Γιορτή του πατέρα με μάθημα ζωής από Έλληνα πατέρα σε αναπηρικό αμαξίδιο

Μαθήματα ζωής (πιο επίκαιρα από ποτέ σήμερα που είναι ημέρα του πατέρα) που δίνει Έλληνας πατέρας.

Ο Νίκος Ρούσσος μέσα από ένα blog παρουσιάζει τη ζωή του όπως άλλαξε από τη μέρα που με υπαιτιότητα άλλου είχε ατύχημα με τη μηχανή.
 Ένα ατύχημα που του στοίχισε τα δύο του πόδια αφού έκτοτε βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι.
Ταλαιπωρήθηκε, στενοχωρήθηκε, ωστόσο αποφάσισε ότι τίποτα δε θα μπορούσε να του στερήσει τη δυνατότητα να χαρεί αυτό το Θείο δώρο, τα δύο του παιδιά.
Όπερ και εγένετο, αποδεικνύοντας ότι τα φτερά τις ψυχής είναι πολύ δυνατά αν θέλουμε να τα αξιοποιήσουμε.
Ο Νίκος Ρούσσος θέλησε με ένα μπλογκ στο διαδίκτυο να μοιραστεί την ιστορία του και να δώσει κουράγιο σε όσους αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα. Παράλληλα, να στείλει και ένα μήνυμα: όλοι αντιμετωπίζουμε προβλήματα, άλλοι μικρά και άλλοι μεγάλα. Αν το θέλουμε, όμως, τίποτα δεν τελειώνει ή στέκεται εμπόδιο μεταξύ ημών και όσων αγαπάμε...
Μας καλωσορίζει στο μπλογκ του με τον εξής περιγραφική εισαγωγή:
«26 Σεπτέμβρη 2011
έχω αφήσει σπίτι τα μόλις 2 μηνών μωρά μου και πηγαίνω στην δουλειά μου με την μηχανή, στην οποία δεν φτάνω ποτέ αλλά καταλήγω στο ΚΑΤ.
Ακούς καθημερινά για τροχαία  σοβαρά αλλά λες “καλά εγώ προσέχω!“
Μέγα λάθος!!! Γιατί εσύ μπορεί να προσέχεις, οι άλλοι όμως;;
Και φτάνω που λέτε εκεί (με ελικόπτερο παρακαλώ, ούτε ο Λάτσης να ήμουνα…), και έχω αρχίσει να ψυλλιάζομαι την σοβαρότητα της κατάστασης, αφού δεν νιώθω τα πόδια μου στο ελάχιστο.
Βέβαια στην γυναίκα μου το έπαιζα άνετος και εντελώς κουλ!
“Νίκο νιώθεις τα πόδια σου;“
“Λίγο μουδιασμένα αλλά ναι” (νομίζω μου έχει συγχωρέσει αυτό το ψεματάκι)
Την κεραμίδα στο κεφάλι της την έριξε ο γιατρός.
Κάκωση Νωτιαίου Μυελού (ΚΝΜ) επιπέδου Θ7-Θ8.
Επιπλοκές και ξανά επιπλοκές, ώσπου μπαίνω χειρουργείο 3 μέρες μετά, κάνω και μια βόλτα από εντατική.

Τελικά μετά από 3 μήνες νοσηλείας, βγαίνω νικητής και γυρίζουμε όλοι μαζί σπίτι μας!
Επιτέλους ξανασμίγω με τα αγόρια μου και την γυναίκα μου! Οι πιτσιρικάδες έχουν μεγαλώσει πολύ, μου έλειψαν. Βέβαια, η γυναίκα μου λέει ότι στάθηκα τυχερός γιατί γλίτωσα τα πολλά ξενύχτια!!!
Βγήκα από το ΚΑΤ μία μέρα μετά τα 31α γενέθλιά μου, έχοντας μια εντελώς διαφορετική ζωή μπροστά μου. Ξαναγεννήθηκα….
Και να τώρα σχεδόν 1,5 χρόνο μετά τα λέμε εδώ…
Αυτά τα λίγα για αρχή (τα επόμενα μηνύματα θα είναι πιο ανάλαφρα, αισιόδοξα ακόμα και χιουμοριστικά).
Να ξέρετε ότι όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο… γι’ αυτό φίλοι μου..
Keep walking with me…».
Όπως λέει και ο ίδιος « να παρουσιάσω την ζωή μου μαζί με το αμαξίδιο μου, την αποκατάστασή μου και το μεγάλωμα των γιών μου. Ελπίζω ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσω να βοηθήσω και άλλους που είναι στη θέση μου να δουν τη ζωή αισιόδοξα και να καταλάβουν ότι τίποτα δεν τελειώνει αν εμείς δεν το θέλουμε».
Οι φωτογραφίες από την καθημερινότητά του αλλά και το μεγάλωμα των 2 παιδιών του (μαζί με τη σύντροφό του φυσικά) αποτελούν ένα μάθημα ζωής για όλους μας. Όταν υπάρχει η αγάπη, υπάρχει και η θέληση. Και τότε υπάρχει και ο τρόπος...