορτόφυλλα, ανάβοντας φώτα και προκαλώντας αλλόκοτες δαιμονικές λάμψεις κατά τη διάρκεια της νύχτας. Αυτά τα φαινόμενα δοκίμασαν γερά τα νεύρα των ενοίκων και τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν το ιδιόμορφο σπίτι. Οι επόμενοι κάτοικοι του αρχοντικού ήταν οι οικογένειες Διαμαντογιάννη και Δολίτση. Σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής κάποια από τα μέλη της οικογένειας βρήκαν ατυχή και ανεξήγητο θάνατο και κυκλοφόρησε η φήμη ότι το σπίτι είναι καταραμένο. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1945, μια παράξενα ηχηρή αστραπή πάνω από την οροφή του σπιτιού φαίνεται πως ήταν το τελευταίο σημάδι του περίεργου όντος το οποίο μπορούμε να υποθέσουμε ότι θεώρησε αρκετή την αναστάτωση που προκάλεσε και από εκείνη τη μέρα εξαφανίστηκε μια και καλή από το κτίσμα.
Yπάρχει ένας δρόμος κάπου έξω από το Κιλκίς, ο οποίος δρόμος φέρεται να είναι στοιχειωμένος από μία γυναίκα, τουρκικής καταγωγής την οποία είχε δολοφονήσει ο σύζυγός της. Και τώρα, αν είσαι αντρικού φύλου και οδηγάς σ’ αυτόν τον δρόμο μέσα στη νύχτα, ξαφνικά μπορεί να την δεις να τρέχει δίπλα σου και μην δοκιμάσεις να αυξήσεις ταχύτητα γιατί πάλι δίπλα σου θα τρέχει και αρχίζει και σου μιλάει. Είναι φοβερό να την βλέπεις γιατί είναι γεμάτη αίματα ή έχει κομμένο κεφάλι, το οποίο κρατάει στα χέρια της και αρχίζει να σου φωνάζει και να προσπαθεί να σε κάνει να χάσεις τον έλεγχο του αυτοκινήτου. Αν τώρα καταφέρεις και δε στουκάρεις το αμάξι σε κάνα δέντρο πάνω στην τρομάρα σου και μπορέσεις και φύγεις, αυτό δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι τη γλίτωσες. Όπως λένε, αν είχες κάνει το λάθος να της απαντήσεις ή να της μιλήσεις εν γένει, θα πεθάνεις μέσα σε λίγες μέρες γιατί σου αφήνει κατάρα
Το κτίριο αυτό είναι έργο του αρχιτέκτονα Τζενάρι. Στην εμφανή πλινθοδομή που κυριαρχεί στην πρόσοψη οφείλει την ονομασία «Κόκκινο σπίτι» με την οποία είναι γνωστό στους Θεσσαλονικείς. Το κτίριο χτίστηκε το 1926 για τον βιομήχανο Ιωάννη Λόγγο από την Οικοδομική Εταιρεία Νέων Χωρών. Στο ισόγειο λειτουργούσε «Έκθεση Υφασμάτων Ναούσης». Και από εκεί ξεκινάει ο “Θρύλος μυστηρίου” που κρύβει αυτό το σπίτι. Η “Ανώνυμος Οικοδομική Εταιρία Νέων Χωρών” που κατασκεύασε το κτίριο, χρεοκόπησε παραδόξως λίγο μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του κτιρίου, και συγκεκριμένα το 1931. Η βιομηχανική μονάδα του Λόγγου στην Νάουσα καταστράφηκε από πυρκαγιά, επίσης λίγα χρόνια μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής του κτιρίου. Όλα αυτά έδωσαν τροφή για σενάρια …. Η όψη του κτιρίου με τα χρόνια δημιούργησε διαφόρους μύθους.. Το σπίτι θεωρείτε από πολλούς σαν στοιχειωμένο.. Άλλοι λένε ότι κατοικείται από «Βρικόλακες»… Διάφοροι άλλοι θεωρούν ότι υπάρχει μια κατάρα για το σπίτι. Αυτοκτονίες, άνθρωποι που τρελαίνονται και μυστήρια γεγονότα έχουν συνδεθεί με το συγκεκριμένο σπίτι…
Στην Ερμούπολη της Σύρου, και στον δρόμο για το Κίνι (τρομερή παραλία), 2km έξω από το κέντρο της πόλης, υπάρχει ένα σπίτι το οποίο είναι εγκαταλειμμένο εδώ και καιρό. Ενώ έχουν γκρεμιστεί, τα γύρω σε αυτό σπίτια, και έχουν χτιστεί νέα με πιλοτές και κήπους, αυτό το σπίτι δεν έχει πειραχτεί καθόλου. Και πλάκα-πλάκα είναι σε πολύ καλή θέση. Δεν βλέπει παραλία αλλά τον μικρό κάμπο μέχρι το λόφο Αυγό. Το συγκεκριμένο σπίτι δεν τολμά κανείς να το αγοράσει γιατί υπάρχει ένας φόβος γενικά. Όποιος αγόρασε αυτό το οικόπεδο, πέθανε μετά από λίγο καιρό. Κανείς δεν έχει προλάβει να το γκρεμίσει και να χτίσει ένα νέο. Επίσης έχουν ακουστεί ότι οι γείτονες ακούνε μερικά βράδια θορύβους από αλυσίδες και λουκέτα. Και η αστυνομία έχει πάει αρκετές φορές για να βρει κάποια στοιχεία ώστε να αποκλείσουν την περίπτωση να είναι κάποιος που να τα κάνει αυτά. Οι γείτονες φυσικά, άλλο που δεν θέλουν να γκρεμίσουν αυτό το σπίτι αφού τους υποβαθμίζει την περιοχή. Οπότε δεν έχουν λόγο να έχουν δημιουργήσει αυτή την ιστορία. Να φανταστείτε το σπίτι δεν το πλησιάζουν ούτε σκυλιά ούτε τίποτα. Έχει το κάτι άλλο στην αύρα του. Το σπίτι εξωτερικά είναι βαμμένο στην ίδια απόχρωση του αίματος. Από εκεί έχει ονομαστεί το “Κόκκινο Σπίτι”….
Βρισκόμαστε στην περιοχή του Φαλήρου στην οδό Δ. Φαληρέως σε ένα από τα πιο παλιά στοιχειωμένα σπίτια της Αθήνας όπου έχει συμβεί το εξής γεγονός εδώ πέρα. Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου ζούσε εδώ μία κοπέλα την οποία αγαπούσε ένας νεαρός παρ’ όλα όμως δεν ικανοποιούσε αυτή την αγάπη του και αυτός πήγε και αυτοκτόνησε. Από τη θλίψη της κλείστηκε στο σπίτι και πέθανε εδώ μέσα. Από τότε λένε οι κάτοικοι ότι ακούνε διάφορες φωνές, βλέπουνε οπτασίες, θορύβους, και πολλές φορές έχουν δει και μία κοπέλα. Στο συγκεκριμένο χώρο έχουν δει στο παράθυρο που βρίσκεται δεξιά, μία μαύρη φιγούρα ένα μαύρο πρόσωπο ανδρικής προέλευσης. Ταυτόχρονα νιώσανε πανικό και από τότε δεν προσεγγίζουν τόσο πολύ το χώρο. Προσπαθούν να τον αποφεύγουν. Επίσης επηρεάζει η όλη κατάσταση και το διπλανό σπίτι όπου έχουν βιώσει οι άνθρωποι διάφορες παράδοξες οπτασίες, έχουνε νιώσει παράξενα αγγίγματα. Το στοιχειωμένο σπίτι είναι γνωστό σαν «Σπίτι των Ανέμων». Στις οπτασίες που βλέπουν οι ένοικοι του διπλανού σπιτιού βλέπουν μία κοπέλα. Το περίεργο στο συγκεκριμένο σπίτι είναι πως στο διπλανό σπίτι που είναι και αυτό ερείπιο παρουσιάζει παρόμοια φαινόμενα.
Στην Σαλάμια υπάρχει ένα σπίτι, συγκεκριμένα στα Παλούκια. Είναι ένα θεόρατο αρχοντικό σπίτι με ένα τεράστιο κήπο και όμως κανείς δεν το περιποιείται αν και οι ιδιοκτήτες του ζουν ακόμη. (όχι εκεί βέβαια.). Μια ομάδα νεαρών αποφάσισαν να το επισκεφτούν για αν δουν αν πραγματικά αληθεύουν όσα είχαν ακούσει. Πήγαν βράδυ, πήδηξαν την μεγάλη καγκελόπορτα και μπήκαν. Εκεί υποτίθεται ότι στα παλιά τα χρόνια κατοικούσε ένας άντρας που ασχολιόταν με την μαύρη μαγεία. εξού και τα βιβλία της Σολομωνικής που βρήκαν. Σαν περίεργοι που ήταν πήραν ένα βιβλίο το άνοιξαν και άρχισαν να διαβάζουν. Ξαφνικά άρχισε μέσα στο κατακαλόκαιρο να φυσάει δυνατά, τα δέντρα στην αυλή λύγισαν μέχρι το πάτωμα και μερικά σκέπασαν τα παράθυρα. Είδαν επίσης και διάφορες σκιές να περιφέρονται και να εξαφανίζονται το ίδιο γρήγορα όπως εμφανίζονταν. Τα παιδιά φοβήθηκαν, παράτησαν το βιβλίο, και φύγανε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μπορούσαν. την επόμενη μέρα που ξύπνησαν ήταν όλο το σώμα τους με μελανιές και σημάδια…
Το νεκροταφείο του Μενιδίου είχε την κακή φήμη ότι ήταν στοιχειωμένο από βρικόλακες και άλλα κακά πνεύματα. Για αυτό το λόγο γενικά απέφευγαν να περνούν από εκεί το βράδυ. Ο Μενέλαος Τσικλίδης μας λέει ότι στο Μενίδι ζούσε στις αρχές του 20ου αιώνα ένας γέρος με το όνομα Πάνος ο οποίος είχε τη φήμη ότι δεν γνώριζε τι θα πει φόβος. Είχε πέντε η έξι πρόβατα τα οποία συνήθιζε να τα πηγαίνει για βοσκή στο νεκροταφείο όπου τα χόρτα ήταν πιο μεγάλα ανάμεσα στις ταφόπετρες. Δεν έμοιαζε να τον ενοχλεί η κακή φήμη που είχε ο τόπος. Την άνοιξη του 1920 κάποιοι από τους φίλους του αποφάσισαν να δοκιμάσουν το κουράγιο του βάζοντας στοιχήματα ότι δεν θα τολμήσει να μπει στο νεκροταφείο τα μεσάνυχτα, να πάει σε ένα συγκεκριμένο τάφο ο οποίος είχε κακή φήμη και να καρφώσει στο έδαφος ένα μεγάλο μαχαίρι που είχε στη ζώνη του. Ο Πάνος που δεν φοβόταν τα φαντάσματα δέχτηκε το στοίχημα. Έτσι την επόμενη νύχτα πήγε στο νεκροταφείο μαζί με τρεις από τους φίλους του. Οι φίλοι του αποφάσισαν να μείνουν έξω από τους τοίχους του νεκροταφείου σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων, όπου θα περίμεναν τον Πάνο να επιστρέψει αφού έκανε αυτά που είχαν συμφωνηθεί. Η ώρα περνούσε και ο Πάνος δεν έβγαινε από το νεκροταφείο. Οι ανησυχία των φίλων του άρχισε να μεγαλώνει. Ο ένας έλεγε πως κάποιος βρικόλακας ή κάποιο φάντασμα τον είχε πάρει, ενώ κάποιος άλλος πιο σκεπτικιστής έλεγε πως πιθανόν θα είχε φύγει από κάποια άλλη έξοδο και τώρα θα καθόταν στο σπίτι του και θα γελούσε μαζί τους. Μετά από ώρα και αφού οπλίστηκαν με θάρρος αλλά και με άλλους ανθρώπους που ήρθαν για ενισχύσεις μπήκαν με δαυλούς μέσα στο νεκροταφείο. Εκεί βρήκαν τον Πάνο γονατισμένο και αμίλητο μπροστά στον παράξενο τάφο με το μαχαίρι του καρφωμένο στο έδαφος αλλά και στη φουστανέλα του έτσι ώστε δεν μπορούσε να σηκωθεί. Αφού τον ελευθέρωσαν τον ξάπλωσαν πάνω σε μια ξύλινη πόρτα που ήταν εκεί κοντά και τον μετέφεραν σε ένα γειτονικό σπίτι όπου σιγά-σιγά άρχισε να συνέρχεται. Μετά από αυτό ο γέρο Πάνος δεν ξαναπλησίασε νύχτα το νεκροταφείο. Έλεγε πως καθώς είχε καρφώσει το μαχαίρι του στο έδαφος, μπροστά από το τον τάφο, είδε μια λάμια όπου προσπάθησε να τον μαγνητίσει με τα μάτια της, να τον τραβήξει στο τάφο μαζί της και πως αυτός ήταν τελείως ανίκανος να αντιδράσει με τη δική του δύναμη.
Για τη βίλα Καλλέργη στην Παλλήνη γνωρίζεις; Εκείνη που σε περίμετρο 10 μέτρων δεν φυτρώνει τίποτα γύρω από το κτίσμα. Στα 20 μέτρα υπάρχουν κίτρινες τούφες γρασίδι και σε αρκετή απόσταση (άνω των 50 μέτρων), βλάστηση. Εκεί, που οι φωτογραφίες έχουν κανονικά χρώματα πάνω από το σπίτι, ενώ στο επίπεδο του σπιτιού έχουν χρώματα ξεφτισμένα… κίτρινο-πράσινα. Εκεί, που τη δεκαετία του ’80 γνωστός σκηνοθέτης με το επιτελείο του έφυγε τρέχοντας, πηδώντας απ’ τα παράθυρα, όταν αντιλήφθηκαν ότι “κάτι το εξώκοσμο” τους έκανε συντροφιά… Εκεί, που οι ναζί ξεκλήρισαν την οικογένεια και κατόπιν μετέτρεψαν τη βίλα σε στρατηγείο τους και το υπόγειο σε… τόπο μαρτυρίων για όσους ανέκριναν. Έλεγαν ότι τους άρεσε πολύ ο διάκοσμος με τους μαιάνδρους στα ταβάνια… Ότι τους θύμιζε το έμβλημα της σβάστικας… Εκεί, όπου ο τελευταίος κηπουρός το 1978 απαγχονίστηκε. Το 1981 κάτι “επιτέθηκε” σε ζευγάρι που βρήκε καταφύγιο το προαύλιο του σπιτιού για……… Κάποιοι έδειξαν φωτογραφίες ενός φαλακρού άνδρα που εμφανίστηκε ξαφνικά σε διπλανό δωμάτιο κατά την εξερεύνησή τους… μυστήριο ….απλά όλα ένα μυστήριο!!
Ένα καλοκαίρι μια παρέα είχε νοικιάσει ένα σκάφος και έκανε περιοδεία σε απομονωμένες ακρογιαλιές. Προς το απόγευμα ο καιρός χάλασε και η παρέα αποφάσισε να γυρίσει πίσω. Όμως ο καιρός άρχισε να γίνεται όλο και πιο άσχημος. Ώσπου νύχτωσε και έμειναν να βολοδέρνουν μέσα στα κύματα μην ξέροντας προς τα που να πάνε. Κάποια στιγμή είδαν στον ορίζοντα ένα φως. Προσπάθησαν να φτάσουν προς τα εκεί και όταν πια ήταν κοντά έκπληκτοι παρατήρησαν την ύπαρξη μιας πλατφόρμας όπου μπορούσαν με ασφάλεια να δέσουν το σκάφος τους και να βγουν στη στεριά. Εκεί πάνω στην πλατφόρμα βρισκόταν μια νεαρή κοπέλα με ένα φανάρι στο χέρι. Τους βοήθησε να δέσουν τη βάρκα και τους έδειξε μια ξύλινη καλυβούλα. Τους είπε ότι θα πήγαινε σε λίγο να τους συναντήσει και χάθηκε μες στο σκοτάδι. Η παρέα έτρεξε γρήγορα στο σπιτάκι όπου υπήρχε ζέστη και φαγητό. Περίμεναν αρκετή ώρα αλλά η κοπέλα δεν φάνηκε και έτσι μιας και ή ώρα ήταν περασμένη αποφάσισαν να κοιμηθούν. Την άλλη μέρα αφού ξύπνησαν βρήκαν τα ρούχα τους στεγνά. Βγήκαν έξω να προσανατολιστούν και ο δρόμος τους, τους έφερε σε ένα πολύ μικρό ψαρο-χωριουδάκι που βρισκόταν μόλις πίσω από τον όρμο όπου βρισκόταν και η καλύβα. Περπάτησαν μέχρι το χωριό και εκεί ρώτησαν για την κοπέλα. Η απάντηση που πήραν ήταν μια αναπάντεχη ιστορία. Πριν από πολλά χρόνια σε αυτή την καλύβα ζούσε ένας ψαράς με την μοναχοκόρη του. Η κόρη αυτή είχε ένα αγαπητικό. Αυτός λοιπόν μια μέρα βγήκε στα ανοιχτά για ψάρεμα και δεν γύρισε ποτέ γιατί τον έπιασε φουρτούνα. Η κόρη είχε βγει και τον περίμενε να γυρίσει για μέρες κρατώντας τα βράδια το φανάρι για να την δει και να γυρίσει κοντά της. Ώσπου μια μέρα δεν άντεξε και χάθηκε και αυτή στα αφρισμένα κύματα. Από τότε πολλές φορές έχει τύχει ψαράδες αλλά και άλλοι που έχουν χαθεί σε θαλασσοταραχή να δουν το φάντασμα της δύστυχης κοπέλας να κρατά το φανάρι που τους οδηγεί στην ασφάλεια της στεριάς.
Ένας θρύλος που συναντιέται στο Ηράκλειο Κρήτης. Πρέπει να μπεις σε ένα (ποιο να είναι όμως) καφενείο και να πεις το συνθηματικό “Ξέρω το μυστικό που κρύβει η καρδιά, και το ξέρω ότι το ξέρεις, κι έχω ένα δώρο για τον Άγιο” παραγγέλνοντας ένα ελληνικό καφέ. Τότε υποτίθεται πως ο καφετζής σε παίρνει παράμερα και σε οδηγεί σε μια καταπακτή που οδηγεί με την σειρά της σε μια στοά κι από εκεί σε μία κρύπτη όπου βρίσκεται διατηρημένο το σώμα ενός Αγίου που αν του αφήσεις ένα νόμισμα και προσευχηθείς τότε σου πραγματοποιεί όποια επιθυμία ζητήσεις. Ο καφετζής σε προειδοποιεί όμως ότι δεν πρέπει να αποκαλύψεις σε κανέναν το σύνθημα ή την τοποθεσία γιατί διαφορετικά η ευχή σου θα μετατραπεί απ’ τον Άγιο σε κατάρα.
Στην Αθήνα, στα σοκάκια της Πλάκας μετά τα μεσάνυχτα, κυκλοφορεί ένας μαυροντυμένος μεσήλικας με μαύρο παλτό και καπέλο. Είναι αρκετά άσχημος και κρύβει την ασχήμια του κάτω απ’ τα βαριά ρούχα. Αν βρεθείς στον δρόμο του, σε πλησιάζει σε καλεί με το όνομά σου ευγενικά, σου χαμογελά και λέει πως σε γνωρίζει. Πριν συνέλθεις απ’ το σοκ βγάζει απ’ την τσέπη του μερικές φωτογραφίες σου και σου ζητά να τις αγοράσεις. Οι φωτογραφίες σε δείχνουν σε στιγμές από τις τελευταίες μέρες, όταν βγαίνεις απ’ το σπίτι, όταν μπαίνεις σε κάποιο μαγαζί κτλ. Ακόμη κι αν τον κατηγορήσεις ή του επιτεθείς, αυτός απομακρύνεται και λέει πως θα σου τηλεφωνήσει κάποια στιγμή όταν είσαι πιο ψύχραιμος για να μιλήσετε. Μετά από λίγη ώρα όταν έχει απομακρυνθεί και πριν προλάβεις να συνέλθεις, ο άγνωστος σου τηλεφωνεί στο κινητό για να σε ρωτήσει αν το ξανασκέφτηκες. Ένας αστικός μπαμπούλας λοιπόν. Το παράδοξο είναι πως η αστυνομία έχει δεχθεί πολλές κλήσεις γι’ αυτή την περίπτωση και μάλιστα διεξάγει έρευνες, σταματώντας πολλές φορές στον δρόμο άτομα που ταιριάζουν στην περιγραφή όσων τον είδαν.
Η σπηλιά του Νταβέλη είναι από τα πλέον γνωστά σπήλαια στην Αττική. Βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά της Πεντέλης, σε υψόμετρο 700 μέτρων. Αποτελούσε λημέρι του λήσταρχου Νταβέλη, από τον οποίον πήρε και το όνομά της. Μάλιστα σε ένα βράχο κοντά στην είσοδο είναι σκαλισμένο το όνομα “Νταβέλης”. Έχει διαστάσεις περίπου 40×60 μέτρα, ενώ το ύψος διαμορφώνεται ανάλογα με το βάθος (από 6 μέτρα μέχρι μερικά εκατοστά). Ακριβώς στην είσοδο βρίσκεται ένα μισοκατεστραμμένο βυζαντινό εκκλησάκι του 12ου αιώνα, του οποίων μόνο ο μπροστινός τοίχος είναι χτισμένος, ενώ οι υπόλοιποι είναι μέρος του τοιχώματος της σπηλιάς. Ο εξωτερικός χώρος της σπηλιάς χρησιμοποιούταν από τους αρχαίους Έλληνες ως τόπος λατρείας του Θεού Πάνα, και μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω βρίσκονταν τα λατομεία της αρχαίας Αθήνας. Για την συγκεκριμένη σπηλιά υπάρχουν αναφορές κάθε είδους παραφυσικών φαινομένων, ξεκινώντας από UFO και παράξενα όντα, μέχρι και υποθέσεις για πειράματα ελέγχου του νου τα οποία γίνονταν στην βάση του ΝΑΤΟ που βρίσκεται ακριβώς από πάνω από αυτή. Γεγονός είναι ότι έχουν γίνει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες έρευνες στην σπηλιά, από Έλληνες αλλά και ξένους ερευνητές. Μέσα στο σπήλαιο, παρατηρούνται ανωμαλίες στο μαγνητικό πεδίο και υπάρχει μια έντονη μυρωδιά όζον στην είσοδο. Πολλοί ερευνητές έχουν παρατηρήσει δυσλειτουργία ή και βλάβες ηλεκτρονικών συσκευών στο εσωτερικό της, ενώ στο έξω λειτουργούσαν κανονικά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι πολύωρη παραμονή μέσα και στο εξωτερικό της σπηλιάς τους έχει προκαλέσει αποπροσανατολισμό και άλλες αρνητικές επιδράσεις στην ψυχολογία τους. Επίσης, σε πολλά σημεία μέσα στη σπηλιά, όπως σε μια μικρή στοά στο κέντρο της, παρατηρούνται κατασκευαστικά παράδοξα. Η στοά στην συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται σαν να έχει χτιστεί από μέσα προς τα έξω. Σε κάποια σημεία κοντά στην σπηλιά λέγεται ότι το ποσοστό της ραδιενέργειας σε έδαφος και αέρα είναι ελαφρώς ανεβασμένο σε σχέση με το κανονικό, ενώ λέγεται ακόμα ότι στην ίδια περιοχή, αν περιφέρει κάποιος μία λάμπα φθορίου υπάρχει πιθανότητα να ανάψει μόνη της. Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες περαστικών για μυστηριώδεις τοπικούς στροβίλους διαμέτρου ενός μέτρου, τη στιγμή που μερικά μέτρα πιο δίπλα υπάρχει πλήρης άπνοια, οι οποίοι δεν δικαιολογούνται καθώς συμβαίνουν ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες.
Πήτερ Βαρελάς
0 Σχόλια